Winter In Autumn

Chapter 28

Kyst's POV

After she said those words, she quickly ran upstairs. Masama ang kutob ko kaya agad ko siyang sinundan sa kwarto namin. Ang malas, ni-locked niya ang pinto!

I could think of nothing else but to break down the door.

Shit, Leign!

She's packing up her clothes and other stuff. I knew it, she's going to leave!

"Fuck." I ran towards her, I hugged her just to stop what her doing. No, love, please, 'wag kang umalis!

"Ano ba? Bitiwan mo ako!" Sinubukan niyang kumawala pero hinigpitan ko ang pagkakayakap sa kaniya. I'm starting to feel pain.

"Love, please, 'wag kang umalis. 'Wag mo 'kong iwan, pakiusap  . . . Y-you promise not to leave me, right? Please ayosin natin 'to. Mag usap tayo. Let me explain, please. Don't go. You promised not to leave me alone!"

Wala akong pakialam kung ano ang itsura ko ngayon —kung nagmumukha na akong desperado at tanga sa harapan ng babaeng mahal ko. I don't fucking care. I just want her to stay with me. I should set aside of my pride kapag siya na ang pinag-uusapan. I don't want to lose this girl. I love her so much.

"A-ayoko na. Taposin na natin 'to."

W-what does she mean? T-taposin? Ang alin?

Somebody please tell me that I heard it wrong!

She want a break up.

Unti-unti akong bumitaw. Paulit-ulit na naglalaro sa isip ko ang mga salitang binitiwan niya. Until my mind become empty. I don't know how to respond anymore nor to persuade her. I don't even know what to say or to explain.

She took something out of her pocket and she took my hand after. I could see the sadness in her eyes as she placed the thing in the palm of my hand. I know what she gave me even without looking it.

Sunod-sunod na bumagsak ang luha ko nang makita ko ang ibinigay niya. Iba't-ibang emosyon ang naramdaman ko. Kawalang-pag-asa, panlulumo, panghihinayang at pagsisisi.

This is her engagement ring. Ito 'yong singsing ng pangako. Isang singsing na punong-puno ng mga pangako ko sa kaniya. Ito ang nagpapaalala sa'kin ng mga pangarap ko at ito rin ang daan sa panghabang-buhay naming pagsasama.

Ibinigay ko ito sa kaniya bilang patunay na minamahal ko siya. At ito rin ang patunay na siya lang ang babaeng gusto kong makasama hanggang sa huling sandali ko. Pero huli na ang lahat  . . . sinira ko ang pangarap ko.

"L-leign," Sambit ko sa pangalan niya na puno ng pagmamakaawa  . . . A-alam ko  . . .  Alam ko ang gusto niyang iparating.

"P-pagod na ako, Kyst. Gusto ko nang sumaya ulit."

Napatanga ako. Hindi ko kayang intindihin ang sinabi niya at ayokong tanggapin. Hindi ko matatanggap.