Chapter 47

14.6K 540 136
                                    

Sage Imperial's

I suppressed myself from crying while we are on the road but I am silently praying that Alejandro will be fine and that he won't leave me.

"Marcus, pakibilisan please! Full speed mo na lang. We have to get there fast!" Dahil mababaliw na ako kakaisip kung ano na ang nangyayari kay Alejandro.

Bahagyang umiling si Marcus. "As much as I want to, hindi pwede. The road is slippery and you're pregnant. I have to keep you and the baby safe, Sagey. Just hang on, we'll get there."

Hindi na talaga ako mapakali pero tama naman si Marcus. Buntis ako at kailangan ng dobleng pag-iingat.

Wait for me, Alejandro. Please, hun.

Patuloy lang sa pagda-drive si Marcus hanggang sa may nagtext sa kanya. Gamit ang isang kamay ay kinuha niya ang cellphone at binasa at nagulat na lang ako sa biglaan niyang pagpreno.

Marcus keep hitting the steering wheel. Paulit-ulit itong nagmumura na lalo pang nagbigay sa akin ng matinding takot.

"Marcus! Ano bang nangyayari?" I nervously asked.

Marcus slowly turned to look at me. Hindi ko mabasa ang iniisip niya ngayon. Ang tanging alam ko lang ay balot na balot na ako ng takot.

"I don't want to do this but I have to. I'm so sorry, Sagey baby."

Kumunot ang noo ko when Marcus sprayed something direct to my face. Naramdaman ko ang biglaang pamimigat ng talukap ko at hinihila ako sa dilim.

"Marcus... Bakit?"

Mahina kong tanong bago ako tuluyang hinila ng kadiliman at puno ng katanungan ang isip ko.

This feels like deja vu.

Unti-unti kong iminulat ang mga mata ko. Marahan akong kumurap. Madilim ang buong paligid maliban sa pwesto kung saan ako nakaupo dahil may liwanag na nanggagaling sa hindi ko alam kung saan at nakatutok ito sa akin.

Ano bang nangyayari?

Naalala ko na kanina. Marcus fetch me from Alejandro's house and then when we are on the road, he sprayed something to me that made me unconscious. Why did he do that? Sasabog na ang utak ko.

Sinubukan kong gumalaw at doon ko napagtantong nakatali ang mga kamay ko. Gumapang ang kaba sa puso ko.

"PAKAWALAN NIYO AKO!" I yelled ngunit katahimikan ang sumagot sa akin. Pinilit kong gumalaw-galaw but it's no use. "ANO BA 'TO? PAKAWALAN NIYO SABI AKO!"

Why is this happening again? Mama Janette is still alive but she's already in jail unless...

"Good thing that you're awake. You're sleeping for like 6 hours."

From the darkness, a woman sophisticatedly walks and then she stopped right in front of me. My forehead creased.

"Ano bang biro 'to, Julianna?"

Yes, the woman standing in front of me is none other than Julianna Alfonso.

"Sage, we're not playing games here." She smirked.

"Nasaan ba ako at ano ba 'tong ginagawa mo? Pakawalan mo ako, Julianna!"

She gave me a bored look. "Bakit kita pakakawalan? Tingin mo ba talaga nagbibiruan lang tayo rito? This is for real, Sage. Marcus and I didn't brought you here in Thailand for some jokes."

I can sense in her voice that she's really serious and what did she say? Nasa Thailand kami? Why would they bring me here and do this to me? May nagawa ba ako? Marcus would never do this to me!

Ruthless Chairman (Alfonso Series #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon