Dahan-dahan niyang minulat ang kanyang mata at binigyan siya ng apple. Halata kasi sa kanyang mukha na wala pa siyang kain. Mas lalo siyang pumayat sa paningin ko.
“Kailan mo lang nalaman?” Hindi pa rin ito nakatingin sa akin na para bang iniiwasan ako.
“Kanina lang, noong nakausap ko na si Leo.” Nilibot ko ang paningin ko sa paligid. Ang lamig naman dito, mukhang kailangan ko ng umalis. Nakalimutan ko magdala ng jacket.
“Hindi ka ba natatakot?” he asked. I looked at him. Nag alala na ito, hindi niya kayang maitago ang ekspresyon ng kanyang mukha. “Paano kung hindi ako ang nakainom no'n? Baka ano ng magawa sa'yo ni Keon?”
“I-aalay mo ang buhay mo para lang maging okay ako?” tanong ko. Napatango ito. Napatampal na lamang ako ng noo. “Keanu, dapat mag ingat ka. Lalong-lalo na't naiiba ka sa mga kapatid mo.”
“Actually, naiingit nga ako sa kanila.” Kumunot ang aking noo. “Dahil ang dami nilang alam. Samantalang ako, wala akong alam. You see, I don't want you to treat me like a child. Solar, I want to be the man who can make you happy.”
Hahawakan ko na sana ang buhok niya pero napagdesisyunan kong hindi nalang. I gave him a warm smile.
“Kailangan mong tumangkad—este mature mindset.” Please lang! Wag ka magaya sa kapatid mo. Hahayaan lang kita maging kagaya sa kapatid mo kapag ano... Hindi na ako 'yong female lead.
Madami pa akong problema na hindi ko tinutuonan ng pansin. Ano bang iniisip ni Lustre? First nilock niya ang pinto kung saan natutulog si August. Tapos second, nakita ko siyang nasa labas noong nasa loob ako ng laboratory kasama si Keanu.
Feeling ko talaga may gagawin siya na masama, pero wala akong nakitang sign na may gusto siya kay Xavion. Damn it! Ilan ba ang nabago sa kwento?!
“Are you okay, Solar?” alala niyang tanong. Napatango na lamang ako at tumayo na. “Aalis ka na?”
“Yes, may gagawin pa ako.” Kailangan ko mahanap ang babaeng 'yon.
“Kahit saglit lang, wag ka muna umalis.” Kahit malungkot ito, wala na akong pake. As long as okay na siya, kailangan ko ng asikasuhin 'yong sa akin.
“Keanu, I don't have time for you. I must leave.” Hindi na ako nakinig sa kanyang sasabihin. Binuksan ko ang doorknob at agad na naglakad palayo.
I can still feel the gaze that was on me. Hindi talaga ako safe dito. Simula nung dumating ako dito, nasa peligro na ang buhay ko. Parusa ba 'to dahil masama ako dati? But all i did is lumaban, kasi kung hindi ako lalaban baka lagi nila akong aabusuhin.
Bakit ba ang unfair ng mundo?! All i want is to be happy?! Bakit kailangan pa talaga-
“Looking for me?” Napalingon ako sa babaeng nagsalita sa likod ko.
Sumeryoso ako at napabuntong hininga. Kinakabahan man ako ay hindi ko 'to pinahalata. Ngiting mapaglaro ang gumuhit sa kanyang labi.
“Anong alam mo, Lustre?” Mas lalo itong napangiti.
“I know you, Zemira Mendoza.” Namilog ang aking mata. Paano niya nalaman?
“How did you-”
“I know everything at malapit na ang kamatayan mo. Do you want to see your future?” Hindi ito nakakatuwa! Napakuyom ako ng kamao upang pigilan ang aking sarili na matakot.
“Ikaw ba ang dahilan kung bakit ako nandito?” Pilit kong pinapakalma ang sarili ko. Naniniwalang magiging okay lang ang lahat.
“Ang talino mo talaga!” Pumalakpak pa ito na parang bata. Sumeryoso ang kanyang mata at napalunok ako ng laway. “Dapat mas lalo kang tumalino para hindi ka mamatay.”
This is ridiculous! Tinuro ko ang sarili ko and tinaasan niya lang ako ng kilay na para bang wala lang ito sa kanya.
“But why me?! Ano bang ginawa ko sa'yo?! Bakit ako pa?!” Or naiingit ka lang talaga.
“Let's just say, you deserve a punishment.” I rolled my eyes. I heard her chuckled. “Do you want to see the future?”
Natigilan ako. Lumapit ito sa akin at nilagay niya ang kamay sa kanyang likod. She gave me a warm smile pero I know may tinatago itong kasamaan.
“Hindi ka curios? Kung anong mangyayari sa'yo sa hinaharap?” inosente niyang tanong.
Napaiwas ako. At nagulat nalang ako ng hinawakan niya ang balikat ko. Bigla akong nahilo at napagtantong nakahandusay na ako sa sahig.
“Adious.” Tumalikod na siya at nagsimula ng maglakad palayo.
•••
Where am I? Anong lugar 'to? Napagtanto kong nasa school ako, pero bakit sira na ito?
“Do you really think you can escape me, Solar?” Agad ako napalingon sa nagsalita. Napatakip ako ng bibig dahil may dugo na ang kanyang damit. Maputi ito pero ngayon ay namansyahan na ng dugo. May bitbit itong ulo ng hindi ko kilala na istudyante.
Inis niya itong tinapon dahilan para matilapon ang kanyang dalawang mata. Yaks! Kadiri.
Dahan-dahan siyang lumapit sa'kin at napaatras ako kunti.
“Wag kang lalapit sa'kin!” takot kong sigaw. Napatawa ito dahil sa inasta ko.
“Akala ko ba hindi ka takot sa'kin.” Nakita ko ang talim ng kutsilyo na hawak niya na parang handa na akong patayin.
Ako na ba ang next target niya?
“B-bitawan mo ang kutsilyo na 'yan.” Tinaasan niya ako ng isang kilay. Hindi pa rin nawawala ang nakakaloko niyang ngiti.
“Bibitawan ko lang ito.” Nilalaro niya ang patalim ng kutsilyo habang malanding nakatingin sa akin. Hindi ko na tuloy alam kong kikiligin ba ako or matatakot? “Kung mamahalin mo ako.”
“X-xavion...” Nagdadalawang isip ako na sumagot. Alam kong papatayin niya talaga ako kapag hindi niya nagustuhan ang sagot ko.
Pero ayaw kong magkaboyfriend ng baliw no?! Pag siya naging boyfriend mo, lahat ng gusto niya ay masusunod. Kahit ayaw mo dapat mo siyang sundin kasi kapag hindi mo siya susundin, sasaktan ka niya—at isa pa, ang wild niya beh!
“Bibigyan kita ng limang segundo upang sumagot.”
“Hindi kita mahal!” Nakapikit ako kasi ayaw kong makita ang reaksyon niya.
Mga ilang segundo pa ay minulat ko na ang aking mata at seryoso lang itong nakatingin sa'kin.
“Wala na akong ibang choice... I'm sorry, Solar. But I have to kill you.”
BINABASA MO ANG
Blinding Lights
Romance(Completed) Zemira Mendoza ay isang pinakasikat na artista at kilala bilang pinakamaganda dito sa pilipinas. Akala ng lahat ay mabait siya pero nagpapanggap lang ito upang hindi masira ang image niya. Marami din siyang kaaway na mga artista at isa...
