One girl

hoofdstuk 13

Hoofdstuk 13

De laatste kamer, die bijna net zo groot is als mijn kamer, lijkt net op een hotelkamer. Weer alles in het roze, wit en zilver. Er staan 2 tweepersoonsbedden met daarnaast allemaal nachtkastjes. Tegen de muur daar tegenover, staat 2 grote kasten en een televisie ertussen. Waarschijnlijk, moet ik de badkamer met die kamer delen, maar dat vind ik niet zo erg. En er moeten nog 2 luchtbedden op mijn kamer komen, of 1 tweepersoons luchtbed.

Ik loop weer naar beneden. Als ik in de woonkamer ben, zie ik dat mijn moeder op de bank ligt te slapen en dat Milan op zijn telefoon zit. Tess ligt ook al te slapen. Ik zoek alle kasten af naar dekentjes en uiteindelijk vind ik 2 hele grote, zachte dekentjes. Ik leg ze over mijn moeder heen. "Milan, ik ga naar boven, slapen. Kom je zo ook? Ik ga Tess even op bed leggen" vraag ik fluisterend, hij knikt, dus pak ik Tess voorzichtig op en loop met haar, naar haar eigen kamertje. Voorzichtig leg ik haar in bed en stop haar in. Op dat moment komt Milan de trap op. Ik loop de kamer op en wijs naar Milan dat hij naar de zolder moet.

"Kom je bij mij slapen, of wil je je eigen bed?" vraag ik met gebroken stem, terugdenkend aan het ongeluk van vandaag. "Vandaag en misschien morgen, kom ik wel even bij jou liggen, want ik weet dat jij daar nu even behoefte aan hebt en ik eerlijk gezegd ook wel een beetje" zegt hij. Ik knik en geef hem een knuffel, wanneer ik hem loslaat, vraag ik: "wil jij als eerste de badkamer? Eerste deur daar" en ik wijs de deur aan. "Ik ga wel even kijken in mijn vaders garderobe, of hij kleren voor je heeft, morgen komen mijn vrienden, dus dan geeft mijn moeder je wel even geld om samen met mijn vrienden kleren te kopen. Dan blijf ik wel thuis met mijn vriendinnen" zeg ik en voordat hij kan antwoorden, loop ik al de deur uit naar de inloopkast van mijn 'ouders'.

Ik zie tot mijn verbazing, dat hij maatje M heeft, dus ik pak een aantal hemdjes (die hij waarschijnlijk toch nooit aan zal hebben gedaan) en ondergoed en dan zie ik iets aan mij moeders kant liggen. Het zit in een grote, paarse doos, met een zilveren strik erop. Ik open hem en dan valt mijn mond open. Er zit een hele mooie jurk in. Hij is warmroze, iets tussen zalm, peachy en babyroze in. De jurk zelf ik simpel, maar mooi. Hij heeft een mooie taille en er zit op het bovenstukje kant. De rug is open en daar schijnt, het beetje kant wat erop zit, door. Hij is prachtig. Ik doe hem weer in de doos en loop er mee naar mijn eigen kamer, daar verstop ik hem in mijn eigen inloopkast.

"Milan? Kan ik even binnenkomen met de kleding? Ik doe mijn ogen wel dicht" zeg ik zachtjes, maar net hard genoeg zodat Milan het kan horen. "Ja kom maar" antwoordt hij en ik loop naar binnen. Hij pakt de kleding uit mijn handen, dus ik loop de badkamer weer uit. Ik ga op bed liggen.

Waarschijnlijk was in slaap gevallen, want ik lig onder de dekens, wanneer ik wakker wordt van de bel beneden. Ik schrik, oh nee, daar zal je ze al hebben. Ik kijk op mijn wekker, 08.45. Ik ren zachtjes naar beneden. Als ik de deur open maak, stromen de tranen, alweer, over mijn wangen. Ja hoor, ze zijn er allemaal en ze hebben cadeautjes meegenomen.

Ik gebaar alleen dat ze binnen moeten komen. Ze lopen naar binnen, hangen hun jas aan de kapstok en lopen achter mij aan de woonkamer binnen. Ze zeggen niks, maar ik zie aan hen gezichten, dat ze het prachtig vinden. Ze gaan op de bank zitten en ik zie dat Milan er ook al zit. In zijn blote borst. Ik geef hem een verdrietige glimlach en hij geeft precies dezelfde terug.

"Oh mijn god! Ik vind het zo erg voor je!" zegt Jessie en samen net Fleur, huilen en knuffelen elkaar. Ze geven mij allebei een kus op mijn wang. Ik zie ons in de spiegel, die achter Jess hangt en zie mezelf staan. Ik schrik van mezelf, jezus ben ik dat? Er staat een niet opgefrist meisje, met grote wallen onder haar ogen en doffe ogen. Ze kijken mij aan. Ik draai me weer om, weg van dat meisje, die ik ben.

Sven geeft een kus op mijn voorhoofd. "Wij zijn er voor je, dat weet je hè!?" zegt hij en ook hij knuffeld mij. Deze keer krijg ik ook van Lucas en Finn een kus op mijn voorhoofd. Ik zie dat Finn tranen in zijn ogen heeft, maar hij houd zich sterk, hij houd zich sterk voor mij. "Gecondoleerd meid, waarom krijg jij alle ongelukken tocht altijd?" vraagt Lucas en hij balt zijn vuisten. Ik leg mijn handen erover heen, waardoor hij zich weer ontspant.

Daar staan ze dan, mijn vrienden. Ze kijken mij met medeleven in hun ogen aan. Sven geeft mij, rode rozen. Ik knik als bedankje, ik kan nu echt niet praten, maar Fleur pakt ze weer van mij 'af' en loopt de deur uit, waarschijnlijk gaat ze een vaas zoeken. Ze zeggen allemaal niks, omdat ze weten dat ik het zo even fijn vind. We gaan op de bank zitten. "Ik ben Milan" zegt Milan met gebroken stem. Iedereen zegt even snel zijn naam en dan komt Fleur weer binnen, met een dienblad. Op het dienblad staan broodjes, jus d'orange etc. Ze zet het dienblad op de tafel, en loopt naar Milan. "Hai, Fleur" zegt ze en ze schud de hand van Milan. "Hallo Fleur, ik ben Milan" zegt Milan zacht terug. We gaan allemaal aan tafel zitten.

Opeens horen we geluid uit de babyfoon, maar Sven staat al op. "Ik ga wel" zegt hij zachtjes en loopt naar boven. Wij eten gewoon door. Even later komt hij met Tess op zijn arm, de deur uit. Hij zet haar in haar babystoel en gaat weer aan tafel zitten. We eten allemaal weer rustig door, zelfs Tess.