Wyznanie skazanego Parmeniona

24 3 0
                                    

Imperium greckich bogów
rozsiane po ludzkim świecie.
Obraz pękniętych okowów 
rozbrzmiewa na Olimpu szczycie.

Mój Pan podbił wszelkie miasta,
wyzwolił lud z głupoty,
ale zgasła nad nim gwiazda.
Szaleństwo - czas rozpruty.

A ja, jego oddany sługa 
i przyjaciel z lat młodości
skazany przez władzy kruka 
na śmierć w imię wierności.

Ślepa wiara w doskonałość 
zabiła mego syna, 
Aleksandra wiara w boskość 
i kamienna władzy mina.

Więc, gdy będę pod mieczem śmierci 
i porażka mnie pokona,
choć wygrałem bitwy pamięci 
zapomną Parmeniona.

Lecz wspomną pokolenia.
Gorzka prawda wyjdzie szara.
Aleksandra przewinienia 
odbite w postaci Cezara.

Upadek poezjiOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz