ASİ ÇAKILTAŞI

4. BÖLÜM: ASANSÖR

🦋

The National – I Need My Girl

4. BÖLÜM

ASANSÖR

Kaderini karanlık bir gecenin göğsüne yıldızlarla işleyen kadınlar vardı.

Sönen her bir yıldız, bir kadının kaybedişleriyken; kayan her bir yıldız gerçekleşen hayalleriydi. Bazı kadınlar onlar için güneşin doğmasından ölesiye korkardı.

"Yok artık!" diye bağırdı Büşra şok olmuş gözlerle bana bakarken. "Sen ciddi olamazsın!"

Şakaklarımdaki ağrıyı köşeye itmeye çalıştım. Karan Çakıl ben uyandığımda evde yoktu. Muhtemelen o ev onun yaşadığı tek ev değildi. Onun yokluğundan istifade ederek kuruyan kıyafetlerimi giyip, bir teşekkür notu bırakma gereği bile duymadan evden ayrılarak okula gelmiştim. Uyandığımda onu evde bulmamak içimi rahatlatmıştı. Parmaklarımla masanın üstünde ritim tutuyordum; hiç olmadığım kadar gergin hissediyordum. Ters ters Büşra'ya baktım.

"Daha kaç kez söylemem gerekiyor acaba?" diye sordum sert bir sesle. "Şaka yapıyor gibi bir hâlim mi var benim Büşra?"

"Şimdi sen ciddi ciddi Karan Çakıl'ın şirketinde staj yapacaksın yani?" Gözlerini arka arkaya tam tamına üç kez kırpıştırdı. "Oha kızım! Kadere bak!" Ona, 'Kel Ziya ile kızlar tuvaletinde kırıştırıyorum,' demiş gibi baktığımda, masum bir yüz ifadesi takınarak koluma yanağını sürttü. "Kızma hemen be... Ee ne zaman başlayacaksın?"

Gözlerimi devirdim. "Tam olarak bilmiyorum." Hemen birkaç kişi ötemde oturan, her şeyin sorumlusu olan yamuk burunlu Damla'ya atabileceğim en düşmanca bakışı attım. "Çıktığımızda Bölüm Başkanı'nın odasına gideceğim. Öğrenirim o zaman."

Büşra da tıpkı benim gibi Damla'ya pis pis baktı.

"Tüm gece ne yaptınız? Evde tek miydiniz?" diye sorduğunda, koluna kolumla vurarak onu geri ittim ve kaşlarımı çattım. Sırıttı.

"Çeneni kapatacak mısın artık?" diye çemkirdim. "Bana bir oda verdi, ben de zıbardım uyudum. Salak salak düşünceleri at kafandan. Bir hafta boyunca o sorunlu herifle ne yapacağımı düşünüyorum ben!"

Büşra, "Vay anasını," dedi hayretle. "Tıpkı filmlerde olduğu gibi değil mi sence de? Çok şanslısın!"

"Allah'ım ya!" Başımı geriye atarak Allah'tan sabır diledim. Şu an düşünmem gereken milyon tane şey varken, Büşra'nın romantizm saçmalıklarını dinlemek zorunda kalıyordum resmen. "O çeneni kapat, vizelere çalış."

"Öf be!" diye çemkirdi. "Seninle de hiçbir şey konuşulmuyor!"

🦋

Bölüm Başkanı Ahmet Hoca'yı aramıştım ama bulamamıştım. Hocalardan biri onun toplantı odasında olduğunu söylemişti. Toplantı odasına giderken aklıma Karan'ın şirketinde yapacağım staj gelince ânında yüzümü buruşturdum. O adamla anlaşabilmemin imkânı yoktu benim.

İçeri girdim, oda ıhlamur kokuyordu. Bakışlarım dersine pek uğramadığım hamile profesöre kaydı, büyük ihtimalle yine hâlsiz hissediyordu. Bölüm Başkanı benim geldiğimi görünce elindeki dosyaları masanın üzerine bıraktı ve oturduğu yerde doğrularak bana atabileceği en soğuk bakışı attı.