Kovucu ★ 2

Sahte Hayatlar,karanlık plan ★ -61-

İyi Okumalar :)

Multimedya da irmzgul adlı arkadaşımızın çalışması var.

~~~~

Azura

Gözlerinde ki ifade kalbimi delip geçerken onu ilk defa bu halde görüyordum.O bana karşı hiç yakın durmamıştı.Beni görmemişti.Buraya kadar sadece Cat,Yukio ve Clive adına gelmişti.Bu halini görünce içimde istemsizce onu sarma hissi oluşmuştu.Ellerim benden habersiz onu çoktan tutmuş,göğsüme bastırmıştı.Ne yaptığımı fark ettiğimde iş çoktan geçmişti.Beni ittirmesini ya da kötü konuşmasını beklerken derin bir nefes alarak başını iyice bana yaslamıştı.Bundan cesaret alarak başında olan ellerimi hafifçe hareket ettirerek saçlarını okşamaya başladım.

''Ne oldu ?'' diye sorabildim sonunda.Bir süre sessizce bekledi,ardından başını kaldırarak yüzünü bana yaklaştırdı.Gri ile buz mavisi arasında gidip gelen gözleri beynimi delip geçerken ''Neden sordun ?''

Bu mesafede saçmalamamayı umarak ''Ş-Şey...Bir sıkıntın var gibi.Hani insanlar konuşunca rahatlar ya...Sende konuşmak istersen yani tabii illa benimle konuşmak zorunda değilsin.Cat ve Yukio elbette seni dinleyecektir.Ama en iyisi Clive da olabilir sonuçta kardeşin.Onlarla konuşarak daha iyi hissedebilirsin...Öyle yani...''

Başını biraz geri çekerek karşıma oturduğunda rahat bir nefes verdim.Sırtını tekrar arkasında ki ağaca yaslayarak ''Clive benim gerçek kardeşim değil.'' dediğinde gözlerim irileşti.''Ne demek istiyorsun...?''

''Annem yangında ölünce onlar beni evlatlık aldı.''

''D-Dur ne yangını ?''

Bir süre yine durup bekledi.Başını bana çevirip gözlerini bana dikti.Kaşlarını çatarak gözlerini üzerimden çekti.''On sene evvel iblislerin bölgesinde yaşıyordum annemle birlikte.Yine o saçma savaşlardan biriydi.Kovuculardan tecrübesiz büyücü takımı sınırda ki kasabaları yok ediyorlardı.O kasabalardan birinde bizde vardık.Annem de bir büyücüydü.Kovucular evi yakmaya çalıştıklarında bütün büyü gücüyle beni korumuştu.Fakat alevlerin onu yutmasına engel olamamıştı.'' yüzünde hafif beliren gülümsemeyle ''Bana son bahşettiği şey acılı gülümsemesiyle o piyanoydu''

''Fısıldayan piyano annene mi aitti ?!''

''Evet.Çok güzel piyano çalardı.Bana da çalmayı o öğretmişti fakat...O ölünce müziği bıraktım.'' bana dönerek ''Sorun şu ki...Piyano çalışın...Sesin...Her şeyin bana annemi hatırlatıyor.Başlarda sırf bu yüzden senden uzak durdum fakat...Bana sarılınca...Anneme sarılmışım gibi hissettim.Bu...Bu garip bir duyguydu.Fakat...'' diyerek ilk defa içtenlikle gülümseyerek ''Özlediğim bir duyguydu.'' 

Acı.Bizim hepimizin birleşmesine sebep olan duygu.Savaşmamızı sağlayan duygu.Yaşamamızı sağlayan duygu.Güçlü olmamızı sağlayan duygu.Acı çekmeyen kişi gerçeklerden habersiz kişidir.Ben,hepimiz,acı gerçeklerle doğup büyüdük.Acı ile yıkandık.Kaderimizde sadece acı...Olsa bile...Kaderi kesip biçerek mutluluğu elde edecektim.Elbet bu savaşın sonunda mutlu olan birkaç kişi olacaktı.

Gülümseyerek ''Teşekkürler Bones.Beni iyi hissettirdiğin için.''

Şaşkınlıkla bana bakarak ''Söylediklerimden dolayı hüzünlenmiş falan olmanı beklerdim.Cat ve Yukio direk ağlamaya başlamıştı.''

Uzanarak Bones'in elini tuttum ''Annen olamasam da acılarına faydalı olabildiğim için çok mutluyum''

Gözleri büyüyerek bana bakarken birden ellerini boynuma koydu.Hızla bana yaklaşarak dudaklarını dudaklarıma bastırırken vücuduma garip bir duygu yayıldı.İhanet.gözlerimden istemsizce birkaç damla yaş akarken gözümün önüne gelen sarı saçlı çocuk bana nefretle bakıyordu.Hızla kendimi geri çekerek şaşkınlığımı üzerimden atmaya çalıştım.Bana şaşkınlıkla bakan Bones'i bırakarak oradan koşarak uzaklaştım.