Kızıl, Kabir ve Cellat. Bu oyun üçü arasında kuruluydu.
Kızıl, alev. kabir, ölüm. Cellat, katildi.
Cellat, kurbanının alevini söndürmüş ve ölüme terk etmişti. Ölüm hiç bu kadar karanlığa mahkum olmamıştı.
Cellat, darağacını mı yoksa ölüme terk ettiğ...
Ben iyiyim çok şükür🤲 Bayram vardı üstüne üstlük korona oldum ve biraz ağır geçirdim o yüzden bölüm çok geç geldi sorry😶🙈
Güzel bir bölümle geldim. Çok uzun olmasa da 5k kelime oldu🤭
Yıldızları parlatmayı ve satır aralarına tepkilerinizi bırakmayı unutmayın 😁
Sizi tutmadan bölüme ışınlıyorum huhuhu🤗
İYİ OKUMALAAARR 🤍🤎
Şarkı: Zakkum - Anason
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ya balıklarda okyanus da boğulmak istiyorsa.." -------------------------------------------------------------------------------
Herkes hayal kurabilir ama çok az kişi hayalini yaşar.
Bir de hayal kurmak nedir bilmeyenler veya hayalin kısıtlı olduğunu düşünenler var.
Hayalinin kısıtlı olması...
Kendini küçük bir altın kafese hapsetmek ve ya Okyanus varken su oluklarında çırpınıp durmak.
Hayalin kısıtlı olması böyle bir şey. Kendi hayalinde bile kendini yüksek yerlerde görememek. Kısacası bu.
Bir de hayal kurmanın yasak olduğunu düşünenler var. Yaşadığı her şeyi hak ettiğine inananlar. Hayal kurarsa taşlanacağını sananlar.
Bu hikaye de ben hayal kurması yasak olanlardanım.
Bir amaca tutunup yaşayanlardanım.
Mutlu sona inanan biri olmadım.
Mutluluk ödüldür. Ve bu hayat yarışında sadece kazanana verilir.
Sadece kazanan şanslılar mutluluğa erişirmiş.
Peki mutlu kalan olmuş mu? Belki de hüzünlü son buna deniyordu.
Benim sonumda, ödülü alan değil ödülü veren ben olacağım.
"Hadi kızım yağmur yağıyor ıslanacağız."
"Islanalım nolucak ki?"
Deli gibi yağmur yağıyordu ve ben de ona saygı duyup her bir damlasının hakkını veriyordum. Sırılsıklam olmuştum ve yağmurla oynamak en sevdiğim şeydi. Asla yağmurdan kaçan biri olmak istemiyorum. Sevdiğim şeylerle mutlu olmak istiyorum.
"Hasta olacaksın Asil hadi dedim." Kartal'ın siniri umursamadım. Her yağmur yağdığında kös kös otururdu.
Ben yağmura koşan o ise kaçandı.
En sonunda yorulup kendimi yere attım.
Eski evimin bahçesinde oturuyorduk, yağmurun yağdığını görmemle kendimi bahçenin yağmur almayan kısmından yağmur alan kısmına attım.
