''𝗜𝗞𝗔'𝗬 makakabalik, ngunit mamatay naman ang iyong kakambal sa hinaharap kapalit ng iyong buhay, iyon ang kabayaran sa lahat ng kasalanang ginawa mong pagpasl@ng.'' Walang emosyong sambit nito, na kinaguho ng aking mundo.
Hindi maaari ang aking kakambal kapalìt ng aking buhay.
Mahal na mahal ko ang aking kakambal,
Siya at si lolo Frederic na lamang ang natitira sa akin.
''Ngunit kung iyong hihilingin na ikaw na lamang ang mamatay at maglaho habang buhay, ay malugod iyon na tatanggapin ng ating angkan.'' Lumuha naman akong tumingin sa kaniya.
Tumingin naman ako sasahig.
''Maaari po ba akong humingi ng isang pagkakataon upang makausap manlang si Dion?'' Nanginginig kong saad, at siya ka ko siya tinignan.
''Sa aking pagbalik siya ka ko sasabihin ang aking desisyon, ngunit na kikiusap ako gusto ko lamang sa huling pagkakataon ay makausap ko man lang ang mahal ko.'' Lumuhod naman ako sa kaniyang harapan at niyakap ko pa ang kaniyang tuhod.
''Sige ika'y pinapayagan ko, ngunit bumalik ka dito sa asyenda bago suminag ang araw.'' Saad nito bago ako iwanan dito sa aking kwarto na umiiyak.
_
''M-mahal bakit ka andito sa aking silid.'' Ngumiti naman ako ng malungkot, sabay lapit sa kaniya upang ako'y yumakap ng mahigpit.
''Dion, mahal na mahal kita, iyan ang iyong pagkakatandaan palagi.'' Umiiyak kong sambit.
Matapos kong makapagpalit ng maayos na baro't saya ay agad naman akong pumuslit dito sa kaniyang silid.
Kahit na kagitnaan na ng gabi ay sumugod na ako dito upang makapagpaalam lamang.
''Bakit ka tumatangis mahal ko? Ika'y may mabigat bang problema?'' Umiling naman ako.
At siya ka ko siya tinignan sa mata, hinaplus ko naman ang muka nito.
Subra akong mananabik sa mukang ito.
''Ako'y lilisan na.'' Nagulanta naman ang muka nito sa aking sinabi.
''A-anong ibig mong sabihin mahal ko?'' Kinakaban nitong sambit, at napapansin ko rin na medyo na mamasa narin ang mata nito.
''Alam kong hindi ka maniniwala ngunit ito ang totoo, isa akong taong ng galing sa hinaharap.'' Umiiyak kong sambit, sabay haplus muli sa kaniýang muka.
''Ang ibig sabihin ay hindi ako na bibilang sa panahon mo aking mahal.'' Dugtong ko pa, gulat na gulat naman ang muka nito.
''Ako si Francine Neva Lucretia, ang babaeng ng galing sa hinaharap at nagmahal ng lalaking nasa nakaraan.'' Pagaamin ko dito, umiling iling naman ito at kasabay non ang pagpatak ng kaniyang luha.
''Hindi, hindi iyan totoo ito'y masamang panaginip lamang.'' Saad nito sabay niyakap ako ng mahigpit.
''Patawad, patawad ako'y humihingi ng tawad sa iyo. Sana sa iyong paggising ay makalimutan mo na lamang ako.'' Umiiyak kong sambit, kinalas ko naman ang pagkakayakap niya sa akin at siya ka ko siya hinalikan sa huling pagkakataon.
''Mahal na mahal kita.''
Ngumiti na lamang ako ng mapait, at siya ako nagdasal na sana ay sa kaniyang paggising ay hindi niya na ako maalala pa.
''Nakikiusap ako, mahal ko wag kang lumisan, wag mo akong iwan.'' Patawad Dion hindi ko magagawa iyan patawad.
Patawarin mo ako.
_
Tumatangis naman akong umuwi, at si Dion naman ay nakatulog dahil sa pagod sa kakaiyak, kaya nag-iwan na lamang ako ng isang liham bago ako umalis sa kaniyang silid.
Nakarating naman agad ako sa aking kwarto kung saan naghihintay sa akin si Lola Aloisa.
''Ano ang iyong desisyon Francine.'' Agad na bungad sa akin ni Lola Aloisa kaya ngumiti naman ako ng mapait.
At siya ka ako lumapit sa kaniya.
Kapalit ng aking buhay, ang buhay ng aking kakambal. Napangiti naman ako ng mapait habang inaalala ang lahat ng mamasaya naming alala ng aking kakambal.
Masakit ngunit ito ang totoong mangyayari.
''Ako'y malugod na tatanggapin ang aking kaparusahan sa mundong ito, ngunit maaari ba muli akong humiling sa huling pagkakataon?'' Sambit ko at siya lumuhod ako sa kaniyang harapan.
Habang tuloy-tuloy bumabagsak ang aking luha.
''Ano ang iyong huling, hiling apo?'' Napangiti naman ako ng mapait.
Ito na ang huli, tandaan mo aking kakambal mahal na mahal ka ni Ate higit sa kaniyang sarili at kàligayahan.
At alam ko sa pag-gising mo burado na ako sa inyong sipan.
''Nais ko lamang ibigay, ang aking buhay sa aking kakambal na kapatid na nakaratay, kapalit ng aking buhay. Kahit iyon na lamang ang kapalit.'' Lintaya ko habang nakayuko na lamang na umiiyak.
''Kahit iyon na lamang, nakikiusap ako.''
_
''𝗠𝗔𝗞𝗔𝗟𝗜𝗣𝗔𝗦 𝗔𝗡𝗚 𝗜𝗦𝗔𝗡𝗚 𝗕𝗨𝗪𝗔𝗡''
FRANCIS CLAUD LUCRETIA
''DOCTOR! DOCTOR! Gising na ang apo ko!'' Napatingin naman ako sa paligid ng makarinig ako ng maraming yapak sa aking pagid.
Napatingin naman ako sa mga taong nasa paligid kong na nagkakagulo.
🇪 🇳 🇩 🇱 🇦 🇸 🇹 🇨 🇭 🇦 🇵 🇹 🇪 🇷
Please vote and comment to my story
Enjoy reading.
BINABASA MO ANG
𝗦𝗘𝗥𝗜𝗘𝗦 1: 𝗠𝗮𝗳𝗶𝗮 𝗟𝗮𝗱𝘆 𝗠𝗲𝗲𝘁 𝗧𝗵𝗲 𝗛𝗲𝗻𝗲𝗿𝗮𝗹 𝗼𝗳 1806
Ficção HistóricaDescription: Nang dahil sa kanyang kawalang respeto at kalupitan sa pagpaslang ng kanyang biktima ay naparusahan siya ng isang mahiwagang nilalang at pinunta siya sa kapanahunan ng kastila kong saan ang mga babae ay mahinhin at may respeto sa nakaka...
