Golden Touch

Hoofdstuk 32

Slechts één keer eerder had Dane zich zo moedeloos gevoeld als nu. Dat was toen hij zijn moeder verloor, de vrouw die haar leven had gegeven om die van hem te redden. Terwijl Nova uit de troonzaal werd verwijderd, met angstige ogen, brak er iets in hem. Hij schreeuwde en hij stribbelde tegen terwijl de soldaten hem met ijzeren grepen tegenhielden.

'Dane, zoon, kalmeer een beetje,' zei zijn vader, alsof er niets gebeurd was. Alsof hij niet zojuist de vrouw van wie hij hield afgevoerd zag worden naar de koude cellen.

De koude cellen die haar moeder al te goed kende. Terwijl hij zich omdraaide naar Iris Kemp zag hij dat haar hele gezicht wit was geworden en dat ze wankel op haar benen stond. Hij voelde geen medelijden voor haar, want ze had daar slechts gestaan. Ze had niets gedaan om haar dochter te helpen.

Zo ook de man die naast Dane zijn vader stond. De generaal met wie hij een deal had gemaakt. Hun blikken kruisten kort, vlak voordat Dane zich tot zijn vader richtte. De koning had geen idee wie er naast hem stond, terwijl hij opnieuw plaatsnam op zijn troon. Hij zette zijn kroon recht en haalde theaterhaal adem.

'Ik wil dat je weet wat de gevolgen zijn van jouw daden Dane,' sprak de man nu kil tegen hem. 'Voor iedere misstap die jullie zetten, wordt de ander gestraft. Je denkt toch niet dat mijn eigen generaal geheim houdt dat je hem probeert om te praten tot verraad? Nova gaf me gewoon een extra reden om haar weg te stoppen.' Hij bekeek zijn zwaard aandachtig.

Dane verkilde en keek opnieuw naar de generaal. Nova's vader had de koning over hun plannen verteld? 'Ik wil naar haar toe.' Dane stapte naar de troon en zijn vader, maar de soldaten pakten hem opnieuw vast en trokken hem terug. 'Laat me haar verdomme zien! Ik wil naar haar toe, anders zal iedereen achter de waarheid komen.'

Het was een bluf, een vreselijke bluf en de koning wist dat. Hij grijnsde naar zijn zoon, die nu moedeloos voor hem stond. Compleet onder zijn controle en er waren nu geen deals of plannen meer die hem of zijn vrienden konden beschermen. 'Zonder Maxwell in je plan heb je geen been om op te staan. Niemand hier is bereid om jouw boodschap door te geven.'

Zijn boodschap aan zijn oma, die ervoor zou zorgen dat iedereen met wie hij ooit contact had gehad of zaken had gedaan de waarheid zou verspreiden. Dane had altijd uit de goedheid van zijn hart gewerkt. Hij stond bekend als de Geestenjager, maar die naam kwam oorspronkelijk uit het kasteel. Omdat hij iedereen in veiligheid bracht met een gave of een dodenmarkering.

Al deze mensen met wie hij ooit in aanraking waren gekomen, wisten de waarheid en waren niet bang om deze te verspreiden. Alleen dan moest hij wel een boodschap kunnen versturen en de koning had gelijk. Die deal had hij met Maxwell gesloten, maar blijkbaar vond hij zijn dochter niet belangrijk genoeg. De moed zakte hem in de schoenen.

'Laat me Auria dan zien,' smeekte hij de koning. Hij haatte het om dit te moeten doen, maar voor zijn geliefden zou hij smeken. Voor Auria, Nova en Selene zou hij alles doen. 'Ik wil haar ontmoeten als de persoon die ze nu is.' De afgelopen jaren zonder haar waren een hel geweest en constant waren zijn gedachten naar haar uit gegaan. De vragen in zijn hoofd teisterden hem. Had hij haar mee kunnen nemen? Hadden ze haar hier vandaan kunnen halen, als ze net even iets harder hadden geprobeerd?

Vito Dicorus kreeg een akelige glimlach op zijn gezicht. 'Jouw zusje denkt dat je hier bent om haar kroon te stelen,' vertelde hij Dane, waarmee hij alle laatste stukjes van Dane zijn hart brak. 'Ze heeft me duidelijk gemaakt dat ze je niet wilt zien. Ze heeft me gevraagd om jouw bij haar vandaan te houden.'

Auria... Zijn kleine zusje voor wie hij alles en iedereen zou trotseren, dacht dat hij hier was om haar pijn te doen.

'Je hebt tegen haar gelogen.' Dane zijn ogen spuwden vuur terwijl hij naar zijn vader keek. Zijn gave woedde binnen in hem, een gave waar hij zich bewuster van was geworden nadat Nova het goud uit zijn schouder had verwijderd. Hij voelde haar, ver boven zich. Hij voelde haar gave en hij voelde haar wanhoop.