Kovucu ★ 2

Gizemli Gözler ★ -45-

İyi Okumalar :)

Multimedya : Damon

~~~~

''Anne...Resimlerdekinden daha güzel bir kadınmışsın'' diyerek elimi aynada ki yansımamda gezindirdim.Bu benim yansımamdı.Fakat neden kendim gibi görünmüyordum ? Şuan aynaya bakan kişi Risa değil Azuraydı ! Peki neden kendimi göremiyordum ? Neden şuan aynı annem gibi görünüyordum ? Sanki ona ait olan bir şeyi çalıyormuş gibi hissediyordum.Onun her şeyini elinden zorla almışım gibi hissediyordum.İçimde beni kemirip bitirmek üzere olan çok ağır bir duygu vardı.Annem vücuduma yerleştiğinden beridir kalbim sızlıyordu.Gerçek anlamda canımı yakmaya başlamıştı bu iş.Kendi bedenini geri almak istiyordu,bu doğru olandı.Fakat tam bir ay geçmişti.Vücuduma yerleşeli bir ay geçmişti ! Ama o hiçbir şey yapmamıştı,neyi bekliyordu ? Neyi bekliyorsun anne ?! Bana bedenini vermiş olması yetmiyormuş gibi güçlerini de vermişti.Elimde olsa başka bir vücutta yaşamak isterdim,hatta kendime ait bir vücudumun olmasını.Ama mümkün değildi işte.

Aynadan gözlerimi çekerek masamın üzerine bıraktığım kırık maskenin karşısına oturdum.Yeni edindiğim büyü ile onu onarmaya başladım.Kırılan parçalar yavaşça birleşirken büyü kullanmayı özlediğimi fark ettim.Fakat şöyle bir gerçek vardı ki bu güç bana ait değildi.Birinden çalmış olduğum bir güçtü.Beni bu dünyaya istemeyerekte olsa getiren kişinin güçlerini çalmıştım.Kendimi bu yüzden suçlu hissetsemde,bunun bana bir yararı yoktu.Kimseye yoktu.Bu eğitim süreci boyunca kendime bir amaç bile belirlemiştim.O büyüyü kullandıktan sonra annemin bedenine zarar verdiğimi anladım.Nasıl olsa benim şimdiye kadar kullandığım beden annemin bir yarımıydı.Ona yeterince zarar vermiştim.Bundan sonra bütün dövüşlerimde ki ilk önceliğim annemin bedenini korumak olacaktı.Ne olursa olsun bedenim ufak çizikler dışında yara almamalıydı.Zaten alırsa da büyük ihtimal ölürdüm.Çünkü bedenim hala bir insanınkinden farklı değildi.Annemle aramızda,Alice ile Allison'un arasında ki gibi bir lanet vardı.Onlar bunu kalın bir bağ olarak görüyordu ve zaten öyleydi.Fakat iş bana dönünce bu gerçek bir lanetti.Kendi annesinin her şeyini çalıp ona zarar veren bir kız gibi görünüyordum.

Maske'nin tamir olduğunu anlayınca buraya gelmeden önce yaptığım zırhlı giyisilere göz gezdirdim.Artık zırhsız dışarı çıkmak yasaktı bana.Her elbisemin içerisinde çelikten zırhlar vardı.Bunu gören çok kıymetli bir canım olduğunu düşünebilirdi fakat ben bunları annemi korumak için yapıyordum.Bugün turnuva günüydü ve heyecandan çatlıyor olmam gerekiyordu.Fakat öyle bir şey yoktu.Fazlasıyla sakindim.Oysa kaybetme olasılığım çok yüksekti...Hayır.Değildi.Benim gibi biri için şuan Gerard dışında herkesi öldürmek çocuk oyuncağıydı.Tamam öldürmek aşırıya kaçtı zaten o kadarını da yapamazdım ! Birçok kişinin beni zorlayacağı bir yarışmaydı.Açıkcası tek sorun bizimkiler de değildi,yeni yüzlerde olacaktı ve düşmanlar.Neden bu turnuvaya katılıyordum acaba ? Sıradan bir hava atma alanı gibi geliyordu bana.İçlerinde düşman,intikam,hırs ve kin olmadan...eğlenmek için savaşılacak bir turnuvaydı.Bu yüzden sıkıcıydı.İçimde bir güç olduğunu hissedebiliyordum.Daha yumurta olarak içime yerleştirilen bu gücün kabuğunu kırabilecek miydim ? Gin orada olacaktı.Olmalıydı,zorundaydı.Olmazsa o kabuğu kıramazdım.Neden aklıma o gelince kalbim pır pır atmaya başlamıştı ? Evet,ona değer veriyordum.Hemde fazlasıyla.Fakat bu değere,sevgiye verilecek ad neydi ? Aşk mıydı ? İtiraf etmeliyim ki aşkın ne olduğu hakkında en ufak bir fikrim yoktu.Lokeye karşı duyduğum bu yoğun sevginin sebebi'nin aşk olduğunu düşünürdüm her zaman.Ama...Lokeye karşı beslediğim duyguların aşk olmadığını fark ettim.

Antreman zamanlarından...

Nefes nefese yere çökerken alayla gülerek karşıma oturdu ''İyiydin''