ARZUM

Bugünü Var

Bu kitapta +18 içerik bulunur. Rahatsız olan lütfen okumasın.

1 Gün Sonra..

Baran'ın yattığı odadaydım. Koltuğa oturmuş onu izliyordum. Onu bu durumda görüp bir şey yapamamak beni sinirlendiriyordu. Tek yaptığım şey acısını izlemek.

Biraz önce bez ve su dolu kova yardımı ile vücudunu temizleyebildiğim kadar temizlemiştim. Orhan abi ve Yeliz abla buraya sadece bir kere gelmişlerdi. Nalan ise gece geliyor, bir saat duruyor ve gidiyordu.

Telefonuma mesaj gelince bakışlarımı ayırmak zorunda kaldım. Bekir'den haber bekliyordum.

'Bahtınur Hanımla ilgilendik. Biraz önce evine geri götürdük.'

Telefonu sessize alıp komidine koydum.

''Ben istiyorum diye uyanmadığını biliyorum. Öyle bilmek istiyorum. Umarım iyisindir. Uyanmana çok ihtiyacım var Baran. Hata yapıyorum, geri dönüşü olmayan hatalar. Bunu hiç sesli söylememiştim ama kendimi kandırıyorum. Ben seni seviyorum.''

Belki de bunu sesli bir şekilde söylemek hataydı ama bu hata ikimizide iyileştirecekse her şeye değer. Bunu söylediğim için fazla mutluydum.

Elimde ıslaklık hissettiğimde ağladığımı anladım ama bu sefer saklamayacaktım. Ayağa kalkıp Baran'ın alnından ve dudağından öptüm. Odadan çıkar çıkmaz İnci'yi gördüm.

''Efendim siz iyi misiniz? Su ister misiniz?''

''İyiyim, sorun yok. Sen ne dicektin bana?''

İlk cümleyi İnci'ye değil, kendime söylemiştim. Asansöre bindikten sonra eski halime geri dönecektim.

''Züleyha Hanım ın sonuçları çıktı. Odanıza bıraktım.''

Başımı olumlu anlamda sallayıp asansör ilerledim. Ben buyum, kimseye acımı, üzüntümü göstermeyi sevmezdim. Dedem bu hareketimin babama benzediğini söylerdi. Asansöre binince aynada kendime baktım. Biraz rimelim akmış ve yüzüm kızarmıştı.

Sorun yok mu gerçekten?

Baran hala uyuyor, katil olmama az kaldı ve dedeme verdiğim sözü tutamadım. Evet, her şey gayet yolunda.

Asansör durunca yaşlarımı sildim ve duruşumu dikleştirdim. Odama geçer geçmez yaptığım ilk şey pakedimden sigaramı çıkarmak oldu. Sandalyeme oturup test sonuçlarına baktım ve hadi be!

Züleyha hamile miydi?

Bu durumda ameliyata giremezdi. Ya aldıracaktı ya da doğumdan sonra ölecekti. Çünkü Züleyha sadece böbrek hastası değilmiş kalp yetmezliği de varmış.

Siktir, kız her türlü ameliyat olamaz. Züleyha'nın numarasını bulup aradım. İlk çalıştı açmıştı. Benden haber beklediği fazlasıyla ortadaydı.

''Çok sükür, sonunda aradın. Sonuçlar çıktı mı? Bir sorun var mı?''

''Yanında biri var mı Züleyha?''

Sustu ve hışırtı sesi duydum. Kimin yanındaysa uzaklaşıyordu.

''Yanında Sarp varsa hopörlöre alır mısın dicektim.''

''Arzu korkutuyorsun beni. Ne oluyor?''

''Sarp'ın daduyması gerekiyor. Yanında mı?''

''Evet, hopörlördesin. Kötü bir durum mu var?''

Bunu bu kıza nasıl söyleyecektim? Sarp'ın vicdandan dolayı ölmesini istiyordum. Sigaramı söndürüp derin bir nefes aldım.

''En son ne zaman regl oldun?''