•You Never Know • (MinSung) ¹

27 "Miniğim"

•Minho'dan•

Aradan 10 dakika geçtikten sonra ailesi gelmişti. Telaşlı görünüyorlardı. Gerçi nasıl görünmelerini bekliyordum ki?

"Oğluma ne oldu?" Annesi fazlasıyla korkmuştu.

"Sakin olun lütfen. Oğlunuz iyi. Yani sanırsam..." Jisoo Hoca onu sakinleştirmeye çalışıyordu.

Müdür neredeydi? Bu adam niye kayboluyor birden?

Ardından Jisoo Hoca ile beraber yanıma gelmişlerdi.

"Oğlum benimm." diyip Jisung'a dokunacakken onu elimle durdurdum. Bana tuhaf bir şekilde bakıyordu.

"Ah şeyy... " Ne demem gerektiğini bilmediğim için öylece kalmıştım.

"Dokunmasanız daha iyi olur. Çünkü-" Kendimi açıklamam gerekiyordu sonuçta.

"Çünkü ne? O benim oğlum. Dokunup dokunmamam sana kalmadı." diye çıkışmıştı.

İnsanlarla konuşmakta pek iyi olduğum söylenemez.

Bakışlarımı Jisoo Hocaya çevirip, gözlerim ile yardım istedim.

"Hanımefendi..." diyerek konuşmaya başlamış. Ardından ona yaşananları anlatmıştı.

E tabi oğlunuzun ta*iz edildiğini öğrenirseniz nasıl tepki verirsiniz? Çıldırirsiniz değil mi? Tam olarak aynı tepkiyi vermişti işte.

Jisung'un babası ona göre daha sakin gibiydi. Ama duyduğu şey ile o da yıkılmış görünüyordu.

Sesleri duyan Jisung ise uyanmıştı.

"Hyung,ne oluyor?" Yarı uykulu bir şekilde konuşmuştu.

"Ailen geldi." diyebildim sadece.

Bunu duyunca bana daha sıkı sarılmıştı. Bir dakika? Ailesinden de korkuyor olamaz. Değil mi?

"Hyung beni bırakma lütfen..." Sesi fazlasıyla çaresiz çıkmıştı.

"Miniğim eve gidip dinlenmen lazım." Ben ne ara Jisung ile bu kadar samimi olmuştum?

"Sende benimle gel o zaman. Beni onlarla yanlız bırakma." Jisung bunları söylerken Anne-babası bana tip tip bakıyordu.

"Jisung hadi eve gidiyor tatlım~" Annesini ilk kez bu kadar sevecen bir tavır ile görmüştüm.

Ama sevecenlik işe yaramamıştı. Ne zaman biri konuşsa Jisung bana dahada yapışıyordu. Birazdan ders bitecekti. Ve diğer ders derste olmam gerekiyordu. O yüzden onu ikna etmem lazımdı bir şekilde.

"Miniğim bana bak bir." Bu laf niye bu kadar hoşuma gitmişti ki? "Miniğim"

Başını kaldırıp bana çevirmişti.

"Şimdi şöyle yapalım. Sen eve git bende okul bitince yanına geleyim olur mu?" Sesimi olabildiğince yumuşatmaya çalışmıştım.

"Be-ben .... Hayır."

"Ama neden? Hem sana kimse dokunmayacakta. Değil mi?" Başımı ailesine çevirmiştim.

"Sana birşey yapmıycaz Jisung. Söz" demişti babası.

"Hyunguna ve ailene güvenmiyor musun Jisung?" Amacım sadece ikna etmekti. Başka bir amacım yoktu cidden.