Ruthless Chairman (Alfonso Series #1)

Chapter 40

Sage Imperial's

The ray of sunshine touches my bare skin and it made me awake.

Pagkamulat na pagkamulat ko'y agad na kumirot ang ulo ko kaya napahawak ako rito at bahagyang napadaing. Ano bang ginawa ko kagabi't ganito kasakit ang ulo ko. My forehead creased and it made my head ache even more.

Inilibot ko ang paningin ko at halos panawan ako ng ulirat ng dumapo ang paningin ko sa gilid ng kama, sa tabi ko.

My eyes widened in disbelief. I automatically covered my mouth to prevent myself from making any noise. Dumagundong ang kaba sa puso ko.

How did this happened?

Why is this happening again?

Why am I beside him?

I blinked my eyes countless times para siguraduhing hindi nga ako nananaginip. Bawat pilit at mulat ko'y talagang katabi ko si Alejandro at mahimbing na natutulog.

Paanong nangyari 'to? Last night I was drunk, yelling, crying and that's all I could remember. How did I end up with him?

Don't tell me—

Kaagad kong pinakiramdaman ang sarili ko especially down there kung may something ba like pain pero maluwag akong nakahinga ng wala akong maramdaman.

Muli akong tumingin kay Alejandro na mahimbing at payapang natutulog. Matagal-tagal na rin pala noong huling ganito ako kalapit sa kanya. Matagal na rin simula noong huli kong gising katabi siya. I wanted to leave but something inside me is telling me to stay for a bit and... savor the moment?

I lifted my hand. Dahan-dahan ko itong inilapit sa mukha niya pero hindi ko pinadapo. I just acted as if I am caressing his face without really touching it. I sighed.

Nothing has changed. He's still handsome like a demi-god descend from the heavens.

Paano mo ako nagawang saktan, Alejandro? Bakit hindi ko naramdaman ang pagpapanggap mo? You perfected the act that's why I cannot see the lies within. Mahal na mahal kita eh. Hanggang ngayon mahal pa rin kita pero hindi iyon sapat na dahilan upang patawarin kita dahil hindi lang ang pagmamahal ko ang sinira mo kundi pati ang tiwalang ibinigay ko.

Bago ko pa man hindi mapigilan ang sarili ko, kaagad ko ng inilayo ang kamay ko. Pinahid ko ang ilang butil ng luhang tumakas mula sa mga mata ko bago ako dahan-dahang bumangon.

I badly need to leave. Wala na akong panahon pa para tanungin siya kung paanong nangyaring andito ako't kasama siya. Ang importante'y sigurado akong walang nangyari sa amin.

Kailangan ko ng umalis bago pa man siya magising ngunit huli na ang lahat dahil unti-unti na siyang nagmulat ng mata. Sa pagkataranta ko'y bumalikwas na ako ng bangon at agad na umalis ng kama. He was left at the bed, staring at me and something's flickering in his eyes.

Hindi ako kumibo at tinalikuran ko na siya. I started walking but before I could even reach the doorknob, I felt his arms wrapped around my waist. Nanigas ako lalo na nang maramdaman kong ipinatong niya ang ulo niya sa balikat ko.

"Bitiwan mo ako—"

"Kahit ngayon lang, Sage. Kahit ngayon lang hayaan mo akong gawin 'to," he said as he tightened his hug. "I know I am an asshole for asking you this but can you stay with me just for this day?"

What on Earth is happening to him?

Pagak akong natawa habang pinipilit na tanggalin ang mga braso niyang nakapulupot sa akin. "Let me go, Alejandro! Nababaliw ka na ba?"