Saved By The Alpha (COMPLETED)

CHAPTER 21: What Did I See...

Nag lakad kami papalayo sa campground para pumunta sa harapan ng gubat. Parehas kaming walang imik habang nag lalakad.

"Alam mo ba kung saan nag punta si Dhamon?" I asked Basilius, kaya nilingon niya naman ako. "Yeah... Huli ko siyang makita nasa mansiyon siya kanina habang pinag u-usapan namin si Lamia. Nakita ko siya from far away and he's talking to his Mom."

Bigla kong naalala na may kakayahan pala sila Basilius na makita ka mula sa kalayuan. Nakakamangha sila.

Alam kong inutusan si Nate sa Mama ni Dhamon. Mga hayop din talaga. in

Mabuti na lang talaga at hindi ako kayang saktan ni Dhamon sa tuwing kaming dalawa lang ang mag kasama. Alam kong hindi niya ako masasaktan dahil mas malapit ang loob sa akin ni Lamia kesa sa kaniya.

"Are you in love?"

Bigla tanong niya sa akin habang dahan-dahan kaming nag lalakad. Sobrang tahimik ng buong paligid, ang naririnig lang namin ay ang ingay ng mga malalakas na alon, mga ibon na nag kakantahan, at ang malakas ng ihip ng hangin na bumabalot sa aming katawan, lalo na rin ang maliwanag na buwan.

"Oo," I confessed habang hindi nakatingin sa kaniya.

Ramdam ko naman ang kaniyang pag lingon sa akin pagkatapos kong sabihin ’yon.

I looked him, "Bakit mo na tanong?" I asked. "Wala naman." He replied.

I slowly nodded at ibinalik ang aking tingin sa aming dinadaan ngayon. "

“Who is he?" He asked once again.

"Bakit gusto mo malaman?" Tanong ko pabalik sa kaniya.

He chuckled kaya nilingon ko ulit siya habang nakakunot ang aking noo. "Bakit? Anong nakakatawa?"

Nilingon niya naman ako habang nakangiti siya sa akin. "Bawal ba mag tanong?"

"Nag seselos ka ba?" Mabilisan kong tanong sa kaniya.

He stopped laughing at kumunot naman ang kaniyang noo. "Why would I?"

Tangina nito, hindi sinasagot ang bawat tanong ko.

"Baliw ka na talaga." Seryosong sabi ko rito habang dahan-dahan na napailing.

Pero deep inside-- hindi ko alam, kinikilig talaga ako sa kaniya. Siya 'yung gusto ko e. Siya lang talaga. Alangan namang sabihin ko sa kaniya na siya gusto ko, gusto ko munang i-sekreto e.

Hindi na lang nag salita si Basilius hanggang sa nakarating kami sa harapan ng malaking gubat.

"I want to see her..." I whispered habang nasa gilid ko si Basilius at kaharap namin ang malaking gubat. Papasok sana ako pero pinigilan ako ni, Basilius.

Naramdaman ko namang napailing siya sa aking sinabi. "It's too dangerous, Ehnna." Madiin niyang sabi sa akin. One tear fell from my left eye. "What if Nate takes her, what if he kills Lamia, what if he bites her--" I stopped when he began speaking.

Natatakot ako kay, Nate.

Siya 'yung pumatay sa mga magulang ko noong labing tatlong taong gulang pa lang ako.

I miss my Mom and Dad.

Mababayad ka talaga, Nate.

"Ehnna, calm down... You don't have to be worried, she is safe--" Sumingi naman ako. "Paano mo naman nalaman? What if--"

"Ehnna, stop. Calm down, okay? Vandran was there." Wika niya kaya natahimik naman ako habang humihikbi ng mahina. "Believe me." He added. He dried my tears and he cupped both of my cheeks. "I know her, Ehnna. We both know her, Ehnna. She can't die because she's strong. Huwag ka nang mag-isip ng kung ano-ano. She's not going to die." But suddenly-- I felt Basilius, niyakap niya ako.