FORBIDDEN #3: Searching for Love (b×b)

CHAPTER 50: Only Way

Ang dalawang chapters na pinangako namin ay cinombine nalang para isahan nalang ang hapdi, Yobea's! WHAHAHAHA

Also, we're gonna do a Q AND A special chapter para sa lahat ng CHARACTERS natin sa book na'to. Kaya lapag na ng mga tanong niyo diyan! Kahit ano! You can ask our characters any questions at sila mismo ang sasagot. You can also ask me or your dadeh YB! Sasagutin namin lahat!

Anyways, enjoy reading!

CEDRO'S POV

"C.. Cedro.. Cedro.."

Those faint voice woke me up from my sleep.

Nung dumilat ako ay nakita ko si Lazaro na nakabukas na ang mga mata. Bagaman mapupungay ang mga mata at maputla ang mga labi ay nagawa pa rin niya akong ngitian.

"You're awake."

Kusa ng kumilos ang mga kamay ko payakap sakaniya.

Nung makarating kami sa tower, si Lazaro ang inaasahang matatagpuan namin ngunit sa halip na ang Mancuso ay si Onyx ang nadatnan namin.

Nagulat ako at nabuhayan ng loob nung makita siya. He was unconscious when we found him. He was losing a lot of blood and if not for that faint heartbeat I felt from his wrist, I would've thought that he was dead. Thankfully, he's alive.

Dali-dali namin siyang kinuha mula sa mga nakatali sakaniya at bumaba sa tower. Napakaswerte namin dahil nung segundong makaalis kami ay doon na sumabog ang bomba. Hindi namin inaasahan 'yon kaya laking pasasalamat ko. Walang ibang nasaktan.

Mas lalo pang humigpit ang yakap ko kay Onyx. Then I heard his faint laugh.

"I..I know you were w-worried but.. I can't... I can't breathe, kid.."

Hindi ako nakinig sakaniya at nanatili akong nakayakap. Mariin akong pumikit. "How dare you put yourself in danger.. how dare you, Odrius.."

He chuckled again. Naramdaman ko ang kamay niya na marahang humaplos sa likod ko.

"Ginawa ko 'yon para sa boss ko, Cedro.. para din sa kambal, sa mga kapatid mo.."

Humarap ako sakaniya. "But still. You can't go into the enemy's lair without letting me know."

A smirk formed on his lips. "Are you finally accepting my feelings for you? You like me now, don't you, kid?"

"Hindi ako maghihintay dito sa kama mo kung hindi, Odrius. Use your brain." insulto ko.

"Ganyan ba magtapat ng nararamdaman ang mga Altamura?" ngiti niya.

"Whatever." I rolled my eyes.

"I love you.."

Natigilan ako nung marinig ko ang tatlong mga salitang 'yon. It caught me offguard. I didn't expect him to say it in this kind of situation. It's too out of nowhere.

"I expect an 'I love you too', kid."

"Shut up. I'm not a kid." dinaan ko sa pag-ismid ang lumulundag kong puso at ang nag-iinit kong pisngi.

His hand moved and it gripped on mine. When I look up at him, he has his genuine smile. It shoo away all those negative thoughts. It was comforting.

"Nabawi niyo ba si Reece?" maya-maya'y tanong niya.

"We did." sagot ko at hindi ko maiwasang magbuntonghininga nung muli kong maalala ang mga nangyari.

"Thank, God." Nakahinga ng maluwag si Onyx. Matapos ang kalahating oras pa ng pag-uusap namin ay iniwan ko na siya kwartong 'yon upang makapagpahinga. Tinugon ko din ang isang nurse upang bantayan siya at tawagin ako kapag nagising siya ulit.