Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı.
Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✂️
Belkıs Özener – Sevemedim Kara Gözlüm
Kamuran Akkor – Bir Ateşe Attın Beni
58. BÖLÜM
VEBAL
En ağır vebal, aşkın vebalidir.
Kadının ay ışığından beyaz teninin üzerinde açılan kesikler o kadar derindi ki, etrafa hızla yayılmaya başlayan kan yerde kıvrıla kıvrıla ilerleyerek kapıyı kadar bulmuştu. Kan teninde ağlıyordu. Sızlayan bileklerinin acısını gidermek için avuçlarını sıktı, bu oldukça güçsüz bir hareketti. Dudakları aralandı, koyu renk gözlerini ağır ağır kırpıştırıp kapıya baktı.
O, kapıda değildi. Gelmemişti.
"Dön gel," diye fısıldadı acı içinde. "Dön gel, dayanamıyorum artık."
Gelmeyeceğini biliyordu. Burada tek başına olduğunu, yalnızca öleceğini biliyordu. Ölümü diliyordu. O yoksa, onun biri diğerinden daha kısık bakan gözleri olmadan artık hiçbir şeyin anlamı yoktu. Kapının aralığından sızmaya başlayan kan koridoru ıslatmaya başladı. Koridoru temizleyen temizlik görevlisi kapının aralığından sızan kanı gördüğünde beyninden vurulmuşa dönmüştü. Türkan'ın içeride olduğunu, biraz sonra çıkacağı oyuna hazırlanması gerekiyor olduğunu biliyordu.
Saniyeler, cehennemi dolduran günahlar gibi bulundukları ânın içine akarak vebali zamanın içinde boğmaya başlamıştı.
Temizlik görevlisi kapıya abanıp birkaç kez zorladıktan sonra nihayet kapıyı kırıp içeri girebilmişti. Orta yaşlarının başında olan temizlik görevlisi adam Türkan'ın bileğindeki dikiş tutmaz yarıkları gördüğünde şok tüm kemiklerine yıldırım gibi düştü.
"Türkan!" diye bağırdı dehşet içinde. "Türkan ne yaptın?"
Genç kadının dudakları yukarı kıvrılırken yanağını yerdeki kanına bastırarak gözlerini hafifçe kıstı. Kısılan gözünün kenarından akan gözyaşı şakağından kayarak kanına karıştı.
"Evlendi," diye fısıldadı. "Yaşar onunla evlendi."
1970 yılıydı, aylardan ilkbahardı ama kadın bu baharın gördüğü son bahar olmasını o kadar çok istemişti ki. Beceremedi. Ne içindeki sevgiyi bitirebildi ne de o sevgi uğruna vazgeçtiği hayatını. Adam için ölmek istedi, adamı yaşamak istediği zamanlar yaşayamadığı gibi, adam için ölmeyi de beceremedi.
