•Jisung'dan•
Okuldan çıkmadan önce Minho hyung ile birbirimize numaralarımızı vermiştik. Çünkü projeye bugün başlayacaktık. Benim evimde yapmaya karar vermiştik. Ama forma ile rahat olamayacağımız için önce eve gidip üstümüzü değiştirecektik. Ardından beraber malzeme almaya gidecektik. Malzemeleri alıncada benim eve gelip yapmaya başlayacaktık.
Ne kadar beraber karar vermiş olsak da. Bizim eve gelmesi beni biraz tedirgin ediyordu. Annemleri biliyorsunuz. Laf edeceklerdi. Minho hyugun kalbinin kırılmasını istemiyordum... Benim kalbim yeteri kadar kırılmıştı o yüzden kendim pek umurumda değildi.
Eve gidip üstümü değiştirmiştim. Tabi şanssız olduğum için ailemde evdeydi bugün. Onlara aldırmadan dışarı çıkacaktım ki babam bana seslendi.
"Nereye gidiyorsun sen?"
"İşim var."
"Ne işin olabilir?"
Derin bir iç çektim.
"Ödevim var. Bir arkadaşım ile beraber yapıcaz. Ve bunun içinde malzeme almamız lazım. O yüzden gitmem lazım."dedim vurgulayarak.
"Neden tek yapmıyorsun?" dedi annem.
Sizene ya!
"Öğretmen bizi ikili gruplara ayırdı çünkü!"
"Tamam defol git!" dedi babam.
Sakin ol Jisung sakin...
Kapıyı düzgünce kapattım ve ayakkabılarımı giyip bulucağımız yere gittim.
Minho hyung çoktan gelmişti. Koşarak yanına gittim.
"Çok bekletmedim umarım."
"Yok bende daha yeni geldim sayılır."
Ardından ikimizde ellerimizi cebimize koyup yürümeye başladık.
"Sence yapabilir miyiz?" diye sordum ona.
"Güvenmiyor musun kendine?"
Başımı iki yana salladım. Yapabileceğimi düşünmüyordum açıkçası.
Hadi ama der gibi sırıttı ve kolunu omzuma koydu.
Bizimkiler onun temastan hoşlanmadığını söylemişti...
"Kendine güvenmezsen hiçbir şey yapamazsın Jisung. Bu hayatta ayakta durmanı sağlayacak tek bir kişi var. O da sensin . Kimse seni kurtarmaz Jisung. Hayat böyledir. O yüzden önce kendine güvenmeyi öğrenmen lazım." dedi.
O bir psikolog falan mıydı? Konuşması beni etkilemişti.
Konuştuktan sonra kolunu çekeceğini düşünmüştüm -rahatsız olduğumdan değil sadece o böyle şeyleri sevmiyor diye biliyorum- ama çekmedi.
Sonunda kendimize kırtasiye bulmuştuk. Bayada büyük bir yerdi. Bence herşeyimizi burda bulabilirdik. Başka yere gitmemize gerek yok.
Minho hyungun seçimi ile -benim çok bir bilgim olmadığı için o seçti. Ama banada fikrimi sordu- Gyeongbokgung Sarayı'nı yapacaktık. Bana fotoğrafı gösterdiği anda moodum yok olmuştu. Yapması zordu çünkü. O ise yapabileceğimizi söyleyince daha fazla üstelemek istemediğim için birşey demedim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
•You Never Know • (MinSung) ¹
Fanfiction~Beni yargılamak bana inanmaktan daha kolay. Çünkü herkes görmek istediğini görür~ Duygusuz ve ezik olarak bilinen Minho.... Kimse içinde nasıl fırtınalar koptuğunu bilmezdi. Kimse içinin kan ağladığını görmedi. Onun yerine ona "duygusuz ve ezik" d...
