ARZUM

Kör Kütük

Bu kitapta +18 içerik bulunur. Rahatsız olan lütfen okumasın 💮

Baran daha iyi durumdaydı. Ayağa kalkmakta zorlanıyor ama oturabiliyordu. Öksürdüğünde ve hapşırdığı zaman feci canı acıyacaktı. Ona iyi bakılması gerekiyordu.

Yarın hastaneden çıkacaktı. Baran'a olan biten her şeyi anlatmıştım. Zehirleme olayı dışında her şeyi. Çünkü biliyordum, bunu öğrenirse iyice uzaklaşacaktık. Ondan uzak durmak istemiyordum.

''Züleyha'yla o günden sonra konuştun mu?''

''Hayır, ne Sarp ne de Züleyha'yı görmedim.''

''Bahtınur Hanım ın cenazesine gitmen gerekiyor. Ailenden biriydi.''

''O benim bir şeyim değil di. Dedemin karısıydı sadece. Aramızda o kadar da duygusal bir bağ yoktu.''

Baran yastığa sırtını yaslamış oturuyordu. Ben de yatağın kenarına oturdum. Bahtınur'un katili olduğumu söylemeye çok ihtiyacım vardı. Bu sır içimde her saniye büyüyor ve koca bir yumak haline geliyordu.

''Sen nasılsın?''

''İyiyim, yorgunum sadece.''

Niye baygın baygın bakıyorsun o zaman bu büyük çocuğa?

Bir de seninle uğraşamam. Sadece sus ve şovu izle.

''Yorgunsun ama bu yorgunluğun fizikimi yoksa ruhsalmı?''

''Sen vurulduktan sonra işlerle fazla yoğun oldum. Senin yatıp dinlenmen gerekiyor. Hemşire birazdan ağrı kesici serum yapacak sana.''

''Benden bir şey saklıyorsun Arzu. Söyle demeyeceğim ama o sakladığın şey seni yiyip bitirecek. Düşündüğün o sırdan dolayı donuk bakıyorsun. Kimseye böyle bakma. Diğerleri bu durumdan faydalanabilir.''

Gözlerimin dolduğunu hissettim. Baran sol el bileğimi tutup beni çekti ve bacağına yatmamı sağladı. Gözlerim ağırlıktan dolayı kapandı. Bir gün bu duruma düştüğüm için kendime kızacaktım. Yapabildiğim en iyi şeylerden biri.

''Bakmayacağım, ağla Tutkum.''

Sanki bunu bekliyormuş gibi yaşlarım tane tane akmaya başladı. Bana ıstırap veren bu şey, benim kendi eserim di.

Acınacak durumdasın!

Gözlerimi açıp yaşlarımı sildim ve ayağa kalktım. Baran'a baktığımda sanki bunu yapacağımı biliyormuş gibi bir hali vardı.

''Benim çıkmam gerekiyor. Hemşire gelicek.''

Apar topar odadan çıktım. Kızarık gözlerle asansöre binip müthiş yansımama baktım. Göz makyajım akmış, dudaklarım kurumuş ve yanaklarım kızarmıştı. Yorgun olduğum hayli hayli ortadaydı.

Asansör durunca lavaboya girip duru suyla makyajımı sildim. Odama geçince yedek kıyafetlerimi giymek için kapımı kapattım.

Kahverengi sweat, şort tayt ve beyaz spor ayakkabılarımı giydikten sonra çantamdaki dudak nemlendirici mi ve rimelimi sürdüm. Saçımı dağınık bir topuz yaptım. Fazla günlüktü ama şu an umurumda değildi.

Laptopumu açıp diğer buluşmam gereken isme baktım. Seda Osmanoğlu. Uzun boylu, fazla güzel bir vücuda sahip olduğu belli olan bir kadın.

Sarışın ve botoks dudak güzeliydi. Kendisi bir moda tasarımcısı ydı. 35 yaşında, Trakya'da doğmuş, moda sektöründe fazla bilindik bir isimmiş. Seda'yı tanıyordum. Dedemle gittiğim her davette karşılaşır ve selamlaşırdık.

Kemal Osmanoğlu'nun tek kuzeniyiydi. Kemal Osmanoğlu ünlü bir psikolog ama yasal olmayan yollarla.

