Unknown University

Chapter 24: The Beast Mission

ERICK’S POV

My alarm rings loudly that woke me up from my sleep.

This is the day… The day that they will do their mission for the first time and… for the second time for some of them.

Tinatamad akong bumangon sa aking higaan upang maghanda na sa aking klase but… this heavy feeling, parang ayaw kong mag-training, palagi naman.

I let out a sigh as I started to work in my morning routine until I finish. I decided not to attend my classes at nagpunta na lang sa central hall of information pero nagulat ako nang napakaraming estudyante ang nakaabang dito.

I creased my forehead. May bagong balita ba na hindi ako alam? Bakit ang dami nila dito?

Luminga-linga pa ako sa paligid in case na makakita ako ng mga ka-close ko, until I spotted them, my members… they are also here.

I was about to approach them until I realize something, until I noticed their familiar expression. As if, we came back in those time again.

Naiintindihan ko na ngayon… maraming estudyante dito, dahil gusto nilang malaman kung anong magiging resulta ng Tame the Beast Mission. They are not here for the new comers but… for Rhez and Azi.

They are going to face it again… they are brave to do that. Sa lahat ng mga estudyante dito, walang nagtangka na ulitin ang misyon, because all of us… are afraid of the beast.

MAGING AKO. And that makes me miserable.

TING!

Napaangat ang tingin ko sa malaking monitor at nakaramdam ako ng takot nang makita ko ang announcement.

“They are already starting,” bulong ko sa aking sarili. “Good luck… facing the beast, once again.”

Azi’s POV

This is the time that I don’t feel boring at all. But… I feel a little weird right now. Bakit kaya hindi ako kinakabahan? Instead, doing this gives me a little hope, I can see hope rather.

Sana lang hindi mali ang kutob ko.

“Grabe… gagawin na talaga natin ‘to,” kinakabahang pagkasabi ni Sam.

“Oo nga, parang natatae ako na iwan sa sobrang kaba…” pagsang-ayon naman ni Evan. Umalakbay naman sa kanya si Van at tila ba hindi ‘to kinakabahan, “Don’t worry pre, kayang-kaya natin ang misyon na’to tiwala lang,” mayabang nitong pagkasabi pero bigla siyang pinalo ni Sam.

“Sus! Yan lang ang sinasabi mo pero sa ating lahat ikaw ang pinaka-iyakin, baka ikaw pa ang unang tumakbo…”

“Ikaw talaga! Napaka-bully mo!” and they started quarreling again like a child. Parang kagabi lang akala ko masaya lang silang maglalaro sa may falls, but at the end they clashed again. That's why I like them. They are not boring.

“Guys, seryoso na talaga ‘to,” saad naman ni Erin na tila ba kinakabahan din.

As my gaze landed to Rhez, she's too calm like me, as if, she’s not afraid. Akala ko ba ayaw niyang ulitin ang misyon na ‘to, bakit ngayon parang desidido na siya?

“Hanggang dito ko lang kayo masasamahan, pagpasok niyo sa dungeon, sundan niyo lang ang mga green na arrow na nagtuturo sa mga kanya-kanyang selda na pupuntahan niyo, remember, isa-isang tao lang kada arrow, hindi kayo pwedeng magsama-sama,” paliwanag ni Kaith. “Good luck sa inyo.”

Tila ba may sasabihin pa sina Erin at Sam pero hindi na sila nakapagsalita nang umalis na ang Handler namin.

“Okay… let’s start, remember, we just need to follow the green arrow,” saad ni Rhez na siyang nanguna sa pagpasok sa dungeon, sumunod si Erin at ang mga kasamahan niya.