One girl

hoofdstuk 19

Hoofdstuk 19

"Oh my god! You were amazing, babe!" schreeuwt Luca in mijn oor, "jaja, rustig, niet zo kwijken"
(A/N kwijken is Brabants voor schreeuwen) zeg ik, terwijl ik een barstende koppijn op voel komen. "Hier heb je mijn water" zegt Milan, wij horen echt bij elkaar, hij weet gewoon wat ik denk! "Thanks" zeg ik en ik drink het flesje gulzig leeg.

"Wil je he... Godverdomme, kutwijf!" schreeuw ik tegen het meisje die voor mij staat. Net toen ik wilde vragen of Milan zijn flesje terug wilde, gooit er een meisje koffie over mij heen. "Oh sorry, ik zag je even niet staan" zegt het meisje bitchy. Blijkbaar is ze jaloers op mijn goede hockeykunsten. Ze zet een fake lach op en probeert om te draaien, maar ik hou haar tegen en ik pak haar pols vast. "Don't you dear!" zegt ze nu heel boos. Ik glimlach even naar haar "oh sorry, ik zag je even niet staan" immiteer ik. Ze kijkt me even vragend aan, ze weet namelijk niet wat ik bedoel, wat ik op zich wel snap, omdat ik mijn plan nog niet heb uitgevoerd. Ik geef een harde duw en ze valt op de grond, met een harde klap komt ze op haar kont neer, waarschijnlijk is ze op haar stuitje gevallen. Om mijn mond, vormt zich een zelfgenoegzame grijns.

"BITCH!" schreeuwt ze nu heel woedend tegen mij, "IK KRIJG JE NOG WEL" roept ze daarna, maar ik ben al van haar weg gelopen. Ik loop naar onze kamer en maak de deur open.

"Oh mijn god, Kelly! Gaat het wel? Laat eens zien" zegt Luca bezorgd als ik op onze kamer aankom. Ze waren alvast terug gelopen. "Ja het gaat wel" zeg ik, maar eigenlijk doet het echt super veel zeer. "Kom hier" zegt ze en ze begint mijn wond te verzorgen. "Jij wil later zeker iets in het ziekenhuis doen, of niet soms?" vraag ik aan haar, als ik haar  systematisch te werk zie gaan. "Ja klopt" zegt Luca, "nadat mijn oom aan een hartaanval is overleden, wilde ik graag mensen hun levens redden." Met een verdrietige glimlach rondom haar lippen vertelt ze mij dit. Ik begrijp haar wel, nu wat er met mijn vader is gebeurd.

---

Ik pak mijn spullen alvast bij elkaar, voor morgen, onze eerste schooldag. Ik heb eerst wiskunde, dan Engels, dan 2 uur hockey training en daarna nog 2 uur Nederlands, zin in! Hoor het sarcasme.. Wanneer ik daar klaar mee ben, trek ik mijn pyjama aan. En in plaats van dat ik in bed ga liggen, loop ik stiekem naar Milan's kamer toe. Hij had tegen mij gezegd, dat hij alleen op de kamer lag. "Milan?" fluister ik zachtjes, terwijl ik op zijn kamerdeur klop. Ik wil net nog een meer kloppen, als de deur open gaat. "Kelly? Wat die je hier? Kom binnen" antwoordt hij en hij laat mij binnen.

"Mag ik bij jou komen slapen? Ik wil nu even niet met die andere meiden zijn" zeg ik en ik kijk hem met grote, vragende ogen aan. "Natuurlijk" zegt hij en hij begint mij allemaal kusjes over mijn hele gezicht te geven. "Ik zet de wekker wel een kwartier eerder dan normaal, dan kun jij weer rustig naar je eigen kamer lopen morgen" zegt Milan. Ik knik en ga in zijn bed liggen.

Milan gaat ook in bed liggen, ik kruip lekker tegen hem aan. Zo blijven we een tijdje liggen, tot onze ogen zwaarder worden en we uiteindelijk in slaap vallen. Ik droom dat Milan en ik in het vliegtuig zitten en de vliegtuigramp van mijn vader herhaalt zich telkens, tot ik gillend en shakend in mijn bed lig en Milan mij wakker maakt. "Gaat het wel? Je was helemaal aan het shaken!" vraagt Milan bezorgt en hij pakt een washandje. Hij maakt hem nat en legt hem op mijn voorhoofd. Ik kan alleen maar huilen en uiteindelijk zijn we weer in slaap gevallen.

"Schat, de wekker gaat, je moet eruit" zegt Milan en hij schudt mij zachtjes wakker. "Nee, niet weggaan papa, ik hou van je" mompel ik slaapdronken en dan word ik weer gillend wakker. "Niet doen Kelly, niet aan denken" fluistert Milan geruststellend. "Je moet eruit, we moeten vandaag naar school." "Oké" zeg ik en ik stap met veel moeite mijn bed uit. Milan geeft mij een snelle knuffel en een lange kus op mijn mond en dan moet ik echt naar mijn kamer toe.

Ik pak het eerste beste setje kleren die ik gevonden heb, uit mijn kast en neem ze mee naar de douche. Daar begin ik te douchen en kleed ik mezelf aan. Als ik in de spiegel kijk, om mezelf op te maken, schrik ik van het beeld die ik zie. Het meisje heeft rode, behuilde ogen en dikke wallen onder haar ogen. Verder ziet ze heel bleek. Ik doe best veel make-up op, zodat je er niks meer van ziet en pak dan mijn tas. Op het moment dat ik weg wil gaan, hoor ik de Luna wakker schrikken. "Hoelaat is het?" vraagt ze. "Over vijf minuten moeten we ontbijten" zeg ik. "Oh shit! Gaat het trouwens wel?" vraagt ze. Ik haal mijn schouders op en loop dan snel de deur uit. Dat is dus waarom ik er gisteravond geen zin in had. Ik wist dat ik nachtmerries zou krijgen.

Als in in de aula kom, ja daar moeten we ook ontbijten, zie ik Milan al zitten. Ik loop eerst even langs de bar, haal een koffie en loop dan door naar Milan. Ik ga naast hem zitten. "Gaat het al wat beter?" vraagt hij bezorgd, ik knik en neem een slok van mijn koffie. Ik voel hem in mijn keel en gehemelte branden, maar dat boeit me nu even niet. "Hier, je moet wat eten" zegt hij en hij schuift zijn dienblad naar mij toe. Ik schud mijn hoofd en schuif hem weer in zijn richting. Op dat moment komt die bitch van gisteren weer langs lopen.

"Kijk eens aan, Kelly heeft anorexia" zegt ze vals en ze lacht bitchy, haar achtervolgers lachen heel hard mee. Ik weet niet hoe ze mijn naam kent, maar dit pik ik niet. Die bitches zijn echt gemeen.