KIZIL KABİR

28. "Kızıl ve Cellat"

MERHABALAAARRR👋❤️

Nasılsınızzz bakalım??? Çok güzel bir bölümle geldiğğğmmmm🤤

Bölümlerde artık bir şeyler ortaya çıkmaya başlıyor. Kartal'ın aşık halleri hepimizi güldürmeye devam edecek. Tatlı sahnelerin olduğu gibi gerçek henüz ortaya çıkmadığı için üzen sahneler de mevcut. Ama çok az kaldı o geceyi bir de Kartal'ın ağzından okuyacağız.

Sizi tutmayadan okumaya yolluyoruuummmm😉

Yıldızımızı da parlatmayı ve yorumları unutmayalııımm✨

İYİ OKUMALAAARRR 🤍🌹

Şarkı: Raviş - Güzel Kadın , Taha - Geceye Yakışan Kadın

"Cellatlar da sever; severken öldürmeyi, öldürürken ölmeyi."
----------------------------------------------------------------------------
"Karaca!"

Serserinin sesini duyunca ellerimdeki oklavaları yavaşça yere bırakıp öne doğru adımlar atmaya başladım. Arkamdan bana seslenmeye devam ediyordu.

"Kaç Asil, kaç." Dilek'in cümlesi beni harekete geçirdi.

"Kaçma yakalarsam yemin ederim seni ağaca ayaklarından asarım yine." dediğinde geçmekte olduğum atağı sonlandırdım.

"Çüş! Bir de falakaya yatır istersen." dediğimde çoktan görüş açıma girmişti.

"Ben sana kıyar mıyım?" masum şekilde sorması deminkinin tehtidinin üstüne olmasaydı inanacaktım.

"Kıyarsın hem de kuş başı." sinirimi üstüne dolu şeklinde yağdırırken, sağ kaşını havaya kaldırdı.

"Sana burası yasak değil mi?" diye sordu. Gözleriyle ev eşyalarıyla oluşturduğumuz müzik setimizi göstererek.

"Ne var bunda? Eğleniyoruz işte." dedim kollarımı göğsümde birleştirerek.

"Ana caddede mi eğleniyorsun Karaca?" sözleri bana olsa da bakışları karşıdaki sürekli bize laf atan çocuklardaydı.

"Evet." dedim ses tonundaki imaya inat.

"Bana atar yapma kızım. Gidiyoruz." elimi tuttuğunda tekrardan çocuklara baktı.

"Bunların gözleri sanırım gereğinden fazla görme işlevini gerçekleştirdi. Daha fazla görmesine gerek yok." hala onlara bakarak konuşuyor sinirden sağ elini sıkıyordu , tuttuğu elimi de sallıyordu.

Sinir hastası!

"Kavga çıkartma, geliyorum."

"Canım sıkıldığı için mi kavga çıkartıyorum?" bakışları bana döndüğünde, bana daha da sinirlendiğini gördüm.

Tuttuğu elimi ondan çekip eşyalarımı aldım. Çocuklardan özür dileyip Serseri'yi umursamadan eve doğru yürümeye başladım.

Serseri de beni takip edip sinirden kendi kendine konuşuyordu. Daha doğrusu kendini haklı gördüğü için ona trip atmama söyleniyordu.

"Ne bakıyorsun lan? Hiç mi kendi kendine konuşan adam görmedin?" arkamı döndüğümde yaşlarındaki çocuğun şaşkınlığını izliyordum.

"Deli midir nedir?" dediğinde Kartal daha da sinirledi.

"Deliyim olum, a*k dünyasında görebileceğin en deli insan benim." yanından hızlıca ayrılan adam beni gülümsetirken Serseri bana döneceği anda gülüşümü dondurdum.