Chapter 36: The Trial

16 3 0
                                    

UNKNOWN’S POV

It’s already starting…

Ipinikit ko ang aking mga mata habang dinadama ang init ng araw na palubog na. Everything here feels like artificial, even the sun is setting the wrong way, lumulubog ito sa hilaga.

I am now standing at the peak of a giant rock kung saan matatanaw ang nag-iisang falls dito sa W. Rhez likes this place so much…

Napatingala na lang ako sa kalangitan at agad ko ding nakita si TieTay na nagtatago sa makapal na ulap. He knows I’m here. Bigla na lang akong nakaramdam ng kirot sa puso.

Kahit na alam ko na ang lahat ng mangyayari, wala pa rin akong magawa.

I’m useless.

Nakatungo akong bumaba sa lupa at sa pagtapak ko dito ay nakaramdam ako ng matinding pagyanig. Hindi ko na alam kung alin ang totoo sa mga nakikita at nararamdaman ko, habang papalapit ng papalapit ang mga nakatakdang mangyari, pakiramdam ko, totoo na ang nakikita ko ngayon.

Even the nature is calling out for help. Sa lakas ng pagyanig na naramdamn ko ay bigla na lang akong natumba. Nanlaki ang mga mata ko nang magsitumbahan ang mga puno sa kagubatan.

This vision… IT FEELS SO REAL!…

Agad akong napaatras dahil sa takot pero nahihirapan akong makatayo dahil sa matinding pagyanig, hanggang sa ang ibang bahagi ng kagubatan ang nilamon na ng lupa at ang ibang parte naman ay nasusunog na.

I hurriedly run back to the giant rock dahil sa mga pagbiyak ng lupa papunta sa akin, but the cracking stop when it reach the bottom of the rock. Nakahinga ako ng maluwag ngunit hindi pa man ako kumakalma ay bigla na lang nag crack ang batong kinatatayuan ko. I gulp.

But where I’m standing is a cliff… how will I—

“AHHHH!!!” napasigaw ako dahil biglang gumuho ang batong kinatatayuan ko. And now I’m falling to my demise. Dahil sa taas ay naipikit ko na lang ang aking mga mata. Sa ganito ba matatapos ang lahat???

When I thought I’m going to hit the cold water from falling ay biglang may sumalo sa akin. I hurriedly open my eyes at saka ko lang na-realize na nasa likuran na pala ako ni TieTay, ang dambuhalang Sky Turtle, he saved me.

“WOOOAHHHHH.”

I let out a loud sigh  dahil sa sinabi niya.

He asks why I jumped.

“Because it feels so real, Tie,” mahina kong sagot.

Idinampi ko ang aking palad sa kanyang likuran upang pasalamatan siya sa pagligtas sa akin. Hanggang sa maibalik niya ako sa itaas ng cliff at nakita ko na maayos naman ang lahat. The land is still intact, the trees are still standing tall and the giant rock is… still the same.

“WOAHHHHHHH”, napatingin ako dahil sa sinabi niya.

“I’m sorry…” bulong ko. Yun lang ang salitang kaya kong sambitin.

Muli akong napatingin sa araw,… “It’s beautiful…”

It feels like, the sun is setting too slow… as if… it’s peaking…

Napatingin ako sa gawi kung nasaan ang pinakang University. They still have lots of time for the trial… The sun is waiting…

“TieTay…” I called.

“…Please give me a ride, I need to see what's happening.”




ERIN’S POV

The Vice President first bowed to the elders, ganun na din kay Tim bago siya magsimula.

Unknown University Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon