Winter In Autumn

Chapter 47

A/N : Song Title: Queen of My Heart by Westlife.

Kyst's POV

The day of operation.

"We're here!" I unlocked my seatbelt and took it off. Nauna akong bumaba ng kotse para pagbuksan ng pinto si Leign. Inilahad ko ang kamay ko para alalayan siyang bumaba. Walang malisya sa ginagawa ko. Gusto ko lang siyang pagsilbihan sa huling pagkakataon nang sa ganon hindi masayang ang natitirang oras ko sa mundo.

I wanna spend the rest of my hours with her.

"Salamat," she said. Dumiretso si Leign sa likod ng kotse para kunin ang mga pinamili ko. Napangiti ako. Parang kelan lang n'ong huli kaming nagpunta dito.

Biglang nanumbalik ang mga alaala namin sa lugar na ito, ganitong-ganito ang senaryo n'ong una ko siyang nakita dito. Same time, same place, same person, and same atmosphere. Hindi nagbago. I wish bumalik nalang ang lahat sa dati kung saan parang kaming dalawa lang sa mundo.

"Tayo na?" aya niya sakin, her sweet smile really touch my heart. Ang laki ng epekto sa akin ng mga ngiti niya.

Nakangiti akong lumapit sa kaniya, I helped her set up the picnic blanket. I sat next to her and we are watching the breath-taking view in front of us.

Ang ganda.

"Buti nalang hindi pinuputol mga puno dito, no? Kung hindi, siguradong nabilad na tayo sa araw," sabi niya at natawa ako.

"Walang gagawa n'on, Leign, unless ipautos ko. This place named after me, one of my private property," I said, her eyes widened.

"Ano?! talaga? property mo 'to? Kelan pa? Bakit ngayon ko lang nalaman?"

"Matagal na. Sinandya ko talagang hindi sabihin, baka sa oras na sabihin ko mahiya kanang pumunta dito. Remember? that day we're met, pinagyabang mong sa inyo 'to at pinagbawalan mo pa akong pumunta dito without knowing na sa akin talaga. Haha, kapag sinabi ko 'yon malamang lumubog ka sa kahihiyan." I laughed.

Napasimangot siya, kita kong hiyang-hiya siya ngayon at hindi na makatingin sakin. Para sa kaniya isang malaking kahihiyan 'yon. Natuwa ako sa reaksiyon niya. She's too cute, just like when we were in our teenage years in high school then, years ago. Hindi siya nagbabago. She's still the same Leign that I met before.

"Psh, ayos ka rin, no? Edi sa inyo na," bulong niya, pumulot siya ng bato at itinapon iyon sa malayo.

"Not anymore, Leign. It's yours."

Napatigil siya sa pagpulot ng bato, taka niya akong nilingon. "Ulitin mo nga."

"It's all yours now. Alam kong mahalaga sayo ang lugar na 'to kaya ibinibigay ko na. I've already transferred this property to your name."

"S-seryoso?" hindi makapaniwalang tanong niya. Isang ngiti ang isinagot ko.

*HUK

Nagulat ako nang bigla niya akong yakapin.

"Salamat, Kyst. Salamat! Haha, nakakahiya man pero tatanggapin ko na rin!"