KIZIL KABİR

19. "Deli Divane"

MERHABALAAARR😌

Yeni bölümle karşınızdayım işteğğğ geç olsa da🙈😶

Üniversite hayatı biraz yoğun oluyor bebeler beklediğiniz için ve anlayışlı okurlar olduğunuz için teşekkürler 🥰❤️

Biraz hüzünlenerek yazdığım bir bölüm oldu umarım beğenirsiniz 🥺

Bölüm arasında satırlara düşüncelerinizi bırakmayı unutmayın 🥰

Yıldızımızı da parlatmayı unutmayın ✨💥

Bölüm Şarkısı: Ayşenur Kolivar - Getma

"Kalbin durmaktan başka yoktur çaresi sevdiğinin kalbi durmuşsa."
---------------------------------------------------------------------------
Karşıma geçip af dilese affedeceğimi sandığım insanların gittikleri yeri mutlu etmesini söyleyip hayatımdan silişlerimi kaldıramıyorum.

Herkes gider o gitmez dediklerimin ardından kapıları kapatırken dönmesin diye adımlarımı hızlandırışlarımı unutamıyorum.

Bir hareketiyle soğuyacağım insanların geri gelme arzularını gidermek gibi niyetimin olmayışını kutladığıma şahitlik ediyorum.

Zayıflayacağımı sandığım anlardan hep daha güçlü kalkmak zorunda oluşumu, o gücü kaldırabildiğime tanık olmayı sevmemi aşamıyorum.

İnançlarımı kaybettiren adamın ölümünü kendime saklayışıma inanıyorum işte tam burada kendimi intihara sürüklememe inanamıyorum...

Celladı olamayacağım bir bedenin koruyucusu olmuştum çünkü benim cellatlığım onun ruhuna açtı, kanına değil. Ruhuna olan açlığını giderebilmesi için bedenini yaşatmalıydı. Vazgeçemediği bir açlık arzusuydu. Delilik boyutunda bir açlık. İntikamını kinine değil deliliğine vuruyordu. Ruh avlayan bir cellattım ben. Ruh kapan...

2 AY ÖNCE

"Asil gerçekten Cellat ölmedi değil mi?" Umay'a 'saçmalama istersen' bakışlarımı atıp Mahzen'e doğru yürümeye devam ettim. Yosun çoktan evine dönmüştü. Biraz yalanlarla olayı süsleyip göndermiştim. Kartal'ı polis sanması dışında sorun yoktu!

"Kızım Kartal bile oyun olduğunu anladı telefondaki ses tonumdan. Sen bunu bana beşinci kez hala soruyorsun. Dedim ya oynuyorum onunla. İnanmak ve inanmamak onun elinde. Her zaman inanmayı seçecek çünkü inanmadığı anda kötü bir şey gerçekleşirse pişman olacak. Bunu biliyor. Sen de artık sorma ölmedi diyorum." Dediğimde Umay rahatladığını belli ederek tuttuğu nefesini yavaşça bıraktı.

Düşmanını bu kadar düşünen başka düşman çete üyesi biri var mıydı acaba?

'Liderler sayılır mı?' diyen iç sesimin laf soktuğunu anladığım için cevap vermemeyi uygun gördüm.

"Mahzende ne yapacağız?" dediğinde derin bir nefes aldım. Baş komiser gelmemişti. Merak ediyordum ya bir şey olduysa belki yardımıma ihtiyacı olurdu o yüzden yerini öğrenmem lazımdı. Yerini öğrenmem benim için zor olurdu ama Umay ve Nalan için bebek oyuncağıydı.

"Asil bu arada biz akınla ayrıldık." Dediğinde durdum. Asil mi? Ne alaka lan Asil hem de ciddi tonda!

"Neden bana Asil dedin?" dediğimde etrafımı uzaylılar sarmışta benimle ayin yapıyorlarmış gibi bakıyordu bana. Yani ifadesiz... ( şöyle betimlememin aşırı hoşuma gitmesi halis mi vödlşvöş)