KIZIL KABİR

8. "A'raz"

Herkese Merhabalar ben geldiiimmm🙈🤭
Hemde yepyeni bir bölümlee🥺

Sizi beklettiğimi biliyorum iş ve okul biraz zorluyor kusura bakmayın🙏

Satır aralarına tepkilerinizi bırakmayı unutmayın😁

Karakterlere alıştınız mı, çözdünüz mü bilmiyorum yorumlarda belirtebilirsiniz çok merak ediyorum 😶

Sizi daha fazla tutmuyorum direkt bölüme ışınlıyorum🤭

İYİ OKUMALAAARR🌼🤍

ŞARKI: Perdenin Ardındakiler - Beni Kendinden Kurtar

"Tesadüfler tekrarlanıyorsa , ama tesadüf olduğunu bilmiyorsak?"
----------------------------------------------------------------------------
Her beden ölümü tadacaktı. Her ölümlü bir gün toprağın altına girecekti. Sevdiklerimiz sevmediklerimiz bizden uçup gidecekti, dokunamadığımız, hissedemediğimiz yerlere. Göz yaşı akıttığımız, uzanamadığımız, sarılamadığımız bedenlere esir oluyoruz. Sevgimizle, özlemimizle, pişmanlıklarımızla.

Ben kendimle vedalaşmıştım. İçimde kendimi öldürmüştüm. Çocukluğumu, gençliğimi... Kendi ellerimle ruhumu parçalamış, onları oradan çıkarmıştım. Ya azat etmiştim ya da esir..

Bilincim yerindeydi ama gözlerimi açacak halim yoktu. En son bileklerimi kesmiştim ve karanlığa boğulmuştum.

Sesler duyuyordum.

"Dicle hanım nerede?" dedi biri. Sesini tam algılayamadım.

Dicle buradaysa hastanede değildim.

Gözlerimi yavaşça araladığımda Dicle bileklerime bakıyordu dolu gözlerle.

Dolu gözleri benim de gözlerimi doldurmuştu. Aynı acıları yaşamıştık kardeşimle. Onu ayağa kaldıran benken, şimdi benimde intihar ettiğimi sanıyordu.

Farkında olmadan acısını tazelemiştim. Hiç yaraşır bir kardeş olamamıştım onlara zaten.

"ASİİLLL"

sesin yönüne baktığımda Umay ve Kuzgun yan yana bana bakıyordu.

Umay koşarak yanıma geldi ve bana sarıldı. Bense hala Kuzgun'a bakıyordum.

"Asil olmayan lider nasıl yaparsın bunu bize? Nasıl bizi bırakıp gitmek istersin?" ağlıyordu.

Ben de ona sarıldım.

Dicle hala bileklerime bakıyordu. Transa girmişti sanki.

"İyiyim benden kurtulamazsınız asla! Nasıl intihar ettiğimi düşünürsünüz kızım?"

Dedim kızgın şekilde azarlayarak.

Yavaşça bıraktı beni. Sorgular şekilde bana bakıyordu.

"Ne demek bu? Peki bileklerin?"

Dicle, Umay, Kuzgun ve Yiğit bana bakıyordu.

Cevap vermemi bekliyorlardı.

"Arınmak içindi o. Ölmek için değil."

Dicle'ye bakarak sadece ikisinin duyacağı şekilde fısıldadım:

"İçimde yaşayanlardan arınmak için. Kendimi kendimden kurtarmak için." dedim.