One girl

hoofdstuk 3

Hoofdstuk 3

Als we klaar zijn met eten, ren ik even snel de trap op. Ik pak mijn zwarte tas en gooi daar even snel mijn zonnebril in, voor het geval dat, tampons, mijn oplader, mijn portemonnee, mijn telefoon en mijn sleutels. De rest zit er altijd standaard in. Ik ren weer naar beneden. "Mam, is het goed als wij naar de bios gaan?" vraag ik, maar ik weet het antwoord toch al, dus eigenlijk hoef ik het niet te vragen. "Ja tuurlijk, hier heb je twintig euro. Voorzichtig doe hè, meiden" zegt mijn altijd-bezorgde-maar-lieve-moeder. "Dank je mam, je bent een schat" zeg ik oprecht gemeend en Jess en ik lopen naar onze fietsen.

Als we zijn aangekomen, het is maar 10 minuutjes fietsen, zijn we er. We zetten onze fietsen in de fietsenstalling. De fietsenstalling is helemaal leeg, op een groepje jongens na. Ze fluiten. "Jeetje, kunnen jongens nou een nooit normaal doen?!" zegt mijn vriendin met rollende ogen. We lopen, de opmerking negerend, naar binnen.

"Kom, we gaan wat te vreten scoren!" zegt mijn vriendin blij, als we de kaartjes hebben gekocht. Het fijne aan Jess is, is dat ze van eten houdt. Dat kan ik wel waarderen, want ik ben ook een enorme vreetzak. Glimlachend om Jess' opmerking loop ik naar de 'bar'. We bestellen veel eten en drinken en lopen de zaal in.

"Leuke film" zegt Jess, als we uit de zaal lopen. "Ja, maar zoveel seks had ik niet verwacht" zeg ik lachend. Als je met Jess een romantische film gaat kijken, ben je al snel melig, want je kunt niet serieus zo'n film met haar kijken. Dat is waarom ik van haar houd. Wanneer ik dat zei, van die seks, heeft Jess al een slok van haar cola genomen. Proestend, spuugt ze het weer uit, gelukkig wel in de prullenbak.. Als ik dat zie, begin ik keihard te lachen en ook Jess lacht zich kapot. Alle mensen kijken ons raar aan, maar dat boeit ons niet, we lopen gewoon verder.

Weer fluit een groepje jongens naar ons. Als ik kijk, zie ik dat het het groepje van net is. "Hey chickies, kom eens hier" zegt een van de jongens. Jess kijkt me vragend aan en ik knik. Samen lopen we vol zelfvertrouwen naar het groepje jongens. "Heeft er iemand God's nummer, want er zijn zojuist twee engeltjes uit de lucht gevallen" roept een jongen. Tegelijkertijd kijken Jess en ik elkaar aan en rollen met onze ogen, waardoor we weer keihard lachen. "Zozo, de meiden hebben lol" zegt een jongen geïrriteerd met een wat arrogante ondertoon. "Jep, goed gezien" zegt Jess bitchy terug. "Nou nou, niet zo gemeen he. Zullen we naar buiten gaan?" stelt een andere jongen voor. We knikken allemaal en lopen samen naar buiten.

Als we bij een bankje zijn aangekomen, waar maar 3 mensen kunnen zitten, gaan de 3 jongens meteen zitten. "Ja, nu moeten jullie wel op schoot" zeggen 2 jongens tegelijk. "Ik moet niks en ik zou wel even jullie namen willen weten" zeg ik bijdehand en ik blijf staan. "Nou ik heet Lucas" zegt de jongen die net arrogant was. Hij zit helemaal links van het bankje en heeft blond kort haar en grijze ogen. Ik vind hem niet zo knap en als ik zo naar Jess kijk, denk ik dat zij hem ook niet knap vind, want ze kijkt een beetje ongeïnteresseerd naar hem. Nu begint de middelste jongen praten, die net voorstelde om naar buiten te gaan.

"Ik ben Sven" zegt hij. Hij is wel knap, niet zo knap als Menno, maar ik geef toe dat hij knap is. Hij heeft bruin, kort krulletjes haar en hele mooie blauwe ogen. In zijn ogen staat een ondeugende blik. "En ik ben Finn" zegt nu laatste jongen. "Oh, ik ben Jess" zegt Jess, ze is duidelijk geïnteresseerd in hem. Ondertussen ben ik hem aan het bestuderen. Bruin haar, hij is voor de ik-kom-net-uit-bed-look gegaan, want het zit heel warrig, maar dat heeft wel iets. Hij heeft bruine ogen, ik zie niks speciaals in zijn ogen. Hij lijkt me wel aardig. "Hoi, ik ben Kelly" zeg ik vol zelfvertrouwen. Ik weet dat ik niet lelijk ben ofzo.

We hebben een beetje gechilld, als het alweer 12.00 u is. De jongens waren aardiger dan dat ik dacht. Ze waren wel een beetje op meidenjacht, merkte ik al. We hebben ook al nummers uitgedeeld. "Jessie, we moeten nu echt gaan, morgen hebben we een invalwedstrijd bij de dames 1, weet je nog?" Zeg ik ongeduldig. "Oh, welke sport?" vraagt Finn. "Hockey" zegt Jess. "Als jullie ons de tijden geven, dan komen wij wel even kijken" zegt Finn met een knipoog naar Jess. "Hoho, spreek voor jezelf, maat" zegt Sven nu lachend. Al snel lachen wij mee. "Nee wij gaan wel mee, he Lucas?" zegt hij als we allemaal uitgelachen zijn. Zonder op zijn antwoord te wachten kijkt hij ons weer aan. "Nou? Hoelaat?" dringt hij een beetje aan. "Kwart voor 11" zeg ik nu met een glimlach. Hij knikt. We nemen afscheid van de jongens en fietsen naar huis.