Golden Touch

Hoofdstuk 33

Ik wist wat Dane had gedaan. Ik had mijn gave door de grond zien schieten, naar beneden. Ik had gevoeld hoe het goud zich naar beneden had getrokken, tot de troonzaal waar het weerstand tegenkwam. Het was bijna alsof het goud me de mogelijkheid gaf om in de ruimte te kijken, maar waarschijnlijk was het Dane zijn energie die ik voelde. Zijn woede was door me heen getrokken alsof het mijn eigen woede was.

Ik had hem zien staan toen de bewakers kwamen om me uit de cel te halen. Zijn gebogen schouders en gepijnigde gezichtsuitdrukking waren me niet ontgaan. Ik wist niet precies wat er was voorgevallen in de troonzaal, maar het was niet veel goeds. Ik had slechts een tedere aanraking tegen zijn hand kunnen geven voordat ik meegevoerd werd naar mijn kamer, waar ik me nu bevond.

Er lag een nieuwe gouden jurk voor me klaar. Ik maakte de gescheurde jurk los en liet het op de grond vallen, wat een zacht rinkelend geluid veroorzaakte. Het bad dat al voor me was laten vollopen, was te aanlokkelijk om niet te accepteren. Ik liet me in het warme, geurende water zakken tot zelfs mijn hoofd onder water was. Tot ik even niets meer meekreeg van de wereld om me heen.

Totdat ik weer boven moest komen om adem te halen. De zeep in het water prikte in mijn ogen, maar de prikkeling was niet te vergelijken met de pijn die ik in mijn lichaam voelde. Alles waar ik mijn hele leven lang voor was gevlucht, gebeurde nu. Ik wilde dat ik naar boven kon gaan en voor Dane zijn cel kon blijven zitten totdat ze hem er weer uit lieten. Alleen toen ik de bewakers had gevraagd of ik met hem kon praten, hadden ze me stevig vastgepakt en mee de trappen af getrokken.

Een zachte klop op mijn badkamerdeur trok mijn aandacht. 'Nova, mag ik binnen komen?' vroeg mijn moeder aan de andere kant van de deur. Haar stem klonk zwak, alsof ze had gehuild. In al die jaren dat we met z'n tweeën waren had ik haar nog nooit zo gehoord.

'Geef me een momentje, ik kom wel naar buiten.' Mijn rustmomentje was voorbij en het was tijd om de werkelijkheid weer onder ogen te komen. Ik duwde mezelf omhoog uit het bad en droogde me snel af, waarna ik de badjas om mezelf heen sloeg die al aan een haakje van de deur hing. In mijn tijd bij Dane had ik me niet zo luxe kunnen wassen en ik waardeerde het wel dat ik eindelijk weer een beetje schoon rook.

Hoewel ik deze badkamer binnen een seconde in zou ruilen om weer samen met Dane een hotelkamer te delen.

Mijn moeder wachtte op me op het bed. Ze keek meteen op toen ik door de badkamerdeur gelopen kwam en er rolde een traan over haar wang, die ze snel wegveegde. Ik had het al lang gezien.

'Het spijt me dat je dat moest meemaken Nova,' zei ze en haar stem brak. Ze pakte mijn handen vast en liet me naast zich zitten.

Ik kon mezelf niet inhouden. 'Zo erg leek je het anders niet te vinden in die troonzaal.' Ik had haar zien staan en ik had het afschuw op haar gezicht gezien, maar ze had niets gedaan. Niet zoals Dane, die schreeuwend voor me had gevochten om bij me te komen.

Haar ogen vonden de mijne. 'De jongen geeft duidelijk veel om je,' zei ze zacht. Ze keek naar de gouden jurk die naast haar lag en ik zag een schaduw van afschuw over haar gezicht trekken. 'Je moet echt voorzichtiger zijn Nova. Als de koning eenmaal beslist dat Dane niet genoeg is om jou onder de duim te houden, dan zal hij met andere manieren komen.'

Er trok een rilling door me heen. 'Ik weet het,' gaf ik eerlijk toe. Het was erg genoeg om Dane naar die cel te zien lopen, volledig verslagen. Ik zou beter mijn best doen, ik zou me gedragen. Alles om ervoor te zorgen dat hij dat niet nog eens mee hoefde te maken. 'Ik ga me omkleden.' Ik trok mijn handen los uit die van mijn moeder en pakte de afgrijselijke jurk van het bed en nam het mee naar de badkamer.

Toen ik weer buiten kwam, omgekleed en netjes, kwam mijn vader de kamer binnen gelopen. Zijn ferme passen staakten toen hij mij zag staan en zijn blik gleed over de jurk. Hij wist net zo goed als ik waarom ik dit moest dragen, het was allemaal een machtsvertoon van de koning.