𝗕𝗨𝗧𝗜 na lamang at hindi pa siya nakakaabot sa kaniyang kalesa ay na hablot ko na siya pa punta sa harden,
Akmang papalag pa nga ito sa akin, ngunit pinagbantaan ko, siya na kapag hindi siya sumama sa akin ay sisipain ko ang bay@g niya.
At mukang na takot naman ito, aba dapat lang hindi na siya magkakaanak, kapag sinipa ko ang kaligayahan niya. Putol ang kaniyang lahi.
Nang makarating kami sa harden ay agad ko naman siyang kwenelyuhan.
''Wag kang nag-iisip ng mali-mali tungkol sa amin ni ginoong Mauricio, magkaibigan lamang kami tandaan mo iyan.'' Galit kung paliwanag, kaya na payuko naman ito.
Nakarinig lamang ako ng mahihina niyang hikbi.
WTH!
''O-oi, t-tumahan kana diyan.'' Kinakabahan kung lintaya, kaya nag-angat naman ito ng tingin.
Napaatras naman ako ng makita ko, ang muka nitong puno ng luha, t-tang¡na bakit ang cute niyang umiyak? Paiyakin ko nalang kaya siya araw-araw?
''Akala ko'y pinagpalit mo na ako.'' Parang bata nitong sambit, kaya umiwas naman ako ng tingin sa kaniya.
Nagulat naman ako ng bigla itong yumakap sa akin.
''Ako'y subra kang minamahal, ikaw lamang ang nakakagawang saktan ako ng ganito.'' Naramdaman ko naman ang panginginig ng katawan nito, kaya yumakap naman ako ng pabalik sa kaniya.
''P-patawad hindi ko naman sinasadya.'' For the first time of my life, ngayon lamang ako seryosong humingi ng tawad sa isang tao.
Maliban sa aking pamilya.
Maslalo namang humigpit ang pagkakayakap nito sa akin, na akala mo'y ayaw na akong pakawalan pa sa kaniyang bisig.
''Maaari bang ako nalang ang nasa isip mong ginoo? Maaari bang angkinin nalang kita para sa aking sarili lamang?'' Hikbi nitong tanong, kaya tahimik naman akong nakikinig.
Bakit ba binigyan ako ng isang lalaki kaya akong iyakan? Ano bang magandang ginawa ko sa aking buhay para bigyan ako ng lalaking katulad nito?
Sa aking pagkakaalam kasi, isa akong masamang nilalang na pumapat@y ng tao.
''Alam kong makasarili akong lalaki, ngunit hindi k----''
Naputol naman ang sasabihin nito ng kwelyuhan ko muli siya.
Nanlalaki naman ang mata nito.
''A-aking binibini?'' Kinakabahan nitong lintaya. Ngumisi naman ako at siya ka ko nilapit ang aking muka sa kaniya.
Na maslalong ikinalaki ng mata niya,
''Ginoong Dion Legazpi, matagal na akong sayong-sayo simula ng ako'y tinawag mong 'aking binibini'.'' Sambit ko, ngumiti naman ako ng matamis sa kaniya.
Halos isang pulgada na lamang layo namin sa isa't isa, kaya maaaring isang maling galaw lamang ay pwedi na kaming maghalikan.
''Kaya papaano mo pa ako aangkinin kung, simula sapol palang ay sayo na ako, at hindi lang iyon, hinalikan mo narin ako.'' Halos magkakulay na ng kamatis ang muka ni heneral ng sambitin ko, ang mga katagang iniiwasan naming dalawa.
Binitawan ko naman ang kwelyo nito, kaya dali-dali naman itong nagtakip ng muka, dahil siguro sa kahihiyan niya.
''Nahiya ka pa pala?''
🇪 🇳 🇩 🇴 🇫 🇨 🇭 🇦 🇵 🇹 🇪 🇷
Please vote and comment to my story
Enjoy reading.
BINABASA MO ANG
𝗦𝗘𝗥𝗜𝗘𝗦 1: 𝗠𝗮𝗳𝗶𝗮 𝗟𝗮𝗱𝘆 𝗠𝗲𝗲𝘁 𝗧𝗵𝗲 𝗛𝗲𝗻𝗲𝗿𝗮𝗹 𝗼𝗳 1806
Ficción históricaDescription: Nang dahil sa kanyang kawalang respeto at kalupitan sa pagpaslang ng kanyang biktima ay naparusahan siya ng isang mahiwagang nilalang at pinunta siya sa kapanahunan ng kastila kong saan ang mga babae ay mahinhin at may respeto sa nakaka...
