One girl

hoofdstuk 23

Hoofdstuk 23

Het is vrijdag, zoals gewoonlijk gaat mijn wekker op mijn telefoon af. Ik kleed mezelf snel om en geef de slapende Milan een kusje op zijn voorhoofd, maar ik blijf nog even naast hem staan. Hij is zo knap, bedenk ik me. Dan loop ik naar de deur, met al mijn spullen in mijn handen loop ik de deur uit, opweg naar mijn eigen kamer.

Wanneer ik net in mijn kamer wil stappen, hoor ik de normale 'wekker' van school afgaan. Ik glimlach in mezelf, omdat ik het precies goed heb berekend. Ik loop verder mijn kamer in en zie dat ook Luna, Jente en Luca wakker zijn. Wacht! Jente? "Hee, Jente! Ik dacht dat je deze hele week bij Martijn zou logeren?" zeg ik verbaasd. Martijn is Jente's vriendje, vandaar dat ik haar deze hele week nog niet heb gezien op onze kamer.

"Nee, het is uit" zegt ze verdrietig. Ik loop naar haar toe. "Sorry, dat wist ik niet. Wat kut voor je" zeg ik gemeend. Ze knikt verdrietig, "je kon het ook niet weten, hij is een lul" zegt ze, nu ietsjes bozer. "Ja, hij is het niet waard" zeg ik met een frons tussen mijn wenkbrauwen tegen haar.

Ik loop door naar de badkamer, aangezien daar nu niemand is, en doe mijn dagelijkse make-up op: concealer, bronzer, mascara, een beetje blush en ik kleur mijn wenkbrauwen in. Perfect. Dan loop ik terug naar mijn kamer, naar mijn bureau, en stop mijn boeken in mijn tas. Gelukkig hoef ik er maar 3 boeken in te doen, want we hebben de eerste 2 uur biologie, dan 2 uur training, daarna hebben we wiskunde, dan Frans en daarna zijn we alweer uit.

Samen met mijn vriendinnen, loop ik naar de aula. Ik kijk de aula rond en zie dat Aron, Milan en Lars aan een tafeltje rechts in de hoek zitten. Met zijn vieren lopen we er naartoe en gaan aan de tafel zitten. Ik heeft eerst Milan een kus en ga dan mijn ontbijt halen. Mmm.. Lekker, pap. Proef het sarcasme...

"Hey, Kel, we hebben een nieuwe wiskundedocent hè" zegt Luna opeens tegen mij. Dat werd eens tijd. "Oh, knap?" vraag ik aan haar. Ze begint te lachen. "Typisch" zegt ze "ja, hij is best wel een lekkerding. Misschien is het iets voor Jente?" vraagt ze, en ze kijkt met een denkende blik, Jente aan.

Fijn, daar komt Jeske weer aan. Kijken wat ze nu weer in petto heeft. "Kijk eens aan, wie hebben we daar? Onze anorexiapatiënte" zegt ze bitchy en ze lacht gemeen. Haar schoothondjes lachen met haar mee. "Wat moet je?" vraag ik emotieloos aan haar. "Oh, van jou hoef ik niks, maar wel van die lekkere vriend van je" zegt ze, nog steeds gemeen, en ze slaat haar arm om Milan heen. "Raak me niet aan" zegt Milan boos en hij slaat de arm weer van zich af. "Tsss..." zegt Jeske kwetsend en ze loopt weer weg.

Ik ren de aula uit, naar ons lokaal en ga alvast naar binnen. Zelfs de docent is er nog niet. Oh, daar komt hij aan. Hij is inderdaad best lekker. "Uh.. hallo?" zegt hij een beetje verlegen. Ik glimlach naar hem, maar tevergeefs te tranen stromen alsnog over mijn wangen. Hij komt naast me zitten en slaat een arm om mij heen. "Stil maar meisje, het komt wel goed" zegt hij, heel lief van hem. Het is me allemaal te veel geworden, eerst mijn vader, dan Hugo en als laatste heb ik die bitch van een Jeske achter mij aan. Ze blijft me maar volgen!

"Huil maar even goed uit" zegt hij en ik schrik uit mijn gedachten. Ik kalmeer een beetje. "Kun jij me vertellen hoe je heet en wat er is gebeurd?" vraagt hij, met een zachte, mooie, hese stem. Het valt me nu pas op, dat hij super mooie ogen en een mooie stem heeft. Kelly, je hebt een vriendje, zo mag je niet denken.

"Ik ben Kelly en nee dankje, ik vertel liever niet wat er is" zeg ik. Hij knikt een keer en denkt na. "Het is niet goed om je gevoelens op te kroppen, Kelly. Je kan mij vertrouwen, ik heb een geheimhoudingsplicht", "gaat het over je familie? Liefdesverdriet? Iets anders?" hij blijft maar vragen stellen. Ik weet dat hij het goed bedoelt, heel lief van hem enzo, maar ik ben niet zo'n open boek, weet je wel.

"Nee, nee dankje. Ik heb nu geen behoeft om daarover te praten" zeg ik. "De deur staat altijd open hè, dat je dat maar weet!" zegt hij en op dat moment gaat de bel. Een voor een stromen de kinderen naar binnen. "Oh mijn god, Kelly! Waar zat je?" schreeuwt Luca door het klaslokaal. "Uhh.. gewoon hier" zeg ik tegen haar. Ze kijkt me onderzoekend aan, maar haalt uiteindelijk haar schouders op. Ze begint mij een verhaal te vertellen, maar ik luister maar met een half oor. De hele dag zeg ik niet veel meer.

Na het avondeten, besluit ik even te gaan hardlopen. Ik trek een mintgroen Adidas broekje aan en een zwarte Adidas sportbh. Ook trek ik mijn zwarte Adidas hardloopschoenen aan en stop ik mijn oortjes in mijn telefoon. Ik pak het hoesje voor mijn telefoon, plak hem om mijn arm en stop mijn telefoon erin. Dan begin ik een stukje te rennen.

Uiteindelijk kom ik weer bij het laatste sportveld aan en ik ga daar op de grond zitten. Ik zit op het gras en begin automatisch gras uit de grond te plukken. Ik staar maar wat voor me uit en opeens rolt er een traan over mijn wang. Al snel volgt de rest ook en zit ik stil te huilen. Ik zit daar helemaal maar dan ook, helemaal alleen.

Ik denk aan wat er allemaal is gebeurd in een week. Eerst leerde ik Luna, Luca en Jente kennen. Toen ook Hugo. Daarna kwam ik overal in de school en aula die bitch tegen, Jeske. Maar ik heb ook weer andere vrienden gemaakt, zoals Aron en Lars. Natuurlijk zit ik nu ook in de meisjes B2 en mocht ik selectie doen voor de meisjes B1.