•You Never Know • (MinSung) ¹

1. "Okulun İlk Günü"

•Minho'dan•

Gün ışığının odama vurması ile uyanmıştım. Aslında uyanmayı istemiyordum. Çünkü bugün 11. sınıfın ilk günü. -yani kabusun başladığı gün-

Açıkçası okulla pek alakam olduğu söylenemez. Sadece gitmek için gidiyorum. Zaten Üniversite okuma gibi bir hayalimde yok.

Yataktan kalkıp esnedikten sonra yatağımı düzelttim. Ardından okul formamı giydim. Mutfağa gidip kendime atıştırmalık birşeyler hazırladım. -Kahvaltı yapmayı sevmiyordum çünkü-

Banyoya gidip dişimi fırçaladım. Ardından yüzüme baktım. Bu sefer morluk yoktu. Rahatça okula gidebilirdim.

Ses çıkarmamaya özen göstererek evden çıktım. Çantamda sadece okumak için bir kitap vardı. Derslerde asla not almazdım. O yüzden defter getirme gereğide duymazdım. Kitap okumaya ise bayılırdım. Evde çok olmasada kitaplarım vardı. Param olduğu zaman alabiliyordum. Ki paramda nadiren oluyordu. O yüzden ya aynı kitapları tekrar okurdum ya da kütüphaneden ödünç alırdım. Okulda günümü kitap okuyarak geçiririm çoğunlukla.

Okulum eve fazla uzaktı. O yüzden otobüsle gidiyordum. Otobüse bindim ve kulaklıklarımı takıp rastgele bir şarkı açtım. Ardından yolu izlemeye başladım. Kitap okumaktan sonra bayıldığım ikinci aktivite buydu. -resim çizmek ise üçüncü sırada benim için-

Yol boyu şarkı dinledikten sonra durakta indim ve okula doğru yürüdüm.

Okula varmıştım...

Ne kadar istemesemde içeri girdim. Sınıfımı bulup en arka sıraya oturdum. Her sene en arkaya tek otururdum. Yerim her zaman sabittir. Sınıf hocamız değiştirmeye tenezzül bile etmezdi benim yerimi . - işime geliyordu-

Ardından çantamdan kitabımı çıkarıp okumaya başladım. Daha ders zili çalmamıştı zaten. Ki çalsada pek umrumda olmaz, derste bile okumaya devam ederdim. Hocalar ilk başka kızsada sonradan onlarda alıştı halime. Karışmıyorlardı artık.

Hoca sınıfa girdiğinde ayağa kalktık. Selamlaştıktan sonra geri oturduk. Ardından kitabıma döndüm. Hoca sınıf hocamız olduğu için tanışma fastına girişmemiştik bile.

Bu sene matematik dersinde göreceğimiz konular ile ilgili ön bilgiler verdi. Evet sınıf hocamız matematik hocası ...

Zil çaldı. Herkes aşağı inerken ben sınıfta kalmayı tercih ettim. Gerçi herkes inmemişti. Sonuçta inerlerse bana kim zorbalık yapacaktı değil mi? Her sene başı yaşadığım şeyi yaşayacaktım şimdi. Zorbalık....

Sınıfın zorbası yanıma gelmişti. -Beni saldığı bir gün yoktu gerçi-

"Bakıyorum da hiç değişmemişsin Minho. Yine aynısın. Ezik, işe yaramaz ve duygusuzun tekisin yine." dedi

Daha yeni başladı okul. İnsan önce bir Bismillah der. Ama nerdee.

Alıştığım için aldırmadan kitabımı okumaya devam ettim. Çünkü onları taktıkça kendilerini birşey sanıyorlardı. En iyisi takmamak.

Elini kaldırmış bana vuracakken onu biri engellemişti. O kişiye baktım. Seungmin'di...
Beni bu sınıfta insan yerine koyan tek kişi kendisidir.

"Sana kaç kere demem gerekiyor? Şu çocuğu rahat bırak. Kimseye zararı yok. Kendi halinde biri. Ne istiyorsunuz bu çocuktan?" dedi Seungmin.

Çocuk dediği kişinin ondan 2 yaş büyük olduğunu unutuyordu ama... Bir yaş okula geç yazmıştı babam beni. Birde bir kere sınıfta kalmıştım. O yüzden onlardan iki yaş büyüktüm.