One girl

hoofdstuk 6

Hoofsstuk 6

"KEL, KELL, KELLYYY!" roept mijn moeder. Ik schrik wakker. Ze stormt mijn kamer binnen. "Kell.. oh, je bent al wakker. Kleed je jezelf snel aan? Je moet zo naar school" zegt ze. "Hoelaat is het dan?" vraag ik een beetje slaperig. "Kwart voor 8" zegt ze en ze loopt weer naar beneden. Ik stap snel uit bed.

Ik loop naar de badkamer en zet mijn stijltang aan. Ondertussen haal ik een washandje over mijn gezicht en poets mijn tanden. Daarna stijl ik mijn 2 voorste 2 plukken. Als ik daarmee klaar ben loop ik weer naar mijn kamer. Ik doe een beetje bronzer, blush en mascara op en loop naar mijn kast. Ik pak er vluchtig een blauwe high waisted broek uit en een zwarte crop top met een col. Ik trek het snel aan en pak snel nog een witte, wollen vest. Verder doe ik nog zwarte enkellaarsjes met een hak aan.
Ik ren naar beneden en ren weer terug naar boven. Fack! denk ik en ik pak snel mijn zwarte tas. Ik ren weer naar beneden en gooi mijn eten erin. Ik kijk snel op de klok. Shit! Het is al 8 uur. Ik doe mijn jas aan, gris mijn sleutels van de aanrecht pak mijn tas en ren naar buiten. Ik fiets zo snel als ik kan naar school.

Net als ik bij school ben, moet ik oversteken. Er staat een auto op mij te wachten, die aangeeft dat ik voor mag. Ik steek over, maar op dat moment rijdt ook de auto. Hij raakt de zijkant van mijn lichaam. "BEL EEN AMBULANCE, SNEL!" hoor ik een stem roepen die steeds dichterbij kom en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

Ik hoor iemand snikken. "Stil maar Jessie, ze wordt heus wel wakker. Maak je maar geen zorgen" zegt iemand. Op dat moment bedenk ik me dat de stem die net praatte, van Sven was. Als antwoord, begint Jess nog harder te huilen. Ik probeer mijn ogen open te doen, maar dat lukt niet. Ik heb teveel hoofdpijn en iets aan de rechterkant van mijn lichaam doet ook heel veel pijn.

Ik word weer wakker en probeer weer mijn ogen open te doen. Het lukt en ik kijk rond. Ik zie Sven en Jess tegen elkaar aan liggen. Ze liggen tegen elkaar aan te slapen. Ah, ze zien er zo lief uit samen, denk ik en dan kijk ik naar de andere kant. Ik zie mijn moeder, vader en Tess (mijn zusje). Ook zij slapen. Ik kijk de kamer rond en zie een klok hangen. Ik kijk er op en zie dat het half 3 is.

Op dat moment begint Tess te huilen. Mijn vader wordt wakker en hij probeert haar stil te houden. Dan kijkt hij naar mij. Ik glimlach flauwtjes en hij glimlacht terug. "Pap? Is het ernstig? Kan ik nog wel naar die kostschool? En kan ik nog wel hockeyen?" vraag ik zachtjes. Hij glimlacht even en dan legt hij zijn vinger op zijn mond. "Stt.. stil maar meisje, maak je daar maar geen zorgen om. Daar praten we straks wel over" zegt hij en hij drukt op een of andere rode knop. Binnen no time komt er een verpleegster binnen. Ze kijkt naar mij en dan naar mijn vader. "Is ze al lang wakker?" vraagt ze. Ik mag haar nu al niet. "Nee ik ben pas net wakker" zeg ik tegen haar. "Oh okee, ga maar weer even slapen" zegt ze. Ik knik en doe weer mijn ogen dicht.

Als ik weer wakker word, ligt Tess naast mij op bed. "Hey Tessje" zeg ik en ik geef haar een kusje op haar hoofd. Ze kijkt blij en kruipt dan weer tegen mij aan. Ik sla beschermend een arm om haar heen. Ik kijk op de klok, waar ik gister ook al op heb gekeken. Het is 10 voor 7. Ik kijk naar mijn ouders. Die slapen nog.

Ik kijk naar de rode knop, waar mijn vader gister op heeft gedrukt en doe hetzelfde. Er komt een andere verpleegster binnen, dan die er gisteren was. "Ik heb honger en dorst" zeg ik. Ik schrik van mijn eigen stem, want hij klinkt heel zacht. "Ja meisje, ik zal eten brengen. Hier drink maar hiervan" zegt ze en ze houdt een flesje met een rietje voor mijn neus. Ik pak hem aan en neem een slok. Mijn zusje wordt wakker. "Mag ikke ook?" vraagt ze met haar schattige stem. Ik knik en glimlach. Ze kruipt dichterbij en neemt ook een slok.

Even later komt dezelfde verpleegster met een dienblad binnen. Ze zet het op een tafeltje die naast mij staat en schuift hem naar mij toe. Je weet wel wat ik bedoel. Ik kijk wat er op ligt. Fantastisch, denk ik. Er ligt een bord met een droge boterham ernaast staat een glas jus d'orange, bestek, een glas melk en een gekookt eitje. Daarnaast ligt een bakje met snoep. De verpleegster kijkt naar Tess. "Wil jij een snoepje, schat?" vraagt ze. Tess knikt braaf en de verpleegster geeft haar een snoepje. "Ik heet trouwens Lotte" zegt ze, wanneer ze het snoepje aan Tess heeft gegeven. Ik knik en glimlach naar haar. "Ik zal even vertellen wat je hebt". Ik knik weer en ze gaat verder met haar verhaal. "Je hebt een grote schaafwond op jouw buik, je hebt een gebroken pols en een hersenschudding. Vandaar dat je in het ziekenhuis moest blijven." Ik knik alweer. Ik knik, omdat mijn stem pijn doet als ik praat. "Rust maar lekker uit meid" zegt ze en dan loopt ze mijn kamer weer uit. Ik eet mijn eten op en val daarna weer snel in slaap.