One girl

Hoofdstuk 43

Hoofdstuk 43

De bus stopt recht voor ons hotel en ik probeer zo snel mogelijk door de mensenmassa die in de bus zit, te komen. Het lukt en dan sta ik buiten, te grijnzen welgezegd. Ik loop rustig ons hotel binnen maar dan word ik weer tegengehouden door Liam. "Verdomme Liam, laat me nou een met rust," schreeuw ik in zijn oor, omdat ik half tegen zijn gespierde borst aan sta.

"Nope," zegt hij simpel en hij trekt mij nog steviger tegen zich aan. Dit vind ik niet leuk, totaal niet. Of toch wel? "We gaan nu naar mijn kamer en daar ga jij mij alles uitleggen over vandaag. Ik kan je dwingen als je niet wil gehoorzamen." Meent hij dit, of maakt hij maar een grapje. Ik denk het laatste en kijk hem recht in zijn ogen aan.

"Nee, dat ga ik dus mooi niet doen," zeg ik vastberaden en ik kijk weer koppig weg. Hij zucht en gooit mij dan weer over zijn schouder. Ik begin te gillen, maar ik stop al snel als Liam mij begint te strelen, op mijn kont nog wel. Ik begin te stotteren, terwijl ik iets probeer te zeggen. ''St-stop, Liam, ik-ik, ik heb een vriendje.'' Hij stopt gelijk en in alle stilte lopen we naar zijn kamer. Ik weet gewoon dat hij al die tijd een grijns om zijn gezicht had zitten. Lul.

Hij gooit zijn deur open, loopt naar binnen en doet hem dan weer dicht en hij doet hem op slot. Ik begin me nu echt mateloos te irriteren aan zijn gedrag. Hij zet me neer op zijn bed en gaat tegenover mij zitten.

"Wat?" vraag ik boos aan hem, als hij mij een tijdje aan blijft kijken. Ik zei toch dat hij me irriteerde? "Nou," begint hij, "komt er nog iets van?" "Ik zei toch al dat ik je niks ging vertellen," vertel ik hem koppig. "Je krijgt nog één kans" reageert hij en ik houd koppig mijn mond dicht.

"Goed, jouw keuze."

Hij gaat op mij zitten en pint mijn armen boven mij op het bed. Ik kijk hem expres niet aan en dan legt hij twee vingers onder mijn kin, zodat ik hem wel aan móét kijken.

"Ga je me nu wel dingen vertellen?" vraagt hij met een spottende toon. Ik schud hevig van nee en op dat moment begint hij me overal te kietelen. Jammer voor hem dat ik daar tegen kan en hij kan mijn zwakke plek ook niet vinden - wat mijn voeten zijn. "Verdomme Kelly, ik had kunnen weten dat je daar niet tegen kan," zegt hij, bijna wanhopig. Ik begin me nu toch wel een heel klein beetje schuldig te voelen. Ik bedoel, wat? Hij dwingt me om iets te vertellen, terwijl ik dat niet wil. Maar hij is zo wanhopig en bezorgd. Misschien moet ik het hem maar toch wel vertellen. NEE, toch niet.

Verdomme, ik word zo nog gek! Ik kreun van mijn gedachtegang en als Liam mij een klein kusje op mijn wang geeft, ben ik weer terug in de werkelijkheid. Ik kijk hem boos en verward tegelijk aan.

"Sorry, je was heel ver weg en ik wacht nog steeds op antwoord," zegt hij verontschuldigend. Ik sla mijn ogen ten hemel en kijk de kamer rond. Overal liggen kleren, vies en schoon. Hij is dus een chaoot. Hij draait mijn hoofd weer om en kijkt me dan geamuseerd aan. "Ik weet een nieuwe manier om je te laten praten," zegt hij grijnzend, waardoor ik een klein beetje bang word. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en dan geeft hij mij een kusje op mijn voorhoofd. Hij gaat verder met een spoor van kusjes geven naar mijn wang, neus, ander wang, kin en uiteindelijk in mijn hals en ik kan me niet wegdraaien.

"Stop, alsjeblieft," zeg ik smekend tegen hem en hij luistert voor een keer. "Ik luister," dringt hij aan, maar ik negeer hem. Ik wil er niet over praten, zelfs niet aan denken. Het doet teveel pijn en ik voel hoe de tranen achter mijn ogen prikken. Ik probeer me sterk te houden en dwing de tranen om terug te gaan. Dan kust Liam mij weer.

Zo gaat het allemaal nog een tijdje door, maar ik weiger op te geven. De tranen biggelen inmiddels wel al over mijn wangen, maar Liam kust ze allemaal weg. Ik haat het dat hij mij kust, ik heb verdomme een vriendje en hij weet dat maar al te goed.

Ik weet niet hoe, maar uiteindelijk ben ik gewoon in slaap gevallen. We hebben dus allebei verloren.

•••

"Kel, wakker worden. Je moet ontbijten, aangezien je gister ook al je avondeten hebt overgeslagen," hoor ik een bezorgde stem zeggen. Ik kreun als antwoord en open dan voorzichtig mijn ogen. Ik lig in het andere bed, dan waar ik gisteren op lag. Ik zie dat Liam zijn shirt uittrekt, om een ander aan te trekken. Ik wend mijn ogen af en stap uit bed.

"Wil je douchen? Ik zal niet kijken," zegt Liam en hij kijkt mij vragend aan. Ik schud mijn hoofd en ik wacht niet op hem totdat hij klaar is. Ik loop gewoon de kamer uit, terwijl ik Liam mijn naam nog hoor roepen. Ik negeer het en loop zo rustig mogelijk naar de ontbijtzaal, waar ik mijn ouders en Hugo zoek. Ik zie ze ergens in een hoekje zitten en ik loop erop af.

"Kelly," hoor ik mijn zusje verast roepen en ze slaat haar tere armpjes om mij heen. Ik glimlach naar haar en geef haar een kusje. Dan kijk ik op en zie de rode ogen van Hugo op mij branden. Ook glimlach ik naar hem, als is deze glimlach droevig en moet ik moeite doen om me niet in zijn armen te werpen.