Saved By The Alpha (COMPLETED)

CHAPTER 20: Worried

“Fuck, I’m lost.”

Bigla naman akong nakarinig nang malakas na kaluskos ng dahon mula sa aking likuran, matapang ko itong nilingon at itinapat doon ang aking flashlight na galing sa cellphone ko para bigyan ito ng liwanag.

"Sino ang nandiyan!? May tao ba dito!?" Malakas na sabi ko sa buong paligid at dahan-dahang pinuntahan ang kaluskos na narinig ko.

But I stopped walking at kinalma ang sarili at matapang na lumingon sa aking likuran.

"What do you want from me!? Come out now! Alam kong may tao rito!”

Hingal na hingal ako at pawis na pawis na rin dahil sa kakatakbo kanina. Hinihingal na rin ako dahil sa kaba. Hindi ako makalabas sa gubat at maaaring may lumiligaw sa akin ngayon. Alam ko.

Nakalimutan ko pa ang pepper spray ko, fuck! Cellphone lang ang dala-dala ko ngayon.

Hinihintay kong lumabas 'yung misteryosong taong nakita ko kanina pero walang lumabas, hindi na siya nagpakita.

Binuksan ko agad ang cellphone ko at tatawagan ko sana si Ehnna upang sabihin sa kaniya na naliligaw ako ngayon sa gubat

Out of service...

Walang signal! Amputa naman kasi!

“Fuck...” Bulong ko at napapikit na lang sa inis.

Paano ako makakalabas dito.

65% na lang ang bar percentage ng cellphone ko, hindi rin 'to maaaring ma lowbat agad dahil wala akong ilaw lalo na't madaling araw pa.

3:27 AM pa lang.

I continued walking pero huminto na naman ako dahil sa sobrang lakas ng hangin na ngayo’y bumabalot at tumatama sa aking katawan. Kahit naka hoodie ako, ramdam ko pa rin ang lamig.

“Oh God... Please, help me... Sana makita ko na ka agad ’yung daan palabas.”

Habang naglalakad ako, I suddenly stopped walking nang may narinig at naramdaman akong may naglalakad mula sa aking likuran, nilingon ko naman ka agad ito.

Pero wala namang tao.

This place is turning into a nightmare. Holy shit.

I'm scared to be honest.

Kasalanan ko rin naman kung bakit ako nandito ngayon. Pumasok ako e, sinundan ko ’yung nakita ko kanina pero siguro nga namalik mata lang ako o ewan ko ba. I'm really hoping na sana may makita akong tao rito na tutulungan ako makalabas.

And I’m really sure that Ehnna is worried about me right now. I've been lost for fucking three hours. I've been walking for over three hours. Fuck. Nangangalay na paa ko sa kakalakad.

"AHH!"

Sigaw ko nang biglang may sumulpot sa aking harapan.

Muntik ko naman mabitawan itong cellphone ko kaya nang hinawakan ko naman ito ng mabuti at itinapat ko ang flashlight ko sa mukha ng kaharap ko ngayon.

"Who are you?" I asked this one stranger while I was taking a hesitant step back. "Who the hell are you?" Kinakabahang tanong ko sa kaniya.

This man with long hair, a pointed nose, and a crimson lips. And right now he’s looking at me intently. "Are you lost?" He asked me calmly.

"Maybe... I can help you to find your way out." He added and he's smiling normally at me.

Napakunot naman ang noo ko habang dahan-dahan akong umaatras at siya naman ay dahan-dahang humahakbang papalapit sa akin. "Who are you, huh? Sino ka?" Matapang na sagot ko sa kaniya.