Maiden SA ( Complete )

အခန်း-(၁၄)

ထွန်းစ၏ နားထဲတွင် သစ်ကိုင်းကျိုးသံများကြားနေရသည်။ တဂျွတ်ဂျွတ် တဂျက်ဂျက် မြည်သံများနှင့် နားထင်ဖျားသို့ ပွတ်တိုက်သွားသော အချွန်စများက အပြိုင်အဆိုင်နေရာလုနေကြ၏။ ကြောက်စိတ်ဖြင့် ရင်ခွင်ထဲ တိုးဝင်မိလျှင် ထိန်တင့် လက်မောင်းများက သူ့ကို ယုယထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူ့ တံတောင်နှင့် ဒူးများမှာ မြေကြီးပေါ်က သစ်ငုတ်တို့ကြောင့် ပြဲပြဲစုတ်ကုန်၏။ မိမိတောင် သည်လောက်ဖြစ်နေသည် ဆိုလျှင် မိမိအား ကာကွယ်ပေးထားသော ပြစ်မျိုးမှည့်မထင် ထိန်တင်က မည်သို့ ခံနေရမည်နည်း။

သူ အသံထွက်၍ မရလောက်အောင်၊ ဘာမျှ မမြင်နိုင်လောက်အောင် ရင်ခွင်တွင်း ချုပ်ဖက်ခံထားရသည်။ ကမ်းပါးများအတိုင်း လိမ့်ဆင်းလာသော ခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခုဟာ လေပေါ် မြှောက်သွားသည့်အခါ မြှောက်၊ မြေကြီးနှင့် လူးသည့်အခါလူး နှင့် ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ပြုတ်ကျရသည်။

ဒုတ် ..

ထိန်တင်၏ ရင်အုံမှ ခွာလိုက်သော ထွန်းစသည် ခေါင်းတစ်ခုလုံး ကျိန်းကျိန်းစက်အောင် မူးဝေနေလျက် ခေါင်းထောင်လိုက်မိသည်။ သူတို့ လဲနေသည့် နေရာမှာ မတ်စောက်မှုမရှိဘဲ ပြန့်ဖြူးနေ၏။ ထွန်းစက ချာချာလည်မူးနေသော်လည်း ထိန်တင်၏ ကိုယ်ကို ဦးဆုံး မယူလှုပ်ခါမိသည်။

"ထိန်တင် .. ထိန်တင်"

မျက်စေ့များ ပြန်လည်ကြည်လင်သွားချိန်တွင် သူ့ လက်ပေါ်မှ ထိန်တင်က သတိမေ့မြောနေကြောင်း တွေ့ရသည်။

အို .. ထိန်တင့် ဦးခေါင်းတွင် သွေးများ ဖြာထွက်နေသည်။

"ထိန် .. ထိန်တင်"

ထွန်းစက ရှပ်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး ထိန်တင့် ခေါင်းက သွေးများကို သုတ်ပေးသည်။ ယိုစိမ့်နေသော ဦးခေါင်းတစ်နေရာကိုလည်း စည်းနှောင်ပေး၏။ သည်ထက်ပိုပြီး သူ ဘာမှ မလုပ်တတ်။

ထွန်းစသည် မိမိကိုယ်ကို သေပြီဟု ထင်စဉ်က ခံစားမိသော နာကျင်မှူထက်ပင် ပို၍ ထိခိုက်ကြေကွဲနေသည်။ သူ၏ မျက်ရည်လုံးများမှာ ထိန်တင့် ပါးပြင်ပေါ်သို့ ပင်လယ်ရေဟုန်အလား စီးကျကုန်၏။