One girl

hoofdstuk 15

Hoofdstuk 15

Eerst kijken al onze vrienden ons vol verbijstering aan, maar dan beginnen ze te juichen, behalve Sven. Die kijkt een beetje gekwetst. Sorry, maar we zijn alleen maar goede vrienden, denk ik bij mijzelf.

2 uur later, staan we weer aangekleed en wel buiten op de stoep, we gaan met zijn allen naar mijn huis. "Ik moet je iets vertellen, ik heb het vanmorgen niet verteld, omdat ik jouw dag niet wilde verpesten. Maar ik heb er nog eens nagedacht en.. ik vind dat je het moet weten" zegt Milan, als we naast elkaar lopen, fluisterend. "Wat dan" vraag ik nieuwsgierig. "Nou uhm.. jouw vader wordt morgen begraven en jouw moeder zei, dat je goed kon zingen, dus ik vroeg me af, zou je morgen op de begrafenis willen zingen?" vraagt hij heel voorzichtig en bang voor mijn reactie. Ik slik eerst, dan begin ik: "uh ja, ik denk dat ik wel wil zingen, maar komt mijn familie morgen al?!" vraag ik ongelovig en slik weer. "Ja" zegt hij. En dan zwijgen we allebei, totdat we thuis zijn.

"Wij gaan gamen" zegt Lucas "toch bro's". Iedereen stemt mee in, dus wij, de meiden, lopen naar mijn kamer. Tess blijft beneden met mama en de jongens. "Wisten jullie al dat de begrafenis morgen is?" vraag ik als we op mijn bed zitten. "Ja.." zeggen ze alle twee en dan zwijgen ze. "Ik denk dat ik al weet welk liedje ik ga zingen" begin ik "Evanescence van my immortal". "Ja, dat vind ik wel bij jou en jouw vader passen" zegt Jess en Fleur knikt bevestigend.

I'm so tired of being here
Suppressed by all my childish fears

Ik oefen verder, als de meiden hard hebben staan knikken als antwoord op of het goed was.

And if you have tot leave
I wish that you would just leave
Your presence still lingers here
And it won't leave me alone

These wounds won't seem to heal
This pain is just too real
There's just too much that time cannot erase

When you cried I'd wipe away all of your tears
When you'd scream I'd fight away all of your tears
I held your hand through all of these years
But you still have
All of me

Wanneer ik klaar ben met zingen en de tranen over mijn wangen rollen, begint iedereen te klappen. En met iedereen bedoel ik echt IEDEREEN. Mijn moeder, Tess, Milan, Sven, Lucas, Finn, Jess en Fleur. Ze hebben allemaal tranen in hun ogen en kippenvel op hun armen. Iedereen vond het prachtig. "Hockey, zingen, lekker, lief, leuk, aardig, je bent alles in een" roept Fleur uit. "Ja echt perfect" zegt Jess en ik geef hen een dikke knuffel. "De tafel is gedekt en ik heb Domino's bestelt, die kan er elk moment zijn, dus aan tafel" zegt Finn. Samen lopen we naar beneden.

'Ding dong, ding dong' de bel gaat. Milan loopt naar de deur, maakt hem open, pakt de pizza's aan, geeft hem geld en doet de deur weer dicht. Daarna zet hij de dozen op tafel en beginnen we lekker te eten.

Als we klaar zijn met eten, lopen mijn vrienden en ik naar boven. Boven aangekomen, zet ik Netflix aan. "Wat wordt het?" vraag ik. Omdat we met meer jongens zijn, die allemaal van horror houden, wordt het een horror film. "The shining" zegt Sven net een grijns. "Neeee, die is zooo eng!" zegt Jess en ik begin te lachen. De jongens gaan op de bank zitten. Ik leg heel veel dekens en kussens op de grond, waardoor we daar kunnen gaan zitten/liggen. Dan begint de film.

"Nee, niet doen" zegt Fleur bang, de film draait nog. "AHHH.." roep ik en ik verstop me achter de dekens. Milan is ondertussen op de grond naast mij gaan zitten en Jess naast Finn op de bank. Hij slaat een arm om mij heen. Ik kruip tegen hem aan. Uiteindelijk ben ik zo in slaap gevallen.

Ik word wakker in mijn eigen bed. Waarschijnlijk heeft Milan mij erin gedragen. Ik kijk even rond, Jess en Fleur liggen er nog. Dan kijk ik op de wekker. 6.04. Ik probeer weer verder te slapen, maar het lukt niet. Nou ja, dan loop ik maar naar beneden. Heel stilletjes loop ik op mijn tenen naar beneden. Beneden aangekomen, loop ik direct naar de keuken en maak een koffie. Daar heb ik nu even zin in. Ik ga aan tafel zitten en denk aan de begrafenis vandaag. Zachtjes begin ik te huilen.

Opeens gaat de deur voorzichtig open. Ik kijk niet om. Sven komt naast me zitten en vraagt: "gaat het wel?" terwijl hij dat vraagt, legt hij een arm over mijn schouders. Ik schud van nee en leg mijn hoofd op zijn schouders. Zwijgend streelt Sven over mijn haren, waardoor ik een klein beetje kalmeer. Als al mijn tranen op zijn, schuift Sven zijn stoel naar achter en maakt ontbijt voor ons. Samen eten we het op.

Na een tijdje, komt ook de rest naar beneden. Ze maken voor zichzelf een ontbijtje klaar en ook zij eten het zwijgend op.

Nadat we allemaal ons eten op hebben, begin ik af te ruimen. Lucas volgt al snel mijn voorbeeld. "Ik ga naar boven, me opfrissen voor vandaag" zeg ik, wanneer we klaar zijn met opruimen. Jess knikt en loopt met mij mee. De rest blijft zitten.

Jess en ik lopen naar boven, naar mijn kamer. Jessie doet mijn kast open en kijkt rond. "Dit is perfect voor vandaag" zegt ze en ze pakt een strak, simpel zwart jurkje van de plank. Ik knik en loop naar mijn 'schoenen afdeling'. Ik pak een paar hakken, waar achter een strikje op zit. Ook pak ik ondergoed en met de kleding in mijn armen, loop ik naar de badkamer.

Wanneer ik klaar ben en mijn kleren aan heb, loop ik de deur uit. Jess heeft ook een zwart jurkje en hakken aan. Ik knik goedkeurend naar haar en samen lopen we naar mijn kaptafel, in mijn inloopkast. Daar ga ik op het poefje zitten en doe mijn haren. Jess volgt mijn voorbeeld. Allebei hebben we een lage knot, die heel chique staat, gemaakt. Verder begin ik aan mijn make-up, omdat de outfit helemaal zwart is, doe ik bordeaux rode lippenstift op. En dan zijn we klaar. We lopen weer naar beneden.