______________
•Jisung'dan•
Ev hapsimin devam ettiği bir gün daha...
Evde olmak sorun değil. Ama evde telefonsuz olmak başlı başına işkence.
Televizyon izleyeyim desem, çok sıkıcı. Kitap okuyayım desem, güzel kitap yok. Resim çizeyim desem, beceremiyorum. Yapabileceğim tek şey ders çalışmak ama o da çok sıkıcı. Dışarıda çıkamıyorum. Kaldım öylece kala kala.
Son çare olarak Yujin noonanın yanına gittim.
"Noona işin çok var mı?"
Bulaşıkları makineye diziyordu o sırada. Bulaşıkları bırakıp bana döndü.
"Tek bulaşıklar kaldı. Neden? Birşey mi oldu?"
"Hayır sadece çok sıkıldım."
"E dışarı çıkıp arkadaşlarınla gez. Annelere söylemeyeceğimi biliyorsun."
Dudaklarımı büzüp suratımı astım.
"Ama telefonum yok. Önce onları aramam lazım biliyorsun."
"E benden ara o zaman."
"Ama ezberimde değil ki."
Bende ona yardım etmeye başlamıştım. O ise düşünüyordu.
"Hmm şimdi beraber parka gidelim desem artık küçük değilsin."
"Gülmeyeceklerini bilsem giderim aslında..."
"Niye gülsünler Jisung? Sen hala 5 yaşında bir çocuksun bi kere (!)"
Kaşlarımı çattım. "Ben küçük değilim!"
O ise buna karşın kahkaha atmaya başladı. Ama ben küçük De-Ği-Lim.
"Tamam tamam kızma hemen. Makineyi çalıştırıp salona geçelim olur mu?"
Çatmış olduğum kaşlarımı geri eski halime getirdim ve gülümseyip başımı salladım.
Salona geçip koltuğa oturmuştu ben ise onun dizinin üstüne yatmıştım. Annemler evde olduğu zaman bunu asla yapamazdık. Çünkü annem onun ile benim aynı seviyede olmadığımızı söylerdi. Seviyeden kastı para aslında... Onlar bu kadar paragöz ve kibirli insanlar maalesef...
Yujin noona ben doğduğumdan beri yanımda. Beni büyüten kişi kendisi. Hem ev işlerini yapar hemde benimle oynardı. Yemeğimi yedirirdi. Yani bana annelik yapan kişi.
"Noona beni evlatlık alır mısın?" Gözlerimi ona çevirerek konuşmuştum.
O ise bana tuhaf bir bakış atmıştı.
"Jisung senin ailen var."
"Umrumda değil. Hem beni büyüten onlar değil ki."
"Öyle deme Jisung. Sonuçta baban çalışmasa ne eviniz ne de yiyecek yemeğiniz olmazdı."
"Olurdu. Hem o paralar onların emeği değil. Sadece ailerinden miras kalmış. Yoksa şu anda normal bir aile olarak yaşayacaktık."
"Jisung bide şu yönden düşün; annen ve baban var. İyi veya kötü varlar mı? "
"Olmasalar daha iyi. En azından özgür bir çocuk olacaktım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•You Never Know • (MinSung) ¹
Fanfiction~Beni yargılamak bana inanmaktan daha kolay. Çünkü herkes görmek istediğini görür~ Duygusuz ve ezik olarak bilinen Minho.... Kimse içinde nasıl fırtınalar koptuğunu bilmezdi. Kimse içinin kan ağladığını görmedi. Onun yerine ona "duygusuz ve ezik" d...
