One girl

hoofdstuk 29

Hoofdstuk 29

Ik doe net of ik geïnteresseerd zit te luisteren, maar stiekem vraag ik me af wat voor lied het zou zijn. Hopelijk niet iets wat heel awkward is ofzo. "Wat is het antwoord op deze vraag, mevrouw Verstegen" vraagt de docent. "Uhh" begin ik, dan hoor ik Luca fluisteren, "1558". Ik geef het antwoord en de docent kijkt mij vragend aan. Ik glimlach erachteraan en dan draait hij zich weer om, om zijn uitleg af te ronden.

Ik scheur een papiertje uit mijn schrift en schrijf er iets op;

Thanks babe, vanaaf bios? X

Ik geef het aan haar en bijna direct daarna knikt ze zachtjes met haar hoofd. Mooi, kunnen we Magic Mike XL kijken.

Na een lange dag, zijn we eindelijk klaar. Geen school meer vandaag. Geen hockey meer vandaag, heerlijk. Ik douche even, omdat ik net hockey training heb gehad en trek een zwarte Hollister joggingbroek aan, met een grijze trui van Milan. Daaronder trek ik mijn rode Assics aan. In mijn haar maak een rommelige knot en zo loop ik de deur uit, opweg naar de supermarkt.

In de winkel koop ik een bruisbal, shampoo, douchegel, een honingmaskertje, een kleimaskertje, bodybutter, bodyscrub, gezichtsscrub, een dagcrème en nachtcrème ineen en heel veel chocolade voor Luna. Wanneer ik heb betaald loop ik door naar het ziekenhuis.

"Hee, Kel" hoor ik iemand van achteren roepen. Ik draai me om en zie Merel staan, een meisje uit mijn klas. Ik zwaai even naar haar en ze komt met een huppelloopje naar mij toegelopen. "Ook opweg naar Luna?" vraag ik aan haar, "ja." Zwijgend lopen we beide verder.

Pas als we bij het ziekenhuis zijn aangekomen praten we weer tegen elkaar. "Weet jij op welke kamer ze ligt?" vraag ik aan haar. "Nee, maar we kunnen het wel even vragen" antwoordt ze met fronsende wenkbrauwen. Samen lopen we naar de balie.

"Hii, wat kan ik voor jullie doen?" vraagt de receptioniste met een vriendelijke glimlach. "Uh, wij zoeken een meisje die vanmorgen is binnengebracht" zeg ik, "oké, hoe heet ze?" ze kijkt ons vriendelijk aan. "Luna Deaart" zeg ik vriendelijk terug. "Kamer 218, succes en sterkte" zegt ze gemeend en ik schenk haar een glimlach.

Merel en ik lopen de kamer binnen en volgens mij hebben we geluk gehad, want óf iedereen is al geweest, óf iedereen is net weg. Ik zie dat Luna wakker is en ik geef haar mijn cadeautje, die inmiddels al is inpakt.

Ze grijnst en zegt: "ah, dankje, dit is echt heel lief." "Graag gedaan en trouwens ik moet jou bedanken, niet jij mij. Ik vind het echt lief wat je hebt gedaan. Je verdient het cadeautje." Wanneer ik dat zei begint ze het cadeau uit te pakken.

Als eerste haalt ze er de 3 chocoladerepen uit, ze grijnst weer. Daarna pakt ze de maltesers en de rest van de cadeautjes eruit. "Bedankt" zegt ze nog een keer, maar die wuif ik met mijn hand weg.

"Als je het niet erg vind, ik moet nu eigenlijk weg..." zeg ik, een beetje voorzichtig en afwachtend op haar reactie. "Nee joh, geeft niet. Wat je moet doen, moet je doen. Ga nu, snel, en nog bedankt voor alles Kelly, je bent de beste" zegt ze tegen mij. Ik glimlach naar haar en geef haar zachtjes een dikke knuffel, "doei lieverd, ik hou van je, dat weet je he," "jaja, ga nu maar" zegt ze lachend tegen mij, en ze geeft mij een big smile.

Ik loop de kamer uit en begin aan de terugreis naar school/thuis. Thuis aangekomen, heb ik geen zin in gezelschap. Ik loop naar Milan's kamer, in mijn comfortabele kleding.

"Mag ik alsjeblieft bij jou op de kamer slapen?" vraag ik met een vermoeide glimlach. "Tuurlijk, de jongens komen waarschijnlijk vandaag niet meer op de kamer. Wil je in mijn bed, of in die van een van de jongens?" "Die van jou natuurlijk" antwoord ik en ik ga meteen in zijn bed liggen. Milan stopt mij in en geeft een klein kusje op mijn voorhoofd, waarna ik meteen in slaap val.

"Kelly, lieverd, het komt goed. Het is al goed, schat. Sttt... stil maar, stttt" fluistert Milan en hij strijkt mij liefkozend over mijn haren. Zwetend word ik wakker. Paniekerig kijk ik om me heen.

"Wat i-is er gebeurd" vraag ik, mijn stem schiet een beetje omhoog. "Je had een nachtmerrie en ik denk dat je het beste weer terug kan naar je eigen kamer" zegt hij liefjes terug. Ik knik, "misschien wel ja."

Wanneer ik door de hal heen loop, nouja eerder strompel, kom ik Hugo tegen. "Wat doe jij helemaal alleen door de gangen, zo laat nog?" vraagt hij. Zie ik daar nou een lichte bezorgdheid in zijn ogen? Nou ja... "Dat kan ik net zo goed aan jou vragen" antwoord ik bot, ik schrik een beetje, zo bot was hij niet bedoeld.

Hugo negeert mijn opmerking en gaat door met zijn verhaal: "ja uh, je hebt mijn vraag nog niet beantwoordt." "Why would I do that, jij geeft ook geen antwoord op mijn vraag" zeg ik en nadat ik dat gezegd had, loop ik weg. "Ik vind je leuk, Kelly" hoor ik hem nog zeggen, zo zachtjes dat hij misschien denkt dat ik het niet heb gehoord.

Ik draai me verbaasd om, "wat? Je vind míj leuk? Als in léuk leuk?" "Ja, uh, ik denk het" zegt hij. Dan komt hij op mij afgelopen en geeft mij een kus. Ik duw hem van me af.

"Hugo! Blijf van haar af!" roept Milan opeens over de gang. Ik schrik een beetje, maar herstel me dan. Nee Milan niet doen, alsjeblieft doe het niet! "Milan, stop!" roep ik, maar het is al te laat...