Golden Touch

Hoofdstuk 19

'Ik kan niet geloven dat je dit doet en het me niet eerder hebt verteld,' snauwde ik zacht tegen Dane, terwijl we tussen de mensenmenigte heen probeerden te komen. 'Wat had je gedacht dat ik zou doen? Je aangeven bij de koning?' Mijn woede borrelde steeds heter op.

Dane trok me naar zich toe zodat ik dichterbij liep. Hij haakte mijn arm door de zijne. Ik legde mijn vrije hand eroverheen, zodat omstanders het zouden zien als een liefelijk gebaar. Ondertussen kneep ik hem kort, maar hard.

'Praat niet zo hard,' siste hij zacht terug, zonder een teken van pijn te tonen. Hij was een en al concentratie en nam onze omgeving per detail in zich op.

We bevonden ons in een plattelands dorpje. Het had wat weg van waar ik was opgegroeid, maar hier waren meer veedieren. Er waren koeien, kippen, schapen en varkens en bijna overal waar je keek zag je wel een dier. Aan de rand van het dorp lagen akkers waar mensen op aan het werk waren. Het was duidelijk een armer gedeelte van het land. Er werd geruild met spullen in plaats van met geld en er stonden verschillende treinen om goederen in te laden. De mensen om ons heen zagen er niet zo goed gevoed uit als de mensen in het laatste dorp waar we hadden overnacht met Cal en Selene.

'Nova, dit is niet het moment om het daarover te hebben,' zei hij zacht, terwijl hij me meetrok richting een van de zijstraten. Het was wel duidelijk dat hij hier eerder geweest was, want hij vond zijn weg zonder problemen. Ik kon het me niet voorstellen hoe het zou zijn om zoveel van de wereld te hebben gezien als Dane.

'Oké, prima,' snauwde ik zacht terug. Ik probeerde net als hem onze omgeving in de gaten te houden, maar had het idee dat ik alle details miste die hij wel zag. Tot ik een klein meisje zag aan de rand van het plein die we verlieten. Ze zat op de grond en droeg handschoenen, maar de eerste gouden glinstering begon al door te komen. Zo graag wilde ik naar haar toe gaan, maar op hetzelfde moment werd ze opgetild van de grond door een oudere vrouw. Ik wist niet wat ik ervan moest denken, maar ik kon onze missie hier niet in gevaar brengen. Diep vanbinnen mocht ik dromen over een wereld waarin goudstuurders niet langer gevaar liepen.

'Laat mij aan het woord,' begon Dane zacht. 'We maken de deal, geven de informatie af en vertrekken met de plattegrond. Zo gebeurd.'

De afgelopen uren waren een grotere schok voor me dan dat ik momenteel kon verwerken. Dane was een Jager en hij kreeg via Selene al zijn doelwitten binnen, maar wat zijn opdrachtgevers niet wisten was dat hij er altijd voor zorgde dat het doelwit op een veilige manier een nieuw leven kon starten. Op een nieuwe plek en met een nieuwe identiteit. Al die tijd had hij geen enkel doelwit bezorgd bij zijn opdrachtgever en toch wist Selene het voor elkaar te krijgen iedere keer weer nieuwe opdrachten aan te nemen.

Het was gevaarlijk, lastig en geniaal.

Dane trok me de steegjes door en liet me niet meer los. We gingen op in de menigte met kleding die Dane hier had gekocht terwijl ik ons avondeten had geregeld op een kleine markt. We zouden overnachten bij een kleine herberg aan de rand van het dorp, dichtbij het treinstation. Als alles goed zou gaan, dan zouden we morgenochtend vroeg weer vertrekken. Alles was tot in de puntjes uitgewerkt.

Het geluid van de kleine hakken onder mijn enkellaarsjes volgden ons door de straten. De enkellaarsjes die ik droeg zag ik terug bij vele bewoners en de lange jurk en de brede leren riem om mijn middel vielen ook niet op in de drukte. Onder de jurk waren verschillende messen verborgen die Dane eerder aan me had overhandigd. Aanpassen en opgaan in de menigte, dat was een truc waar Dane meester in was.

We kwamen uiteindelijk aan bij een klein huisje. Het lag dichter bij het centrum dan ik prettig vond, maar tegelijkertijd waren er niet veel mensen te bekennen. De gordijnen van het huisje waren gesloten en er was geen enkele manier om naar binnen te kijken. Dat was niet heel ongewoon in dit dorp. De mensen leken erg gesteld op hun privacy, alleen het bood me geen geruststelling voor deze missie.