Ona göre psikologluk insana travma bırakıp doğruyu yanlışı anlamasıydı. Yani adam sorunlu bir sevkiyatçı. Bu adamla işbirliği yapmam ne kadar doğruydu bilmiyorum ama devleti kurumlarda tanıdığı çoktu. Özellikle asayişte. İnci'yi arayıp Seda Osmanoğlu ile buluşma ayarlamasını söyledim. Telefonu kapatır kapatmaz Bekir aradı.

''Söyle.''

''Efendim, Cesur Yıldırmaz girişte. Sizinle konuşmak istediğini söylüyor.''

Ani bir şekilde ayağa kalktığım için sandalye düşmüştü. Ölümüne, kendi ayakları ile gelmişti.

''Yanında birileri var mı?''

''Korumaları var sadece.''

''Cesur dışında kimseyi bu kata getirme.''

Telefon kapanınca kısa süreli bir şaşkınlık yaşadım. Bahtınur'a olanları öğrenmiş olabilir miydi? Çekmeceden silahımı alıp hazır hale getirdikten sonra belime koydum.

Sandalyeyi düzelttikten sonra kapı açıldı. Beni bu hale getiren kişiden gözlerimi ayıramadım.

''Çık Bekir.''

Bekir odadan çıkıp kapıyı kapattı. Cesur rahat bir şekilde etrafa bakıyordu. Cenazede olması gerekirken o,
karşımdaydı.

''Niye geldin?''

Kitaplığa ilerleyip bir elini cebinden çıkardı ve raftaki çerçeveyi aldı. Çerçevede dedem ve Bahtınur'la çekindiğimiz fotoğraf vardı.

''Elin nasıl?''

''Ne diceksin de ve git.''

Çerçeveyi indirip bana baktı. O iğrenç gözlerinin bana bakması bile midemi bulandırmaya yetmişti.

''Seni merak ediyorum ama Arzum. Annemin katilini merak etmeyeceğim de kimi merak edeceğim.''

Bekir üstünü aramıştı ama ben yine de dikkatli olmalıydım. Üstünde kamera veya dinleme cihazı olabilirdi. Bahtınur'la ilgili dediğim her şey kanıt sayılırdı. O yüzden susmayı tercih ettim. Cesur çerçeveyi rafa koydu ve koltuklardan birine oturdu.

''Sana bir video getirdim aslında. Canını çok acıtacak, ben de bundan zevk alacağım.''

''Canımı çok acıtırsa sen de ölüme konuşmuş olursun. Ve ben de bu durumdan fazlasıyla zevk alırım.''

Yüzündeki sırtıma donuklaştı. Onu öldürmek istediğimi benden duymak, şaşırtmış olmalıydı.

''Bahsettiğim video burda.''
Masanın üstüne usb bellek attı. Bakışlarım tekrar Cesur'a döndü. Belleği kendi bilgisayarıma takmayacaktım. Belki de bu da bir oyundu. ''Seni, bunu izlerken görmeyi çok isterdim ama ben zamanı olmayan bir iş adamıyım.''

Ayağa kalkıp bana yaklaştı. Elim sinsice belime gidiyordu. Perçemimi kulağımın arkasına sıkıştırdı. ''Afiyet olsun Arzum.''

Arkasını dönüp odadan çıkınca dizlerimin üstüne düştüm. Ellerim ve çenem titriyordu.

Tam karşımdaydı. Alnından vurup öldürebilirdim ama o şerefsiz bu kadar acısız ölmeyi bile hak etmiyordu. Onu gördüğümden beri kendimi öyle bir kasıyordumki vücudumun böyle bir tepki vermesi normaldi. Kapım çalınca masadan destek alıp koltuğa oturdum.

''Gel!''

Bekir, elinde bir kutu ile içeri girdi.

''Cesur gitmeden önce bunu sana bıraktı.''

Bir sonraki bölüm de olucaklar...

''Hiç gerek yoktu. Gerçekten, pek hediye arayan biri değilim ama teşekkür ederim. ''

''Rica ederim. Kemal Bey nerde?''

''Depoda ufak bir işi vardı. İstersen bize katıl ya da odasında bekleyebilirsin.''

Arkasındaki ortama bakınca, kafası güzel ve ortada uyuşturucunun döndüğü bir ortam gördüm...

Bölüm sonu.
🤍☕🤍☕🤍