ARZUM

Dalgalı

Bu kitapta +18 içerik bulunur. Rahatsız olan lütfen okumasın 💮

Aylardır cebelleştiğim bir şeyi bir gün anahtarı kapıda çevirirken fark ettim. Bir şey yerine oturdu. Kabullendim. Öldüğümü günler sonra insanlar anlayacak.

Çünkü öldüğümü bilen bir dostum bile olmayacak. Aylardır yaşadığım tam olarak bu. Belki de ''aşmak'' hissi. İyi geldi.

Kamyonun olduğu yere geldiğimizde Kemal telefondan konuşuyordu. Kim olduğunu bildiğim için ses çıkarmadım. Yaklaşık 10 adamı da etrafta dağınık bir şekilde duruyordu. Bekir yanıma geldi.

''Kemal'e hiç güvenmiyorum Efendim.''

''Aslına bakarsan ben de güvenmiyorum ama başka şansımız yok.''

Bekir keskin gözleriyle Kemal'i izlemeye devam etti. Diğerleri tüm ilgileri ile etrafı izliyorlardı. İçimde kötü bir his vardı ama bu his beni fazla heyecanlandırıyor du.

''Cesur'la konuştum. Araçta eksik mal olduğunu ve buraya gelmesi gerektiğini söyledim. İnandı ama o buraya asla eli boş gelmez.''

''Biliyorum ama bu iş bugün bitmek zorunda. Ya o ya da ben bu akşam öleceğiz. Teşekkürler Kemal, senlik başka bir şey yok.''

''Gitmeyeceğim, şuradaki aracın arkasında olacağım. Ne olur ne olmaz.''

''Sen bilirsin ama ölürsen bu benim suçum değil.Tamamen senin aptallığındır.''

İlk Bekir'ler, en sonunda ben kamyonun arkasına bindim. Yapacak başka bir şey yok. Bu akşam olması gereken olacak ve bitecekti.

O ölmeyi hakediyor.

Tek bir kurşunla öldürmek gibi asla bir planım yoktu. Bir süre sonra konuşma sesleri geldi. Kendi ellerimle öldüreceğim ilk insan gelmişti işte.

''Hazırda olun.''

Bekir ve Ömer önde, arkalarında ben ve benim sol çaprazında Murat duruyordu. Kapak açıldığı gibi ateş etmeye ve Cesur'un adamlarını vurmaya başladık.

Bir süre sonra bize nişan alan 5 adam yere yığılmıştı. Kamyondan inip cesetlere baktığımda Cesur aralarında yoktu.

Bu durum beni hem sevindirdi hem de sinirlendirdi. En uzaktaki arabanın önünde bir silüet vardı. Bu oydu, Cesur piçi.

Adamlarım bir anda yere düşmeye başladığında, hepsinin vurulduğunu gördüm. Keskin nişancı vardı. Üzerimdeki kırmızıları görmem fazla sürmemişti.

Gözlerim Kemal'in saklandığı arabaya kaydı. Sakın çıkayım deme aptal herif.

''Korkağın önde gidenisin Cesur!''

Yavaş ve rahat adımlarla bana doğru ilerledi. Onun o derece rahat olması beni sinir ediyordu. Onu kanlar içinde görmeyi hayal ederken, ben kırmızı ışıklarla süslenmiştim.

''Beni keşke bu kadar hafife almasaydın be güzelim.''

''Ben kimseyi asla hafife almam. Asıl hafife alan sendin. Neni bir canavara çevirdin. Eserinle gurur duyuyor musun bari?''

Aramızda birkaç adım kala durdu. Ona doğru bir adım attığımda, ayağımın tam dibine birisi sıktı. Tamam, dürüst olacağım. Şu an tamamen boka batmış durumdayım.

Yüzüme sırıtarak baktı. Her saniye için ona yumruk atmak istiyordum. Gözlerim Bekir'e kaydı. Hiçbir şekilde hareket etmiyordu.

''Neni niye öldürmek istiyorsun Cesur? Hayatımı siken sensin! Bense senin hayatını düzeltmeye çalıştım!''