Kovucu ★ 2

Göklerin Efendisi ★ -54-

İyi Okumalar :)

Multimedya : Hades

~~~~

Hata...Hata yapmak kötü bir şey miydi ? Her insan kusursuz değildi ki.Hatalar yapa yapa kişi doğrulara ulaşırdı.Kimse mükemmel değildi.Allison...Bu kadar şanslıyken neden doğru düşünemiyordun ? Alice bir dahiydi.Fakat her dahi hatalarla ortaya çıkmıştır.Onlarda kusursuz değildir.Alice ve Allison için bir şeyler yapamamak çok üzücüydü.Elim kolum bağlı oturmaktan nefret ediyordum.Araları düzelmez ise sonları çok kötü olacaktı.Bu böyle nereye gidebilirdi ki ?

Güldüm.

Sanki benim durumum çok iyidi ve onlara yardım etmeye çalışıyordum.Bulunduğum durumda iyi taraflar arayarak olaylara pozitif bakmak istiyordum.Ne kadar ararsam arayayım,o pozitif yön hiç olmadı.Eskilerde annemi bulma amacım bana yol gösterirken onun ölü olması.Birkaç ay önce Gin'e tutulurken onun dostlarıma acımasızca saldırması.Elimde ki amaçlar teker teker kayboluyordu.Şuan burada durabiliyorsam,o da annemin benim için sarf ettiği sözlerden dolayı.O olmasa büyük ihtimal çoktan kendimi bırakmıştım.

Ben neydim ? Ben Azuraydım.Annesi ve babası olmayan,hata sonucu ortaya çıkan çocuk.16 yıllık hayatında kendisine ve onu takip edenlere uğursuzluk getiren kişi.Çevresinde arkadaşları çok olan çocuk.Biran düşündüm.Neden beni seviyorlardı ? Michelle teyze,Damon abi,Lucifer abi,Ashley abla,Melanie...Onlara sadece annemin ölümünü getirmiştim.Sumire...Ona Tigre'nin ölümünü vermiştim.Lucy'e de Marie'nin ölümünü vermiştim.Alice,Allison,Edward,Leon benim peşimde yürüyerek ateşimde cayır cayır yanmaya başlamışlardı.

Ben tehlikeliydim.Ben uğursuzdum.Ben olmamalıydım.

Şuan kendimi öldürsem,üzüleceklerini bilmek elimi kolumu yine bağlıyordu.Ölmeliydim.Ama bu kadar kolay olsun kendim de istemezdim.Boş bir şekilde ölmek yerine,içimde kalan gücü son damlasına kadar kullanarak düşmanlarımı katlederek ölmek isterdim.Dostlarıma acı çektiren herkesi öldürmek istiyordum.Kendimi de.Onlara en çok acıyı ben yaşattım.Bu pişmanlığım hiçbir zaman kalbimden silinmeyecekti.Onlarla arkadaş olmak ve mutlu olmaya çabalamak,büyük bir hataydı.

Ve şimdi,o hataları telafi etme vaktiydi.

Yazardan~

Ve final günü gelmişti.Yaşanan onca şey seyircilere ve jurilere final gibi gelse de asıl final daha yeni başlıyordu.Şehir tamamen kaybolmuş,boş bir arazi vardı.Finale kalmayı başaranlar birbirlerinden uzak olarak dikiliyorlardı.Melanie kalabalığı yararak ortaya çıktı.Sesini büyü ile arttırarak ''Finale kalan yarışmacılarım.Öncelikle sizleri buraya kadar gelmeyi başardığınız için tebrik ediyorum.Herkesin sabırsızlıkla beklediği finallerin nasıl oynanılacağını açıklıyorum.Gördüğünüz üzere yarışmacılarımız birbirlerinden on metre uzaklıkta yerleştirildiler.Bu boş arenada birbirlerini bulmaya çalışacaklar.'' dediğinde şaşkınlık nidaları yükselmeye başladı.

Azura ve diğerleride şaşırmışa benziyorlardı.Çünkü birbirlerini görebiliyorlardı.

Melanie sırıtarak devam etti ''Arenada şuan sadece yarışmacıların görebileceği labirent duvarları bulunmakta.'' dediğinde Azura etrafına bakındı.Sadece kendisini görüyordu.Her yerde ondan vardı !

''İsteyen seyirciler arenanın üzerinde birazdan belirecek olan ekrandan duvarlı hali görebilirler.'' diyerek kısa bir açıklamada bulundu.''Labirent duvarları karmaşık ve ayna niteliğine sahip.Bu yarışmacıların neden kendi eksenleri etrafında döndüklerini açıklıyor değil mi ?'' diyerek güldü.''Duvarlar ayna niteliğini sadece iki kişi aynı yerde bulunduklarında kaybeder ve bir daha aktive olmazlar.Labirent duvarları ayna niteliğini kaybedene kadar kimse büyü kullanamaz.Sıradan insanlara dönüşürler.Sadece bir kişi kazanacak ! Başarılar evlatlarım.'' diyerek sırıttı ve yerine yavaşça yerleşti.