Kyst Trevino, a fiance of Leign Cantabella for years but for some reason their relationship is getting worse and complicated.
He rebelled through grabbing some other girls to make out with them. He was treating them like a piece of chewing gum, he n...
"You cried a lot," I said in a low voice when I saw her eyes swelled. It sucks seeing her like this. I hate seeing my girl suffering the trauma due of my disease, and the worse thing, I have nothing to do to help her.
"A-ayaw mo ba talagang tawagin ko 'yong doctor? Baka kasi mapano ka, nag-aalala ako."
I forced myself to smile, I move a bit. "Wanna lie down?"
She nodded, lay down next to me, and we hugged. Niyakap niya ako ng mahigpit, nararamdaman ko sa yakap niya ang takot na baka ito na ang huling beses na kayakap niya ako. Hindi ko maiwasan masaktan sa nangyayari sa kaniya. Binigyan ko siya ng takot na maaari niyang dalhin hangga't hindi pa ako gumagaling sa sakit ko.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sumubsob siya sa dibdib ko. I heard she's sobbing. Pinigilan ko ang sarili kong maiyak dahil ayoko siyang panghinaan. Kailangan kong magpakatatag para sa kaniya kahit na maliit nalang ang pag-asa na gumaling ako. I just want her to see me fighting against my disease.
"Hunny, can you do me a favor?"
She nodded. "K-kahit ano."
"I wanna see your face," I whispered. Unti-unti siyang lumayo sakin, tumingala siya ng bahagya. And now I'm facing with my angel, my girl, my life, my world, my love and my everything.
She means a lot to me. I'm nothing without her.
In just a second, my eyes hurt as I feel it filled with my tears. I see nothing on her face but stress and worries.
I smiled bitterly as I rubbed her face using my thumb. Kinabisado ko lahat ng parte ng napakaamo niyang mukha. Hangga't maaari ayaw kong kalimutan ang mukha ng babaeng mahal ko, gusto kong maalala ang mukha niya kahit na nasa kabilang-buhay na ako.
"A-ang mukhang 'to, ito ang mukha na gusto kong bumungad bawat paggising ko. Ito ang mukhang gusto kong makita araw-araw, at ito rin ang mukha na gusto kong titigan hanggang sa huling segundo ng buhay ko. Ito ang mukha ng babaeng maraming beses kong minahal, ito rin ang mukha ng babaeng walang ibang ginawa kundi ang pasiyahin ako at kompletohin ang araw ko." nagkusang bumagsak ang luha ko.
"B-bakit ka nagsasalita ng ganyan? P-please, tumigil ka, tinatakot mo ako."
I smiled. "Gusto kong mangako ka sakin, Leign. 'Wag mo akong kakalimutan pakiusap. Ayokong sabihin 'to pero hindi natin hawak ang panahon at buhay natin. I dont know either what will happen next, kaya gusto kong mangako ka sakin habang hindi pa huli ang lahat. Just in case na may mangyari sakin, kapag nawala na ako ..."
"C-calvin."
"G-gusto ko ipagpatuloy mo 'yong mga plano at pangarap natin kahit hindi mo na ako kasama. 'Yong kasal na pangarap mo, 'yong dream house na gusto mo, pati na rin ang magkaroon ng masayang pamilya, p-please tuparin mo lahat 'yon kahit hindi na ako ang taong kasama mo."
Bigla nalang niya akong niyakap, umiyak siya ng malakas. I cried silently, nasasaktan ako na makita siyang ganito. Mas pinahihirapan niya ako kesa sa sakit ko. Sinumpa kong hindi ko siya sasaktan, pero nabigo ako.
I-im sorry.
"Wag kang mamamatay. P-pilitin mo please, h-hindi ko kaya, Calvin. Labanan mo 'yong sakit mo, 'wag mo akong iwan!"
I kissed her forehead. "I love you, thank you for loving me for everything I am."
