One girl

Hoofdstuk 42

Hoofdstuk 42

Het is vandaag woensdag 31 augustus, vandaag is papa jarig. Om niet aan papa te denken, gaan we vandaag heel veel dingen doen. Niet dus. Vandaag gaan we alleen maar een beetje aan het water zitten en niks doen. Dat wordt dus een lekker dagje bruin worden en huilen.

"Lieverd, ik heb een cocktail voor je gehaald. Het is 'Sex on the beach, die vind je toch lekker?" vraagt Hugo aan mij. Ik kijk hem droog aan. "Tuurlijk vind ik die lekker, wie vindt hem nou niet lekker?" kaats ik hem terug. Sorry, maar vandaag mag het. Ik kan er ook niks aan doen dat papa dood is. Hugo negeert het dat ik zo kortaf doe en geeft mij mijn drankje.

Na een tijdje heb ik er al vijf op en dan zegt Hugo: "is het niet tijd dat je stopt met alcohol drinken? Het is pas 4 uur 's middags, ik wil niet dat je gaat comazuipen." Ik draai me met een ruk naar hem toe. ''Houd je mond en laat mij gewoon," zeg ik woest. Hij kijkt mij bezorgd aan.

"Nee ik laat je niet met rust, je bent mijn vriendin dus ik moet voor jou zorgen en op dit moment ben jij niet goed bezig. Ik weet dat je vader vandaag jarig is, maar dit is wel een beetje overdreven." Verdomme! Nu is hij echt te ver gegaan, maar op dit moment heb ik geen zin om hem te slaan, ik heb zin in een drankje. Zonder nog iets te zeggen draai ik me om en Hugo houdt mij niet tegen. Ik loop naar de bar en bestel iets zwaarders. Wodka.

"Hé knapperd, zit je in de problemen ofzo?" vraagt een stem die ik op dit moment niet wil horen. "Rot op," reageer ik kwaad, maar hij luistert niet. "Serieus, waarom zit je om 5 uur 's middags wodka te drinken?" gaat hij gewoon door. "Ik meen het, rot op," zeg ik nog een keer en ik houd mijn tranen in.

Hij hoeft niet te weten dat dit een kut dag is. "Mag ik al je naam weten?" zeurt hij ongestoord verder. "Nee," zeg ik simpel.

"Kelly, zit je nu serieus aan de Wodka. Stop met drinken!" schreeuwt mijn - op dit moment - verschrikkelijk irritante vriendje. Verdomme, hij moet echt alles verpesten hè?

"Dus, Kelly huh?" vraagt de jongen-zonder-naam. Ik sla mijn ogen ten hemel, maar negeer hem wel. "Jezus, rot nou eens op," schreeuw ik naar Hugo, die er ondertussen bij is komen staan. "Nee." Nee? NEE? Dit was de druppel. Ik sta wankelend van mijn stoel op en loop naar hem toe. Ik gooi mijn drankje recht in zijn gezicht. Terwijl ik hem hoor vloeken, ren ik - wankelend - naar de uitgang van ons hotel. Ik pak de eerste de beste bus die voorbij komt en die naar het strand gaat. Ik betaal de buschauffeur en zoek een plekje. Ik voel dat er iemand naast mij komt zitten, maar ik blijf recht vooruit kijken, ook al voel ik zijn ogen op me branden.

Na een tijdje sta ik geïrriteerd op en loop het strand op. Daar zoek ik een barretje en ga er aan zitten. Voor de tweede keer vandaag, bestel ik een Wodka.

"Dat zou ik niet doen, Kelly," hoor ik de irritante stem van net zeggen. Ik draai me nep-glimlachend om naar hem en kijk hem recht in zijn ogen aan. "Dat maak ik zelf wel uit, uh," zeg ik en ik kijk hem vragend aan. "Liam," maakt hij mij grijnzend af. "Dus je bent wel geïnteresseerd in mij, anders zou je mijn naam niet vragen." Ik kijk hem nog steeds glimlachend aan. "In feite vroeg ik het ook niet aan je en ik vond dat ik jouw naam ook wel mocht weten, nadat je achter mijn naam kwam."

Hij slaat zijn belachelijk mooie ogen ten hemel.

"En nu laat je me met rust," zeg ik zeker van mijn zaak en ik draai me weer om. Ik voel zijn warmte naast me. Godverdomme, waarom luisteren jongens nooit?

"Prima, dan niet."

•••

Nadat ik dronken werd, rolden de tranen vanzelf over mijn wangen. Liam heeft mij zonder ook maar één enkele vraag gesteld te hebben, gesust. Hier zit ik dan, een meisje met blonde haren en blauwe, waterige ogen. mijn gezicht is rood en opgezwollen en de armen van Liam zijn om me heen geslagen.

Nadat ik zoveel heb gehuild, was ik al iets minder dronken en nu zijn mijn gedachten weer helemaal nuchter. Ik zit hier, met een vreemde jongen, terwijl ik een vriendje heb en gehuild te hebben. Dit gaat niet goed! Abrupt stap ik uit zijn armen en hij kijkt mij verbaasd aan. "Dat-dat was wel genoeg vriendelijkheid voor vandaag. Je kunt nu gaan," zeg ik en hij kijk mij met grote ogen aan. "Je zegt niet eens bedankt?" vraagt hij spottend. Ik kijk hem droog aan en zeg dan: "bedankt." Hij rolt met zijn ogen. "Ik laat je nu niet alleen gaan. Kom, dan gaan we samen naar het hotel. Je moeder zal wel ongerust zijn," zegt hij lief en ik schud hevig mijn hoofd.

"Ik wil niet met jou naar het hotel."

Hij tuit zijn lippen en komt op mij afgelopen. Hij gooit mij over zijn schouders en ik kijk verontwaardigd naar zijn rug. "Laat me los, sukkel," schreeuw ik kwaad, terwijl ik op zijn rug bons, maar hij geeft geen kik. "Verdomme Liam, laat me los zei ik." Weer negeert hij me en de hele wandeling naar de bus, heb ik hem geslagen. Dan laat hij mij los.

"Ik hoop dat jouw rug nu bont en blauw is, nu ga ik," zeg ik en ik wil weglopen, maar een hand om mijn pols houdt mij tegen. Ik rol met mijn ogen en geef een ruk, maar hij komt niet los. Waarom moeten jongens altijd zo sterk zijn?

Wanneer hij een ruk geeft, val ik struikelend in zijn armen en zo begeleidt hij me de bus in. Ik geef het niet op en probeer los te komen uit zijn greep, maar het lukt niet. "Kelly, doe rustig, er zijn hier ook nog andere mensen," fluistert hij in mijn oor, maar ik reageer niet. Ik geef nog een ruk en nog één. Ik schrik dan ook als hij me opeens los laat. "Doe je nu rustig?" vraagt hij alweer op fluisterende toon in mijn oor. "Ik ben rustig," kaats ik terug en dan ga ik op een plekje zitten naast een vrouw met een hondje. Nu kan hij niet naast me komen zitten en voorin zijn ook geen plekken meer over, dus ben ik als eerste de bus uit. Ik grijns kwaadaardig en negeer alles om me heen.