Golden Touch

Hoofdstuk 12

Dane stond in de kamer die hij had geregeld nadat Nova hun oude kamer had verwoest. De kaarten lagen voor hem op de tafel uitgespreid, terwijl hij steeds weer keek naar de delen die niet aansloten. Hij schoof alles door elkaar, hopend om iets te vinden wat hem meer kon vertellen, alleen hij wist ook dat hij er al honderden keren naar had gekeken. Deze kaarten waren al in zijn bezit lang voordat Nova voorbij kwam en de perfecte kans zich aanbood om richting het kasteel te trekken.

'Ik begrijp niet waarom je dit doet,' zei Selene tegen Dane met een geïrriteerde toon. 'Ze is overduidelijk onervaren, ondanks de training die ze heeft gehad. Nog nooit heb ik Nova haar gave nuttig zien gebruiken. Waarom vind je het opeens zo belangrijk om de moeder van een of andere willekeurige goudstuurder te bevrijden?'

Dane draaide zich naar Selene en Calix en leunde tegen het bureau achter zich. Hij had Nova eerder teruggebracht naar haar kamer en haar verteld dat ze moest rusten. Ondanks dat zij waarschijnlijk dacht dat hij niets had gemerkt, had hij meteen die ochtend al gezien hoe zwak ze was geworden door haar nachtelijke uitbarsting. Hij verweet het zichzelf, hij had alles tot nu toe verkeerd aangepakt met haar. Alleen hij wist niet hoe hij zich wel moest gedragen.

Cal stopte het mes waarmee hij zat te spelen weg in zijn riem. 'Nova is de meest bekende goudstuurder onder de soldaten,' vertelde hij.

Dane had nog niet de tijd gehad om goed bij te kunnen praten met Cal, maar dit was precies de reden waarom hij contact had opgenomen met zijn oude vriend. Cal kende alle informatie van binnen de kasteelmuren. Roddels tussen soldaten bleek steeds weer een goede bron van informatie en kennis. Ze kenden elkaar al in de tijd dat Cal nog een soldaat was, zonder de dodenmarkering op zijn pols. Dane vreesde voor de eerste soldaat die ooit zal proberen die dodenmarkering na te leven. Tot nu toe was Cal een meester om verscholen te blijven.

'Waarom is Nova zo belangrijk voor de koning?' vroeg Dane aan zijn vriend. 'Ze vertelde me over haar ouders, dat haar vader een generaal was en dat hij de ontsnapping van haar moeder niet had overleefd. Alleen waarom is ze dan nu nog zo belangrijk? Wat maakt haar speciaal?'

Cal's ogen werden wat groter. 'Dat is wat ze denkt?' vroeg hij Dane verward en hij kreeg een meelevende blik op zijn gezicht. Een uitdrukking die Dane nog niet vaak bij hem had gezien.

'Hoezo?' vroeg Selene verward. Ze draaide zich wat naar Cal toe. Selene was altijd Dane zijn rechterhand geweest. Zij en Cal waren de enige die alles over hem wisten en wie hij vertrouwde met zijn leven. Ze week bijna nooit van zijn zijde, maar meer dan vrienden waren ze nooit geworden en dat zouden ze ook nooit worden.

Cal haalde hoofdschuddend een hand door zijn haren. 'Haar vader is nooit vermoord.'

Dane voelde zich alsof zijn wereld stilstond. Al die jaren was Nova opgegroeid zonder haar vader, denkende dat hij was vermoord bij de ontsnapping van haar moeder. Maar hij leefde nog?

'Hoe zeker ben je daarvan?' vroeg Dane.

Cal stootte een emotieloos lachje uit. 'Honderd procent zeker,' zei hij meteen. 'Ik ben getraind door die man. Hij traint binnen de muren van het kasteel nog altijd de soldaten en hij bereidt iedere handeling van de soldaten voor hen voor. Hij is de belangrijkste persoon van het leger van de koning.'

Zijn woorden sloegen zo hard in, dat zelfs Selene even stil bleef voor ze sprak. 'Nova heeft geen idee dat haar vader voor de vijand werkt. Voor de persoon die haar wilt opsluiten in de donkerste cellen van het kasteel om haar te gebruiken als zijn goudslaaf.' Ze sprak zacht, zachter dan Dane in een lange tijd had gehoord. Voor het eerst bespeurde hij iets van fatsoen voor het meisje die ze hadden meegenomen. Hij begreep Selene's afkeur richting Nova, omdat Nova hen in gevaar bracht. Hém in gevaar bracht. Alleen nu leek die afkeur even te verdwijnen.