အင်မော်တယ်ဖေဖေ (စာစဉ် ၁ မှ ၁၃ အထိ)

အပိုင်း(၁၀၇)

အပိုင်း(၁၀၇)

လျန်မုန့်ချီနှင့် အခြားသူများ ညစာစားနေစဉ်တွင်။
နောက်ဆုံးတွင် ဆံပင်ရွှေရောင်လူ၏အလှည့်သို့ ရောက်ရှိလာသည်။ စားသောက်ဆိုင်ထဲသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် သူ အံ့ဩသွားသည်။

"ကြက်သားဟင်းလား? မွှေးလိုက်တဲ့ အနံ့။ ဒါက ဘယ်လိုကြက်မျိုးလဲ?"

ရွှေရောင်ဆံပင်နှင့်လူ၏အမည်မှာ ပီရာဆန် ဖြစ်သည်။ သူသည် အစားအသောက်ဌာနတွင် သာရှိနေခဲ့သည်။ တက္ကသိုလ်တက်စဉ်တွင် အစားအသောက်၊ အစားအသောက်စီမံခန့်ခွဲမှု၊ ချက်ပြုတ်နည်း၊ အာဟာရဓာတ်၊ မုန့်လုပ်နည်း နှင့် အစားအသောက်သုံးသပ်ခြင်းတို့ကို လေ့လာရင်း ကုန်ဆုံးခဲ့သည်။

ဘွဲ့ရရှိပြီးနောက်တွင် တက္ကသိုလ်၏ တိုက်ရိုက်ထောက်ခံချက်ဖြင့် မီရှယ်လင်တွင် အလုပ်လုပ်ခဲ့သည်မှာ ငါးနှစ်ရှိချေပြီ။ သူသည် ကမ္ဘာပေါ်ရှိ နာမည်ကြီး ကျော်ကြားသော နေရာတိုင်းနှင့် အစားအသောက်အရောင်းကိုယ်စားလှယ်များကြားတွင် အလွန်ပုံရိပ်ကြီးမားကာ ဩဇာညောင်းသည်။

သူသည် ဩဇာညောင်းလေလေ စည်းကမ်းတင်းကျပ်လေလေဖြစ်သည်။ သူသည် ကောင်းမွန်စွာ ချက်ပြုတ်ထားသော် ဟင်းလျာနှင့် ညံ့ဖျင်းသည့် ဟင်းလျာတို့ကို စနစ်တကျ ဝေဖန်ပိုင်းခြားကာ အကဲဖြတ်သည်။ ထို့ပြင် ၎င်းမှာ ဘာကြောင့် အရသာရှိသည် မရှိသည်ကို အသေးစိတ် ရှင်းပြနိုင်သူဖြစ်သည်။

လွန်ခဲ့သည့် ငါးနှစ်အတွင်း သူသည် မီရှယ်လင် ကြယ်ပွင့်စားသောက်ဆိုင် ဒါဇင်ပေါင်းများစွာ အကဲဖြတ်ခဲ့ပြီး ဆိုင်ပေါင်း တစ်ဒါဇင်ကျော်မှာ အရည်အသွေးမပြည့်ဝသည့်ဆိုင်များအဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။

လူအများက သူ့အား အမှန်တကယ် ချစ်ခင်လေးစားသလို မုန်းလည်းမုန်းကြသည်။

သို့သော် ကျန်းဟန်၏ စားသောက်ဆိုင်တွင်တော့ သူ့အား အမှန်တကယ် အံ့အားသင့်စေပြီး အစားအသောက်နှင့်ပက်သတ်၍ မိမိမှာ အလုံးစုံမသိကြောင်း ခံစားလိုက်ရသည်။

ကြက်ဥထမင်းကြော်မှာ အလွန်အရသာရှိပြီး ခေါက်ဆွဲပြုတ်မှာလည်း ခေါက်ဆွဲမျှင်များက ဆံသားကဲ့သို့ပင် ကောင်းမွန်ပြီး အရသာမှာ အံ့အားသင့်စရာကောင်းသည်။ ထို့ပြင် မွှေးပျံ့သည့် ရနံ့ကြောင့် နေ့လည်က နွားနို့သုံးခွက်ပင် သောက်ခဲ့သည်။