One girl

Hoofdstuk 40

Hoofdstuk 40

Nadat we ontbeten hebben, gaan we naar het strand. Ik trek mijn jurkje uit en leg mijn spulletjes onder mijn handdoek. Hugo heeft ook zijn kleren uit en samen rennen we de zee in.

Hugo spettert mij helemaal onder, waardoor mijn haren ook nat worden. "Hugo!" roep ik en ik geef hem een boze blik, maar dat deert hem niet en hij gaat gewoon, lachend, door. "Is er iets, lieverd?" vraagt hij met een onschuldige lach. Ik kijk hem quasi-boos aan en probeer hem onder water te duwen, maar voordat ik ook maar enkele kracht achter mijn duw kan zetten, trekt hij mij het water in. Hij lacht het uit en gaat dan zelf ook kopje onder.

Onder water, geeft hij mij een klein kusje op mijn neus. Ik kan natuurlijk niet boos op hem blijven, dus ik begin hem terug te kussen.

Als we weer boven water zijn, klim ik uit het zwembad. Ik loop naar onze handdoeken en ga op een ligbedje liggen. "Wil je alsjeblieft mijn rug in smeren?" vraag ik aan Hugo. Hij knikt en smeert mijn rug voorzichtig in. Ik geniet van zijn warme handen op mijn lichaam, al duurt het niet zo lang. Ik pak glimlachend mijn telefoon en begin er een boek op te lezen. Veel snap ik er niet van, omdat ik me er telkens bewust van ben, dat Hugo dichtbij is.

~~~

Ik word wakker van twee handen die om mijn schouders geklemd zitten. "Hugo? Wat doe je?" vraag ik en ik open verbaasd mijn ogen. "Oh, jij bent Hugo niet" reageer ik verward, als ik zie dat het iemand anders is. "Sorry dat ik je wakker heb gemaakt, maar je bent heel erg aan het verbranden." Dan pas valt het kwartje. "Jij" zeg ik nijdig. "Ja ik ja, wil je mijn naam al weten?" vraagt hij. Ik schud geërgerd mijn hoofd en draai me weer om.

Dan voel ik zijn handen weer op mijn schouders, alleen deze keer zijn ze vettig. "Hallo? Wat dóé je?" vraag ik en ik leg er zoveel haat in, dat ik er zelf bijna van schrik. Hij kijkt mij onschuldig aan. "Ik zorg ervoor dat je geen kreeft wordt" antwoordt hij en ik zucht gefrustreerd. "Laat me nou eens gewoon met rust. Ten eerste heb ik een vriend, ten tweede zijn mijn moeder een zusje hier en ten derde, je bent mijn type niet."

Hij kijkt mij vragend aan, "je type niet? Ik ben iedereens type." Terwijl hij dat zegt, zie ik een scheve grijns om zijn lippen liggen. Ik kijk hem boos, nee woedend, aan en rol met mijn ogen. Ik pak mijn spullen bij elkaar en gooi ze in mijn tas. Dan loop ik weg, weg van hem.

Ik loop naar binnen. "Sukkel" mompel ik en dan ga ik aan een tafeltje zitten. Ik tuit mijn lippen, waar zou Hugo zijn?

Dan zie ik zijn bruine haren door de mensenmassa heen. Ik zwaai even naar hem en dan ziet hij mij ook. "Waar was je?" Waar was ik? Waar was híj? "Ja sorry, ik was aan het verbranden en aangezien ik niet zelf mijn rug in kan smeren, ging ik maar naar binnen" zeg ik op onschuldige toon. Het is maar half gelogen.

"Oké?" reageert hij, maar dan zet hij de twee cola voor ons neer. "Oh, daar was je dus. Ik was je al kwijt." Een gemompel is mijn antwoord en ik laat het er bij.

Na twintig minuutjes op mijn telefoon te hebben gelezen, komen mama en Lotte er aan. Ik spreid mijn armen en Lotte komt erin gerend. Ik glimlach naar haar en geef haar een kusje op haar kleine hoofdje.

"Ik hoop dat jullie genoeg vrije tijd hebben gehad voor vandaag, want ik heb geregeld dat we kunnen gaan duiken, over een uurtje" zegt mama en ze kijkt ons een voor een aan. "Duiken?" vraagt Lotte met haar enorm schattige stem. "Ja meisje, dan krijgen een buisje waar je door kunt ademen en dan gaan we visjes kijken" antwoordt mama haar vraag. Ik knik ter bevestiging.

"Leuk mam" reageer ik en ik geef haar een knuffel en een kus op haar wang. "Toch?" vraag ik aan Hugo en ik kijk hem aan. "Uhu" zegt hij en ook bij geeft mijn moeder een kus op haar wang. Ik glimlach, gewoon omdat ik het cute vind hoe mijn vriendje doet.

We lopen naar boven, naar onze kamer, om ons om te kleden. Ik trek een bikini uit de kast. Deze is babygeel, waarin mijn bruine huid goed in uitkomt. Hij heeft ingewikkelde bandjes bij de top, zodat hij goed blijft zitten.

Er overheen, trek ik mijn roze jurkje, met een haltertop. Ik vlecht mijn haar in, zodat het in een krans rond mijn hoofd ligt. Als laatste doe ik nog mijn gouden sandaaltjes aan.

Ik kijk naar Hugo, die zijn felroze zwembroek aandoet. Ik begin keihard te lachen en hij kijkt me even raar aan. Dan volgt hij mijn blik naar zijn zwembroek en dan begint hij te grijnzen.

"Vind je hem niet mooi?" vraagt hij, quasi-beledigd en zijn grijns wordt alsmaar groter. Ik schud met mijn hoofd en zeg: "jawel, alleen ik had nooit gedacht dat jij ooit een roze zwembroek aan zou trekken. Neon roze welteverstaan." Schouderophalend zegt hij: "ik dacht dat jij hem wel leuk zou vinden, dus ik heb hem speciaal voor jou gekocht." Ik trek hem in een knuffel, nog steeds hoofdschuddend.

Hij trekt nog even een zwart t-shirt aan en dan lopen we naar beneden. Als we beneden zijn, kijk ik even om me heen, maar mama en Lotte zijn nergens te bekennen. In geen velden of wegen.

Ik haal mijn schouders op en we wachten. We wachten één minuut, vijf minuten, zes minuten en na acht minuutjes zijn ze er eindelijk. "Waar waren jullie? We moeten snel gaan" zeg ik, terwijl ik al voor me uit begin te lopen. "Sorry schat" zegt mijn moeder en samen stappen we het busje in. Hij leidt ons naar het strand.