Golden Touch

Hoofdstuk 30

Met de best getrainde soldaten verspreid om het huis en door de hele stad, hadden we geen enkele mogelijkheid om te vluchten. We deden wat Cal van ons vroeg en vochten niet tegen de soldaten die ons kwamen halen. Wellicht omdat we allemaal nog te erg van stuk waren gebracht door dit verraad. Cal, voor wie Dane en Selene zo veel hadden gedaan.

Vanaf het moment dat ik een van de voertuigen in werd geduwd was ik Dane en Selene kwijtgeraakt. Ik had niet meer kunnen praten en me niet meer kunnen bewegen op het moment dat mijn vader binnen kwam. Hij sprak niet tegen me en meed mijn blik vanaf het moment dat hij Dane naar het andere voertuig begeleidde. We hadden niet kunnen ontdekken of de plattegrond die hij ons had gegeven echt was, dus we wisten ook nog steeds niet of hij echt te vertrouwen was.

Langzamerhand wist ik van niemand meer of diegene te vertrouwen was. Cal zijn verraad sneed diep. Ik was om hem gaan geven zoals ik om ieder van hen was gaan geven. Ik had met hem getraind en gelachen. Nu deed hij dit. Echter kon ik het hem niet kwalijk nemen...

Maar wie is er dan om mijn familie te beschermen?

De lakens onder mijn hand waren zacht. Al sinds ik deze kamer in was gebracht was ik hier gaan zitten, op de rand van een groot en net opgemaakt bed. Voor me bevond zich een reusachtig raam, waarmee ik uitkeek op de binnenplaats van het kasteel. Mensen kwamen op en aan, allemaal in nette kleding. Kleurrijke jurken en nette pakken, of een goedverzorgd gevechtsuniform. Het leek wel alsof ik een andere wereld in was gestapt.

Aan de kast in de kamer hing een gouden jurk, die wel wat weg had van het goudstof die mijn handen had bedekt eerder deze dag. De aanraking van Cal lag nog in mijn hand en zelfs het constante vegen over de lakens kon dat gevoel niet weghalen.

Een zachte klop op de deur trok me uit mijn gedachten en voordat ik kon reageren werd de deur geopend. Ik had niet de energie om me om te draaien naar deze bezoeker, maar de rennende voetstappen lieten me toch omkijken.

Net op tijd om te zien dat mijn moeder op me afgerend kwam. 'Nova! Ik heb je zo vreselijk gemist.' Ze barstte voor me in tranen uit, waarna ze me met veel kracht tegen zich aantrok. Ze kwam naast me op het bed zitten en haar schouders schokten van het huilen, terwijl ze haar hand door mijn haar haalde.

Ik wist niet meer hoe ik moest functioneren. Terwijl ze zich terugtrok, kon ik enkel naar haar staren. Ik wist geen woord te vinden die kon beschrijven hoe ik me voelde en welke vragen er door mijn hoofd schoten. 'Mam?'

Ze keek me liefdevol aan en streek mijn haren uit mijn gezicht. Haar prachtige groene ogen waren precies zoals ik me herinnerde. Ze zag er niet ondervoed uit, maar goed verzorgd. Ze rook naar een zoete zeep en haar haren glansden. Dit was niet het beeld die ik al die tijd met me mee had gedragen sinds het moment dat ze gevangen was genomen.

Blijkbaar zag ze mijn vragen in mijn ogen. 'Je vriend heeft een deal gesloten,' vertelde ze me. Ondanks dat ze er goed uitzag, trilden haar handen en haar stem. 'Zolang we ons goed gedragen en jij doet wat er van je gevraagd wordt, zullen ze ons behandelen als gelijken.'

'We zullen nooit gelijken voor hen zijn, dat weet je zelf ook.' Ik herinnerde me echt wel de jaren van waarschuwingen en levenslessen die ze me had meegegeven. Mijn moeder had zelf meegemaakt hoe wreed ze waren en nu werden we geacht om tussen hen te leven. 'Ik wist niet dat Cal zoveel macht had hier.'

Mijn moeder keek me even verward aan, waarna ze haar hoofd schudde. 'Nee, niet Cal. De prins. Hij heeft een deal gesloten voor jouw veiligheid.'

De prins. Het was vreemd om haar zo over hem te horen spreken. Voor mij was hij nooit iemand anders geweest dan Dane.

Angst bekroop me. 'Wat voor soort deal?'

Mijn moeder stond op van het bed. Ze liep naar de jurk die aan de kast hing. Op een ander moment had ik het prachtig gevonden, alleen nu vroeg ik me af of het goud echt was en wie ervoor was gestorven. Wiens bloed zou ik hiermee dragen?