KIZIL KABİR

5. "Deva"

MERHABAAALAAARRR😻👋

Nasılsınız? Umarım iyisinizdir ve yeni bölüme hazırsınızdır.😇🤞

Bugün yeni bölümle karşınızdayım. Bu bölümde biraz geçmişi andım ve anlayabilen olursa küçük spoilerlar verdim.🤭

Umarım beğenirsiniz. Tepkilerinizi bekliyorum. O zaman ben sizi tutmuyorum.🤗😜

İYİ OKUMAAALARR✨🥳
~

"Çaresizliğe bile deva yokken bu hikayede, pişmanlığa derman bulunur mu Azizim?"

---------------------------------------------------------------------------------

Yabancı adamın Serdar'ı vurması kimsenin umurunda değildi. Alışmışlardı insanların ölümünü görmeye. Kimse Serdar'a bakmıyordu bile. Ne zaman bu hale gelmiştik ki biz...

Yabancı adam öne doğru birkaç adım attı.

Bakışları Kartal'a yöneldikten sonra orada takılı kaldı. Kartal' a döndüğümde transa girmiş gibiydi gözlerini bile kırpmıyordu. Yanına gitmek istedim ama kendime engel oldum. Biz düşmandık bunu unutmamalıydım.

Yabancının dikkatini Kartaldan çekmek için ona döndüm:

"Sen de kimsin?" dedim.

Sorumla dudakları yukarı kıvrıldı.

"Ben Kuzgun. Mahir Kuzgun." dedi.

"Eee! Aç biraz daha Kuzgun." diyerek kendisini dumura uğrattım. Tanımamama şaşırmış gibiydi.

Ama ifadesini toparlayıp gülümsedi bu adam ne diye her soruma gülüyordu. Karga hala sesini çıkarmamıştı ama duruşunu da bozmamıştı.

"Kuzgun çetesinin Lideriyim Kızıl." dedi.

Soyadımı yarım söylemesi sinirimi bozdu.

"Onun devamı var yalnız Kızılkurt! demen gerekiyor Kuğucuk" Lidersen haddini bil yoksa lakaplarımdan çekeceğin var kuzguncuk.

Kuzgun denen adam lakabını sevmemiş olacak ki kaşları çatıldı üzerime doğru yürüdü.

İfadesinin yerini gülüşü alırken karşımda durdu.

"Lakaplarla bi derdin olduğunu duymuştum Kızıl. Alemde erkek diye geçiyorsun isminden dolayı sanırım. Seni erkek bekliyordum başta, aslına bakarsan şaşırdım ama kadın olman da yakışmış liderliğe." deyip elini uzattı ama benim elimi uzatmaya niyetim yoktu.

Bana gerek kalmadı zaten benim yerime Kartal karşılık verdi ve konuştu:

"Uzun zaman oldu Kuzgun. Hayırdır buralardasın? Sana göre küçük değil miydi buralar?" bu konuşmayı beklemiyordum işte.

Kartal çocukluğundan beri dayısı dolayısıyla bu işlerdeydi. Bense 3 yıldır bu işteydim. O yüzden tanıması normaldi aslında.

"Belki de ilgimi çeken bir şey olmuştur Kartal. Sen anlarsın ben söylemeyeyim." sesinin tınısı beni ürpertti ama korkutucu değildi ama güven de vermiyordu.

Kartal, Kuzgun'un yaptığı imayı sevmemişti elini sıkıca tutup konuştu:

"Kuzgun! Sabrımı taşırma Kuzgun.." sakindi aslında.

Aralarında bir mevzu geçmişti anlaşılan ama ne Kartal ne de Kuzgun düşmanca bakmıyorlardı.

Peki ben niye bir lider olduğumu hep unutuyordum. Ayrıca neden beni görmezden geliyorlardı.

"Kartal!" ikisinin de bakışları bana döndü.

"Konuşmamız gerek!" deyip bakışlarımı ondan çekip Kuzgun'a döndüm. Anlamlandıramadığım bir ifadeyle bakıyordu.