•Minho'dan•
Tam olarak kolunun üstüne düşmüştü. Maçı durdurup, topal adımlarla yanına gittim.
"İyi misin?" diye sordum. Ama cevap verecek hali yoktu.
Chan ile beraber onu kaldırdık ve tribünlere oturttuk. Suyunu açıp içirdim.
"Nasıl oldu ki?" diye sordu Hyunjin.
En net olayı gören bendim.
"Min Jun ile çarpıştılar. Muhtemelen dengesini koruyamadı vee düştü." dedim.
"Üzgünüm, bilerek yapmadım." dedi Min Jun. İçten söylemişti bu sefer.
"Açılın lütfen!" diye sesimi yükselttim. Jisung'un çevresini açtıktan sonra onu kollarımın arasına aldım. O da başını göğsüme yasladı.
"Tam olarak neresi acıyor?" diye sordum.
"Burası." deyip bileğini gösterdi.
Ne kadar doktor olmasamda kırık çıkık hakkında biraz bilgim vardı. Elimle kolunu kavradım ve canını yakmamaya dikkat ederek elimi üzerinde gezdirdim.
Kırık yoktu muhtemelen. Geriye iki şey kalıyordu. Çatlak veya incinme.
"Müdürden izin alıp doktora gitsen iyi olur Jisung. "
"Gerek yok hyung. İncinmiştir alt tarafı" Ses tonu ne kadar sakin olursa olsun yüzü aynı şeyi söylemiyordu.
"Doktora gitmeden bunu bilemezsin. Acıdan kıvranıyorsun burda."
"Okul bitince giderim. Hem sizde devam edin maça."
Onu iyice kendime çektim ve saçını okşamaya başladım.
"Siz isterseniz devam edin ben Jisung 'un yanındayım." Normalde bu fikri sunmazdım. Ama bu maç onlar için önemliydi -saçma bir şekilde olsa bile- .
Önce istemeselerde sonradan maça devam ettiler. Zaten tamı tamına 10 dakika kalmıştı zilin çalmasına.
"Sınıfa çıkarken revirden buz alalım tamam mı?"
Tamam anlamında kafasını salladı.
Tam bu sırada birşey farkettim. Jisung kollarımın arasındaydı... Bunda ne var? diyebilirsiniz. Ama sorun şu ki ben bu hayatta babam dışında kimseye sarılmadım. Babama ise nadir sarılırım. Ama şu an sadece sınıf arkadaşım olan birine sarılmış durumdayım...
Ortada anormal birim durumda yoktu -sarılmamı gerektirecek-. Ve tuhaf bir şekilde huzurlu hissettiriyordu. Babama sarılınca böyle hissetmiyordum ben. Jisung'un böyle hissettirmesinin nedeni ne?
"Hyung!"
Jisung'un sesi ile düşüncelerimden sıyrılıp ona döndüm.
"Efendim?"
"Çıkışta benimle hastaneye gelebilir misin?"
"Tabi gelirim. Ama önce ailene söylemen gerekmez mi? Yani en azından araman?"
"Gerek yok. Zaten söylesemde değişen birşey olmayacak ki. Beni azarlamaktan başka birşey yapmazlar."
"Peki. Ama 6 ders daha dayanabileceğinden emin misin?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•You Never Know • (MinSung) ¹
Fanfiction~Beni yargılamak bana inanmaktan daha kolay. Çünkü herkes görmek istediğini görür~ Duygusuz ve ezik olarak bilinen Minho.... Kimse içinde nasıl fırtınalar koptuğunu bilmezdi. Kimse içinin kan ağladığını görmedi. Onun yerine ona "duygusuz ve ezik" d...
