Może jest Nadzieja?

18.

Gdy dostałyśmy, kazałam kocicy siąść na ławce obok. Weszłam do sklepu. Od razu sprzedawca spojżał na mnie jak na idiotkę. Pewnie myślał że nie wiem co ja tu robię.
- pomóc pani w czymś?- zapytał
- Tak, szukam pierścionka dla kogoś dla mnie bardzo ważnego- powiedziałam
- tutaj mamy duży wybór- odpowiedział wskazując na gablotę
- tylko mam mały problem, nie znam rozmiaru- powiedziałam
- a ma pani może jakiś inny pierścionek?
- tak mam obrączkę
Pokazałam sprzedawcy to co zabrałam kocicy. Wziął ode mnie obrączkę i coś tam zaczęł sprawdzać.
- Na moje oko to dziewiątka- powiedział.
Wpadłam na jeden pomysł.
- umie pan wycenić pierścionek?- zapytałam
- oczywiście- odpowiedział.
Zdjęłam z palca pierścionek zaręczynowy od kocicy i podałam go sprzedawcy. Coś tam popatrzał.
- no to jest szczere dwudziestocztero karatowe złoto, więc jest dość drogi, a do tego na moje oko dziesięcio karatowy rubin i te małe diamęciki obok, według mnie jest warty około sto tysięcy- powiedział- a tak poza tym skąd go pani ma- dodał oddając mi pierścionek
- dostałam od mojej narzeczonej- odpowiedziałam
- musi bardzo panią kochać, skoro kupiła aż tak drogi pierścionek- powiedział.
- dlatego ja też chciałam jej coś kupić, ale nie mam aż tylu pieniędzy
- mamy też tańsze pierścionki. Ile mże pani maksymalnie wydać
- mam trzy i pół tysiąca
- no to stać panią na jeden z droższych pierścionków z naszej oferty
-mógłby pan mi je pokazać?
- oczywiście proszę za mną
Otwożył jedną z gablotek. Wyciągną pudełko z chyba kilkunastoma pierścionkami. Wszystkie były naprawdę piękne. Wyją jeden z nich. Na moje oko, pasowałby do mojej kici. Był złoty i ma kilka malutkich diamencików, a na środku mały, ale piękny żółty kamień ( nie znam się za bardzo na tych pierdołach) Perfekcyjnie w tym rozmiarze co trzeba.
- czternasto karatowe złoto, do tego pięcio karatowy cytryn- powiedział
- ile kosztuje- zapytałam
- trzytysiące pięćset piędzieśąt- odpowiedział. Brakuje mi pięciu dych. Naprawdę bardzo mi się podobał.
- mogę pani spuścić z ceny-powiedział. Od razu trochę się rozweseliłam.
- wezmę go- krzyknęłam
- proszę za mną. To będzie trzy tysiące czterysta- powiedział
Nie wiedziałam, że jest w stanie opuścić aż sto piędziesiąć. Podziękowałam i wyszłam ze sklepu. Widziałam jak kicia czegoś szuka.
- hej zgubiłaś coś- powiedziałam wychodząc
- chyba tak, nie widziałaś może obrączki- odpowiedziała
- masz przecież na kciuku- powiedziałam
- nie tą, tą drugą tą z takim czarnym paskiem- odpowiedziała
- nie zostawiłaś jej w domu?
-nie, pamiętam że ja zakładałam, co ja teraz zrobię
Czułam się trochę głupio. Dobrze wiem, że mam ją w kieszeni, no ale nie mogę jej tego teraz dać. Znienawidzi mnie za to. A może znienawidzi mnie za to że jej nie powiem o tym że jej to zabrałam. Oparłam się głową o jej bark.
- Neruko?- zapytałam
- no co tam moja kruszynko- powiedziała
- bo... ja mam coś dla ciebie
- co takiego?
- dam ci puźniej, no chyba że obiecasz mi coś?
- no co mam ci obiecać
- to że mnie nie znienawidzisz po tym jak coś ci powiem
- obiecuję.
Wyjęłam z kieszeni obrączkę i pierścionek. Chciałam jej się przyznać do tego co zrobiłam. Spojżała się na mnie. Uśmiechnęła się do mnie.
- I, że ty myślałaś że ja cie za coś takiego znienawidzę? Kruszynko moja kochana- powiedziała i mnie przytuliła. Wzięłam ją rękę.
-to dla ciebie kochanie- powiedziałam i włożyłam pierścionek, a potem tę obrączkę na jej palec. Widziałam że się zarumieniła. Potem siadłam na jej kolana. Przytuliła mnie mocno.
- wiesz, że nie musiałaś kochanie- powiedziała
- tak wiem, ale chciałam- odpowiedziałam. Zaczęłyśmy się całować. Niestety, naszą cudowną chwilę przerwała jedna stara baba.
- Nie wstyd wam za to- krzyknęła i szturchnęła mnie. Widziałam jak kicia zaczyna się denerwować.
- jeśli pani coś przeszkadza to proszę nie patrzeć i tyle- powiedziała kicia
- jesteś za młoda żeby mi pyskować zboczeńcu- darła się baba. Kicia wstała i podeszła do tej pani. Przez chwilę bałam się o to co może się zaraz stać. Widziałam ostry wkórw mojej kocicy.
- jak ty mnie nazwałaś gówniarzu- powiedziała
- nie jestem gówniarzem, zboczeńcu- odpowiedziała baba
- no, a ja nie jestem zboczeńcem
- jak nie jesteś, całowanie się z dziewczyną jest nie normalne
- a jak chłopak się z dziewczyną całuje to normalne według ciebie
- Jakiej ciebie, nie przypominam sobie żebyśmy przeszły na ty
- nie myślałyśmy idiotko
- jaka idiotko to ty masz niepokolei w głowie, obie jesteście chore
- tak się składa, że z nas obu to ty jesteś chora
- jaka chora, to wy jesteście chore i to psychicznie
- z tego co mnie uczyli to homofobia to choroba
- jaka homofobia, nie jestem chora
Neruko zaczęła warczeć. Dopiero po chwili zauważyłam, że wróciła do swojej prawdziwej postaci. Z człowieka zmieniła się w bestię. Widziałam że macha nerwowo ogonem. Ta stara baba gdy tylko zobaczyła stojącą przed nią bestię, zaczęła krzyczeć i uciekła.
- Nekuś co cię tak rozwścieczyło- zapytałam
- ta baba...- krzyknęła. Przytuliłam ją.
- ta baba nie powinna się wpierdalać komuś w życie- powiedziała
- ja wiem kochanie, ale ludzie już tacy są, już ci o tym mówiłam- odpowiedziałam
Nadal czułam że kicia jest wściekła. Cała się trzęsła.
- nie przejmuj się kochana proszę. miałyśmy iść na lody- powiedziałam
Kicia westchnęła i mocno mnie przytuliła. - dobrze choćmy- powiedziała. Znowu zmieniła się w człowieka. Poszłyśmy w stronę najlepszej lodziarni w mieście.